Οι νεφροπαθείς της Πέλλας για την 1η Νοεμβρίου, πανελλήνια ημέρα δωρεάς οργάνων

Μεταμόσχευση: ελπίδα ή δώρο ζωής? Σίγουρα είναι μία πράξη αγάπης και αλτρουισμού προς τον συνάνθρωπο. Σίγουρα είναι κι ένα δώρο που το προσφέρεις χωρίς να περιμένεις τίποτε ως αντάλλαγμα, κάτι που δεν αγοράζεται κι όμως είναι τόσο πολύτιμο και ανεκτίμητο όσο τίποτε άλλο! Και τελικά τι γνώμη έχουμε όλοι εμείς για τη δωρεά οργάνων? Γιατί υπάρχει τόση προκατάληψη? Τι είναι αυτό που φέρνει την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις δωρεάς μοσχευμάτων? Τα ερωτήματα πολλά και οι μύθοι και οι αληθινές απαντήσεις ακόμη περισσότερα. Φταίει η πολιτεία και η παιδεία που ξεκινά από τα σχολικά μας χρόνια? Άραγε αναρωτηθήκατε τι θα σας φαινόταν πιο χρήσιμο, να διδαχτείτε για τη διχοτόμηση της αμοιβάδας ή να μάθετε για τον εγκεφαλικό θάνατο τη δωρεά οργάνων και την μεταμόσχευση? Φταίει το κράτος που δεν βοηθάει να επανδρωθούν οι μονάδες εντατικής θεραπείας με αποτέλεσμα να χάνονται άδικα μοσχεύματα? Και τέλος μήπως φταίμε όλοι εμείς που δεν συζητάμε με την οικογένειά μας και δεν περνάμε στα παιδιά μας την ιδέα να γίνουμε όλοι δωρητές οργάνων? Όλες οι αλλαγές πρέπει να ξεκινάνε από την νεολαία κάνοντας ενημερώσεις. Ας δούμε τα πράγματα ψύχραιμα και όπως ακριβώς είναι. Είναι δύσκολο για μια μάνα και για κάθε συγγενή μέσα στο πόνο του να κληθεί να πάρει τέτοια απόφαση. Επίσης υπάρχει η καχυποψία αλλά και η απελπισία για τον χαμό του δικού τους ανθρώπου. Κανένας δεν μπορεί να πιστέψει τους γιατρούς λέγοντας ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Όλοι μας πιστεύουμε σε ένα θαύμα. Αυτό το θαύμα είναι αδύνατο να συμβεί όταν ο ασθενής είναι εγκεφαλικά νεκρός. Οι Έλληνες δεν είναι ενημερωμένοι για την τεράστια διαφορά μεταξύ εγκεφαλικά νεκρός και κλινικά νεκρός. Όταν ο ασθενής είναι εγκεφαλικά νεκρός, δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία ελπίδα.

Τα όργανα δίδονται προς μεταμόσχευση όταν υπάρχει βεβαιωμένος εγκεφαλικός θάνατος από ομάδα γιατρών σε συνεργασία με επιστημονική ομάδα από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων και ΜΟΝΟ κατόπιν συνένεσης της οικογένειας ακόμη κι αν ο εκλιπών έχει εκδηλώσει την επιθυμία να δοθούν τα όργανά του! Αυτοί θα κρίνουν αν τα όργανα του δότη είναι κατάλληλα για μεταμόσχευση. Τα κριτήρια που θα παίξουν ρόλο στην κατανομή των μοσχευμάτων στους υποψήφιους λήπτες γίνονται  αναλόγως με το όργανο που μεταμοσχεύεται και βάση, την ομάδα αίματος, την ιστοσυμβατότητα, το χρόνος αναμονής, την ηλικία, το σωματικό βάρος, και την εγγύτητα του τόπου λήψης του μοσχεύματος προς τον τόπο μεταμόσχευσης. Το Εθνικό Μητρώο ληπτών είναι απόρρητο και ασφαλές. Η ταυτότητα του νεκρού δότη δεν αποκαλύπτεται στον λήπτη και την οικογένεια του αλλά ούτε στην οικογένεια του δότη. Είναι καλό να γνωρίζουμε ότι από έναν νεκρό δότη μπορούν να σωθούν μέχρι 20 άνθρωποι. Επίσης καλό είναι να γνωρίζουμε, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΕΟΜ, ότι περισσότερες πιθανότητες έχει ένας δωρητής να χρειαστεί κάποιο μόσχευμα στη ζωή του παρά να δώσει.
Πρέπει να αναλογιστούμε μόνοι μας πόσο σημαντική είναι η υγεία. Όταν είσαι υγιής  μπορείς να έχεις και να κάνεις τα πάντα.  Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να παίρνουμε τίποτε ως δεδομένο. Στην ζωή δεν υπάρχουν μόνο χαρές. Κανένας δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει ο Θεός. Η μεταμόσχευση είναι κάτι που μας αφορά όλους και κάθε πολιτισμένο κράτος. Μπορεί κάποιος από εμάς να χάσει τον άνθρωπο του. Γιατί να μην δώσουμε την ευκαιρία σε άλλους συνανθρώπους μας να ζήσουν περισσότερο και να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους; Ούτως ή άλλως, λίγη ώρα μετά το θάνατο αυτού του προσώπου τα όργανα νεκρώνουν και είναι άχρηστα. Ας αναλογιστούμε όλοι μας και μετά ας αποφασίσουμε τι θα θέλαμε να συμβεί όταν θα έχουμε φύγει από αυτόν τον κόσμο.

Share on Google Plus