«Μενέλαος Λουντέμης, Άπαντα τα ποιητικά», ένας τόμος υπέρ- λυρισμού

«Οι φωνές δεν ωφέλησαν. / Ούτε οι βουερές διαδηλώσεις / με τα ρυθμικά παραγγέλματα / για ελευθερίες και λοιπά άχρηστα. / Εγκαινιάστε καλύτερα άλλες μεθόδους. / Π.χ. την νεκρική σιγή / ή το κλείσιμο στο καβούκι σας» (?).

Είναι απόσπασμα από το ποίημα «Ο κόσμος του εφικτού», του Μενέλαου Λουντέμη, του πολυγραφότατου πεζογράφου του οποίου τις ποιητικές συλλογές μας παρουσιάζουν οι εκδόσεις Πατάκη ενόψει της συμπλήρωσης σαράντα χρόνων από το θάνατό του (1977). Τότε που στις 27 Ιανουαρίου, οδηγώντας στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης ο ταλαιπωρημένος από φυλακές, εξορίες και πικρίες λογοτέχνης, προδόθηκε από την καρδιά του. Και στην κηδεία του, σε εποχή που η πολιτικο-πολιτιστική έκρηξη της Μεταπολίτευσης καταύγαζε στο ελληνικό στερέωμα, στην Μητρόπολη Αθηνών έγινε λαϊκό προσκύνημα.

Στο «Ένα παιδί που μετράει τα άστρα» -τίτλος του δημοφιλέστερου μυθιστορήματός του- η ζωή είχε επιφυλάξει αδικίες, αγώνες, διαψεύσεις αλλά στο τέλος και πανελλήνια αναγνώριση. 

Δημήτρης Βαλασιάδης ήταν το πραγματικό του όνομα, όμως έμεινε στην ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας από το επώνυμο Λουντέμης, εμπνευσμένο από τον Λούδο ποταμό, παραπόταμο του Εδεσσαίου, όπου εκεί  κοντά εγκαταστάθηκε η οικογένειά του, στο χωριό Εξαπλάτανος, της Αλμωπίας, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών.
ΑΜΠΕ

Share on Google Plus