Αποχαιρετιστήριο μήνυμα για τον Εδεσσαίο οφθαλμίατρο Γεώργιο Διάφα

Πριν λίγες μέρες αναχώρησε για τις «ουράνιες μονές» ο αγαπητός σε όλους μας οφθαλμίατρος Γεώργιος Διάφας. Ένας άριστος επιστήμονας «εκπαιδευθείς εν Παρισίοις» που κόσμησε ο ιατρικό λειτούργημα, σε τέτοιο βαθμό, όσο λίγοι συνάδελφοί του.

Θεώρησα ύψιστο καθήκον μου, αντί μνημοσύνου, να καταθέσω την προσωπική εμπειρία μου κατά την επαφή που είχα πριν τριάντα δύο χρόνια με το ΑΝΘΡΩΠΟ και ΙΑΤΡΟ Γεώργιο Διάφα.

Ήταν καλοκαίρι του 1985 Ιούλιος μήνας!! ημέρα της εβδομάδας Σάββατο!! όταν τον επισκέφτηκα στο ιατρείο του. Είχα επισκεφτεί προηγουμένως άλλον συνάδελφό του όμορου Νομού όπου διέμενα και το πρόβλημά μου σχετικά με τα μάτια μου όχι μόνο δεν είχε ξεπεραστεί αλλά αντίθετα επιδεινωνόταν. Με την πρώτη ματιά, κατά την εξέταση, κατάλαβε το μέγεθος του προβλήματός μου. «…Καλά παιδάκι μου δεν πήγες σε γιατρό…» με ρώτησε. Στην θετική απάντησή μου και χαριτολογώντας μου είπε «…δεν είχε μηχανήματα ο συνάδελφός μου…… Με το μπουρί της σόμπας του σε εξέτασε…. δεν το είχε καθαρίσει κιόλας…..».

Αμέσως έβαλε από μια ένεση στο κάθε μάτι και με επιτακτικό τρόπο μου είπε ότι έπρεπε αμέσως να πάω σε Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης γιατί το πρόβλημά μου και στα δυο μάτια μου ήταν πολύ σοβαρό και χρειαζόταν Νοσοκομειακή υποστήριξη. Μάλιστα σε ερώτησή μου αν πρέπει να πάω σήμερα Σάββατο ημέρα αργίας ή από Δευτέρα, μου είπε «…. Την Δευτέρα θα είσαι ήδη γκαβός (αόμματος)….»

Πράγματι η διάγνωσή του ήταν αυτή που επιβεβαίωσαν αργότερα οι καθηγητές ιατροί δύο Κεντρικών Νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης που με εξέτασαν. Μια σπάνια ασθένεια που στην δική μου περίπτωση προσέβαλε και τους δυο οφθαλμούς μου ταυτόχρονα. Η όρασή μου είχε μειωθεί πάρα πολύ…. και ήμουν τότε μόλις είκοσι ενός ετών……

Νοσηλεύτηκα διαδοχικά σε δύο Νοσοκομεία για διάστημα δύο περίπου μηνών και απείχα για ανάρρωση από κάθε εργασία για διάστημα άλλων πέντε. Όλο το διάστημα ο ΙΑΤΡΟΣ ενδιαφερόταν για την πορεία της υγείας μου από τους γονείς μου. Όταν τελικά «απογαλακτίστηκα» από την κορτιζόνη, μετά ενάμιση έτος περίπου, συνέχισα να τον επισκέπτομαι τακτικά για επανέλεγχο.

Κατά το διάστημα αυτό γνώρισα από κοντά τον ΑΝΘΡΩΠΟ και ΙΑΤΡΟ Γεώργιο Διάφα. Δεν θα αναφερθώ σε κανένα από τα περιστατικά που έζησα στο ιατρείο του, από τα οποία διδάχθηκα τη γνήσια μορφή ανιδιοτελούς προσφοράς και αγάπης ενός Επιστήμονα προς κάθε πάσχοντα συνάνθρωπό μας.    

Για μένα υπήρξε το θεόσταλτο πρόσωπο στη ζωή μου, εκείνο που λειτούργησε καταλυτικά για την μετέπειτα πορεία της, φροντίζοντας να μην στερηθώ το πολύτιμο φως του ήλιου και τις πανέμορφες εικόνες της δημιουργίας Του …… που μέχρι εκείνη την τρυφερή ηλικία των 21 ετών είχα γευτεί. Λόγω της έγκαιρης και ταυτόχρονα έγκυρης διάγνωσης του μακαριστού ιατρού Γεωργίου Διάφα και της άμεσης επέμβασης δεν έχασα το φως των ματιών μου. Τόσο αυτός όσο η και η Αγία Παρασκευή που σήμερα γιορτάζουμε συνέπραξαν αρμονικά για το άριστο αυτό αποτέλεσμα.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει το φθαρτό σώμα του, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι η πορεία της ζωής του ως ΑΝΘΡΩΠΟΥ και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ  δημιούργησε τις προϋποθέσεις να μεταφερθεί η ψυχή του στην αγκαλιά του Κυρίου μας στην οποία πλέον αναπαύεται.

Η μνήμη του θα παραμείνει αιώνια συνυφασμένη με τις καλοσύνες που προσέφερε σε όλους εμάς που είχαμε την ευλογία να τις γευτούμε.

Έδεσσα 26 Ιουλίου 2017

Γ.Τ               

Share on Google Plus