Ας υπάρξει ειρήνη, όχι πόλεμος!

Μια παιδική κραυγή αγωνίας! Κάθε μέρα ο άμαχος πληθυσμός του Αζερμπαϊτζάν που μένει στα χωριά κοντά στη γραμμή επαφής των στρατιωτικών δυνάμεων Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν υπόκειται σε στoχευμένα χτυπήματα από πυροβόλα όπλα και γίνεται στόχος των προκλητικών ενεργειών του αρμενικού στρατού.

Με αφορμή το γνωστό περιστατικό, όταν στις 4 Ιουλίου 2017 σκοτώθηκε ένα παιδί δύο ετών, η Γκουλίγιεβα Ζαχρά, ως αποτέλεσμα του βομβαρδισμού του χωριού Αλχανλί (Alkhanly) της περιοχής Φιζουλί (Fizuli) από τη μονάδα Ενόπλων Δυνάμεων Αρμενίας, μια ομάδα μαθητών που μένουν κοντά στο μέτωπο απευθύνθηκε εγγράφως στην παγκόσμια κοινότητα. Ο σκοπός τους είναι να επιστήσουν την προσοχή της διεθνούς κοινότητας για τα εγκλήματα των αρμενικών στρατευμάτων εναντίον αμάχου πληθυσμού του Αζερμπαϊτζάν και να καταδικάσουν τη δολοφονία αθώων ανθρώπων.

Το 14χρονο αγόρι γράφει: "Γεια σας! Ζω στο χωριό Ζομπουτζούγκ (Zobujug) της περιοχής Φιζουλί. Ονομάζομαι Αλαμντάρ. Πάω 3η γυμνασίου, στο 39ο Σχολείο. Οι Αρμένιοι πυροβολούν συχνά. Στις 4 Ιουλίου σκοτώθηκαν δυο και ένας τραυματίστηκε σοβαρά στο χωριό Αλχανλί της περιοχής Φιζουλί. Φοβόμαστε. Πάντα επιθυμούσαμε την ειρήνη. Ας υπάρξει ειρήνη, όχι πόλεμος!"

Μια άλλη επιστολή γράφτηκε από το 11χρονο κορίτσι: "Το όνομά μου είναι Ραφίγκα. Πάω 3η γυμνασίου. Ζω στο χωριό Ζομπουτζούγκ για πρόσφυγες από τα κατεχόμενα χωριά της περιοχής Φιζουλί. Ακούω πυροβολισμούς κάθε μέρα. Δεν θέλουμε να πεθάνει κανείς. Παρακαλάω τον Θεό να μη σκοτωθεί άλλο παιδάκι. Θέλουμε την ειρήνη, όχι πόλεμο. Στις 4 Ιουλίου μια γυναίκα και η εγγονή της σκοτώθηκαν από τους Αρμένιους. Ήταν αθώοι. Εμείς γνωρίζουμε ότι οι στρατιώτες μας μας προστατεύουν. Θέλουμε να γυρίσουμε στα χωριά μας!"

Ο 11χρονος Αλαχβερντί γράφει: «Ζω στο χωριό Ζομπουτζούγκ της περιοχής Φιζουλί. Θέλω την ειρήνη στην πατρίδα μας. Θέλω πίσω τα κατεχόμενα εδάφη μας. Οι Αρμένιοι δεν μας επιτρέπουν να ζήσουμε εδώ ειρηνικά. Στο χωριό Αλχανλί της περιοχής Φιζουλί σκοτώθηκαν η Γκουλίγιεβα Ζαχρά και η γιαγιά της Γκουλίγιεβα Σαχίμπ. Εύχομαι ειρήνη. Θέλω να γίνω στρατιώτης όταν μεγαλώσω για να προστατέψω τον λαό μου».

"Δεν θέλω να ακούω πυροβολισμούς. Φοβάμαι όταν πηγαίνω στο σχολείο, επειδή οι Αρμένιοι πυροβολούν. Ας μην πεθάνει κανείς άλλος. Θέλουμε να επιστρέψουμε στην παλιά μας πατρίδα,"- γράφει η 12χρονη Κονούλ.

Η 10χρονη μαθήτρια Σαχάνα: "Γεια σας. Δεν θέλω πόλεμο! Οι Αρμένιοι πυροβολούν και δεν μπορούμε να πηγαίνουμε στο σχολείο. Ένα κορίτσι και η γιαγιά της σκοτώθηκαν στο Αλχανλί. Ας μην σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι».

"Ζω στην περιοχή Φιζουλί. Θέλω οι Αρμένιοι να φύγουν από τα εδάφη μας. Εύχομαι ειρήνη. Θέλω να ζήσω και να πηγαίνω στο σχολείο σε ασφαλείς συνθήκες. Ας υπάρξει πάντα ειρήνη. Θέλω να δω την πόλη Σουσά, όπου δεν έχω πάει ποτέ, και να ταξιδεύω σε όλο την περιοχή μου», - γράφει ο 12χρονος Λϊαμάν.

Στενοχωρεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι αυτά τα αθώα παιδιά - το μέλλον της ανθρωπότητας - είναι μάρτυρες εγκλημάτων και αδικιών. Ποιος θα πάρει τις ευθύνες για τις πληγωμένες ψυχές τους, τις ακρωτηριασμένες καρδιές τους, το φόβο του μέλλοντος; Και αυτό που θέλουν είναι μόνο η ειρήνη στην πατρίδα τους!

Share on Google Plus