Η Μάχη Κυπραίου, όπως τονίζει, ανέλαβε το Ωδείο το 2014 με 180 σπουδαστές, ενώ αυτή τη στιγμή «αγγίζει» τους 300. Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό: «Οραματίζομαι ένα μεγάλο Ωδείο, μεγάλο σε αριθμό σπουδαστών, καθηγητών και αποφοίτων, με εκδηλώσεις, σεμινάρια, ένα ζωντανό οργανισμό ανοιχτό για όλους, μικρούς και μεγάλους που αγαπούν τη μουσική», επισημαίνει.
Στέλνοντας ένα μήνυμα σε γονείς και παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική, υποστηρίζει ότι «δε χρειάζεται ένα παιδί να αποφασίσει να γίνει μουσικός για να έρθει να παρακολουθήσει μαθήματα στο ωδείο. Θα έρθει για να αποκτήσει παιδεία και κουλτούρα που θα το βοηθήσουν στη ζωή του, με ότι κι αν αποφασίσει να ασχοληθεί. Τα παιδιά που ασχολούνται με τις τέχνες ξεχωρίζουν».
Αναλυτικά η συνέντευξη της Μάχης Κυπραίου στην Η.Ε. karatzova.com έχει ως εξής:
Ερώτηση: Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο ρόλος ενός Ωδείου -και ειδικά Δημοτικού- στην τοπική κοινωνία και πόσο σημαντική είναι τελικά η λειτουργία του;
Απάντηση: Ο ρόλος των Ωδείων, Δημοτικών και Ιδιωτικών, είναι πρωταγωνιστικός στη μουσική παιδεία της χώρας. Αποτελούν τον κορμό της μουσικής εκπαίδευσης, αφού τα μουσικά σχολεία και οι πανεπιστημιακές σχολές δε μπορούν να καλύψουν όλο το φάσμα των σπουδών αυτών. Όποιος επιθυμεί να ασχοληθεί με ένα μουσικό όργανο, πόσο περισσότερο να πάρει ένα τίτλο σπουδών, πρέπει οπωσδήποτε να φοιτήσει σε Ωδείο. Τα Δημοτικά Ωδεία έχουν έναν ξεχωριστό ρόλο. Πρωτίστως έφεραν τη μουσική εκπαίδευση στην περιφέρεια. Παλιότερα αυτό αποτελούσε προνόμιο μόνο των μεγάλων αστικών κέντρων και αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό. Με το κοινωνικό τους προφίλ είναι προσιτά σε πολύ κόσμο και τα αποτελέσματα είναι ορατά. Κάποτε πτυχία και διπλώματα οργάνων δίνονταν μόνο από Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τώρα συναντούμε απόφοιτους και μάλιστα εξαιρετικούς μουσικούς από όλη την Ελλάδα. Παράλληλα όμως μ’ αυτό, τα Δημοτικά Ωδεία εξυπηρετούν ανάγκες των Δήμων που δεν μπορούν να καλυφθούν πια από την κεντρική εξουσία παρέχοντας σημαντικές υπηρεσίες στους πολίτες.
Ερ: Ο Πολιτισμός χρειάζεται στήριξη καθώς δεν μπορεί να ακολουθήσει τους κανόνες της αγοράς με την «στενή» έννοια του όρου. Η Πολιτεία στηρίζει επαρκώς τον Πολιτισμό και ειδικότερα τα Ωδεία;
Απ: Ο πολιτισμός δυστυχώς δεν φέρνει χρήματα, αλλά χρειάζεται χρήματα. Και λέω «δυστυχώς» γιατί ζούμε σε μία εποχή όπου όλα κινούνται γύρω από τα «έσοδα». Αλίμονο όμως στις κοινωνίες που δε θα ξοδέψουν χρήματα για να στηρίξουν τον πολιτισμό. Οι κοινωνίες αυτές δεν έχουν μέλλον, αφού νέοι χωρίς κουλτούρα και πολιτισμό δε μπορώ να φανταστώ πως θα λειτουργήσουν ως ενήλικες, ως πολίτες. Είναι ακριβώς το ίδιο με το να μην στηρίζει κάποιος την παιδεία. Χρειάζεται, λοιπόν, οικονομική στήριξη ο πολιτισμός. Αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια τεράστια επένδυση για το μέλλον. Η Ελλάδα των μνημονίων θεωρώ ότι βιώνει τη λογική των αριθμών αποκλειστικά. Σαφώς τα Ωδεία είναι τελείως έξω από αυτή τη λογική. Πιστεύω ότι η Πολιτεία δεν στηρίζει όσο θα έπρεπε κυρίως τα Δημοτικά Ωδεία, τα οποία εκτός από το κομμάτι των μουσικών σπουδών προσπαθούν να έχουν και ένα κοινωνικό πρόσωπο και να δίνουν την ευκαιρία και σε ευαίσθητες ομάδες να έχουν επαφή με την τέχνη. Τελικά, τοπικά οι Δήμοι που έχουν κατανοήσει τη σπουδαιότητα της ύπαρξης αυτών των ιδρυμάτων προσπαθούν να τα στηρίξουν με τα όποια ελάχιστα μέσα μπορούν. Νομίζω ότι η κεντρική εξουσία δεν θέλει να γνωρίζει. Γι’ αυτό και κατά καιρούς ακούμε για κλείσιμο των Δημοτικών επιχειρήσεων. Τα Δημοτικά Ωδεία υπάρχουν με τη στήριξη κυρίως των τοπικών κοινωνιών. Αυτός είναι και ο λόγος που βλέπουμε τέτοια ιδρύματα να αναπτύσσονται, ακόμα και αυτούς τους δύσκολους καιρούς, ενώ άλλα να συρρικνώνονται.
Ερ: Σε τοπικό επίπεδο, η συνεργασία σας με την Δημοτική Αρχή Πέλλας πως είναι;
Απ: Είμαι πολύ ικανοποιημένη από τη συνεργασία αυτή. Στηρίζεται σε μία αμοιβαία εμπιστοσύνη. Άλλωστε ο σκοπός είναι κοινός, όλοι θέλουμε ένα Δημοτικό Ωδείο μεγάλο, όπως αξίζει σε ένα μεγάλο Δήμο, όπως είναι ο Δήμος Πέλλας. Νομίζω ότι οι πολίτες μπορούν να αντιληφθούν εύκολα τις καλές συνεργασίες, είναι ευδιάκριτες από τα αποτελέσματα. Το Ωδείο στηρίζει με την παρουσία του τις δράσεις του Δήμου, αλλά και ο Δήμος μέσω της Δημοτικής Επιχείρησης (ΔΗΚΕΠΑΠ) προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες μας και να μας βοηθήσει να αναπτυχθούμε περισσότερο. Επειδή δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές επιτυχίας, μόνο οι κοινοί στόχοι και η σοβαρή δουλειά μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Και χαίρομαι που αυτά είναι πια πολύ ορατά.
Ερ: Αν κάνουμε έναν μικρό απολογισμό του έργου σας από το «τιμόνι» της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του Ωδείου των Γιαννιτσών, επιγραμματικά τι θα αναφέρατε;
Απ: Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με αριθμούς και να πω ότι τον Οκτώβρη του 2014 ανέλαβα το Ωδείο με 180 σπουδαστές ενώ αυτή τη στιγμή αγγίζουμε τους 300. Επαναλειτούργησαν τμήματα όπως αυτά των πνευστών, στα οποία έχουμε μια παράδοση πολλών χρόνων, της μονωδίας αλλά και των ντραμς με μεγάλη προσέλευση σπουδαστών. Το σύνολο των κρουστών του Ωδείου είναι επίσης κάτι σημαντικό. Είναι ήδη πολύ δημοφιλές στην πόλη των Γιαννιτσών, αλλά και στο Δήμο Πέλλας ευρύτερα και έχει πλαισιώσει μουσικά πολλές εκδηλώσεις του. Θα ήθελα όμως να αναφερθώ και στις συνεργασίες του Ωδείου με το Μουσικό σχολείο των Γιαννιτσών και το Δημοτικό Ωδείο της Βέροιας, που έγιναν για πρώτη φορά και μέσα από συναυλίες. Καταφέραμε να φέρουμε σε επαφή τους σπουδαστές μας, να έρθουν κοντά, να μιλήσουν για τη μουσική, να συνεργαστούν, να χειροκροτηθούν μαζί από το κοινό. Επίσης δεν θα μπορούσα να ξεχάσω τη συνεργασία μας με μια άλλη δομή της ΔΗΚΕΠΑΠ, το ΚΔΑΠ- μεΑ, όπου πια τα παιδιά εκεί έχουν τη δυνατότητα να ασχολούνται με τη μουσική σε εβδομαδιαία βάση. Τέλος, από τον Οκτώβριο του 2017 λειτουργεί τμήμα που υποδέχεται μαθητές από ΚΕΤΕΕΕ Γιαννιτσών.
Ερ: Ποια είναι τα σχέδια στο μέλλον για το Αλεξάνδρειο Δημοτικό Ωδείο Γιαννιτσών;
Απ: Διδάσκω στο Δημοτικό Ωδείο Γιαννιτσών από το 2000 και δε σας κρύβω ότι από πολύ νωρίς κατάλαβα τη δυναμική που έχει αυτό το ίδρυμα. Γι’ αυτό και οραματίζομαι ένα μεγάλο Ωδείο, μεγάλο σε αριθμό σπουδαστών, καθηγητών και αποφοίτων, με εκδηλώσεις, σεμινάρια, ένα ζωντανό οργανισμό ανοιχτό για όλους, μικρούς και μεγάλους που αγαπούν τη μουσική. Έχοντας τη στήριξη του Δήμου, της Δημοτικής Επιχείρησης, των συναδέλφων, αλλά και των σπουδαστών και των γονέων τους νομίζω ότι το μέλλον του Δημοτικού Ωδείου Γιαννιτσών προμηνύεται λαμπρό. Άλλωστε, κουβαλά και μια ιστορία πολλών χρόνων, μην το ξεχνάμε αυτό. Όσο κι αν η εποχή που διανύουμε είναι δύσκολη, το Ωδείο έχει μπει σε τροχιά ανάπτυξης και αυτή θα συνεχιστεί.
Ερ: Έχετε όμως παράλληλα και την ιδιότητα της Καθηγήτριας Βιολιού, όργανο για το οποίο γνωρίζω ότι έχετε μεγάλη αγάπη. Πιστεύετε ότι το ενδιαφέρον των Ελλήνων γύρω από το συγκεκριμένο μουσικό όργανο είναι στο επίπεδο που θα έπρεπε;
Απ: Πράγματι είναι η μεγάλη μου αγάπη. Το βιολί εξακολουθεί να είναι ένα «παρεξηγημένο» όργανο στη χώρα μας. Για άλλους είναι το παραδοσιακό, λαϊκό όργανο και για άλλους το πολύ σοβαρό, κλασικό, απρόσιτο, άγνωστο όργανο. Σίγουρα δεν έχει τη θέση που του αξίζει, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες έχει απήχηση στον κόσμο. Σήμερα το βιολί υπάρχει παντού, στην κλασική, μοντέρνα παραδοσιακή μουσική, αλλά και στη ροκ και τζαζ.
Ερ: Τελικά ποια είναι τα βασικά προσόντα που πρέπει να διαθέτει ένας επίδοξος μουσικός και με ποια κριτήρια επιλέγεται για να θεωρηθεί κατάλληλος για την ενασχόληση με την διδασκαλία της μουσικής στα παιδιά;
Απ: Αυτή είναι μια πολύ ωραία ερώτηση. Ένας δάσκαλος χρειάζεται πολλά προσόντα. Σίγουρα πρέπει να είναι ένας καλός μουσικός, με τεχνική, αισθητική, να ξέρει καλά το αντικείμενο του, ώστε να μπορεί να το διδάξει, να έχει εμπειρία στη σκηνή. Χρειάζεται μεταδοτικότητα, πρέπει δάσκαλος και μαθητής να λειτουργούν με τον καιρό σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Αν σκεφτούμε όμως ότι οι μουσικές σπουδές διαρκούν αρκετά χρόνια, με τα μαθήματα ατομικά στα όργανα, ο δάσκαλος πρέπει να έχει υπομονή, να αφουγκράζεται το μαθητή, να τον γνωρίζει σε βάθος και να μην ξεχνά ποτέ ότι λειτουργεί ως πρότυπο και πηγή έμπνευσης γι’ αυτόν. Εξαιτίας όλων αυτών θεωρώ το κομμάτι της διδασκαλίας πολύ δύσκολο. Δεν είναι για όλους. Κι επειδή και η διδασκαλία σε εκθέτει πολύ στο κοινό, οι καλοί δάσκαλοι δεν αργούν να φανούν. Ένας καλός δάσκαλος θα κάνει τον μέτριο καλό, θα κάνει το μαθητή να αγαπήσει το αντικείμενο και με υπομονή και δουλειά να προχωρήσει μπροστά.
Ερ: Πιστεύετε ότι το ταλέντο από μόνο του είναι αρκετό για κάποιο παιδί που επιθυμεί να ασχοληθεί με τη μουσική;
Απ: Δυστυχώς συνάντησα, στα πολλά χρόνια που ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μουσική, πολλά ταλέντα που «χάθηκαν». Η μουσική, όπως και όλες οι τέχνες, θέλει δουλειά. Δουλειά για να γίνεις καλός, δουλειά για να αντέχεις την έκθεση στο κοινό, δουλειά για να είσαι πάντα έτοιμος να παίξεις. Η μουσική γίνεται κομμάτι της καθημερινότητας σου Δε σταματά ποτέ η προσπάθεια. Βέβαια, το ταλέντο σε συνδυασμό με τη μελέτη φέρνουν πάντα ένα τέλειο αποτέλεσμα, έναν ολοκληρωμένο μουσικό.
Ερ: Στείλτε ένα μήνυμα σε γονείς και παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική...
Απ: Δε χρειάζεται ένα παιδί να αποφασίσει να γίνει μουσικός για να έρθει να παρακολουθήσει μαθήματα στο ωδείο. Άλλωστε θα ξεκινήσει μικρό, κανείς δεν ξέρει πως θα εξελιχθεί. Ούτε είναι απαραίτητο να προηγούνται στην οικογένεια άλλοι μουσικοί. Θα έρθει για να αποκτήσει παιδεία και κουλτούρα που θα το βοηθήσουν στη ζωή του, με ότι κι αν αποφασίσει να ασχοληθεί. Τα παιδιά που ασχολούνται με τις τέχνες ξεχωρίζουν. Κι έτσι ξεχωρίζουν και ως ενήλικες. Ας τολμήσουν, λοιπόν, οι γονείς να φέρουν τα παιδιά τους σε επαφή με τη μουσική. Ακόμα κι αν δεν την ακολουθήσουν επαγγελματικά, μόνο θετικά θα έχουν να αποκομίσουν.
Blogger Comment
Facebook Comment