Ψηφίσματα - καταγγελία της Α΄ΕΛΜΕ Πέλλας

Ψήφισμα για την έναρξη εφαρμογής της Δίχρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής

Συνάδελφοι – Συναδέλφισσες,

Τη Δευτέρα 26/2/2018 ψηφίστηκε στη Βουλή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (στα πλαίσια του νομοσχεδίου για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής) το άρθρο 33 που αφορά την Προσχολική Αγωγή. Με τις διατάξεις που ψηφίστηκαν, δεν υλοποιείται το βασικό αίτημα που βρίσκεται και στην προμετωπίδα των διεκδικήσεων των εκπαιδευτικών σωματείων και των γονιών για «άμεση θεσμοθέτηση Δίχρονης, Δωρεάν Υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής στο Νηπιαγωγείο με ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας»!

Η υλοποίηση του αιτήματος αυτού μεταφέρεται σε βάθος τριετίας και συνδέεται άμεσα με τις δυνατότητες των Δήμων να το υποστηρίξουν με υποδομές για αυτό και θεσμοθετείται η συμμετοχή των Δημάρχων σε γνωμοδοτική επιτροπή. Είναι αποκαλυπτικό ότι στην αιτιολογική έκθεση προβλέπεται μηδενική δαπάνη για την υλοποίηση του προγράμματος!

Η κυβέρνηση στην ουσία μας λέει ότι: «δεν έχω κτήρια», «δε δημιουργώ υποδομές», «δε χρηματοδοτώ τη δημόσια εκπαίδευση» αλλά «εφαρμόζω τη Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή όπου τελικά η ίδια η ζωή λύνει το ζήτημα» (π.χ. μειωμένος αριθμός παιδιών λόγω υπογεννητικότητας), αλλά και όπου τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα ωθούν στην κατεύθυνση αυτή (π.χ. διπλασιασμός από 7 σε 14 του ελάχιστου αριθμού μαθητών για να δημιουργηθεί τμήμα νηπιαγωγείου, 30ωρο, προαιρετικότητα, δηλαδή κλείσιμο ολοήμερων).

Ας μην ξεχνάμε ακόμα ότι, με βάση τις δεσμεύσεις για τριετή πλάνο διορισμών, κανονικά σήμερα θα έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί οι 20.000 χιλιάδες μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών, γιατί και αυτό ήταν προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα όμως μόνο απολύσεις συμβασιούχων γίνονται!!

Με βάση τις εξελίξεις πιστεύουμε ότι τώρα πρέπει να δυναμώσει ο αγώνας, να μην επικρατήσει κανένας εφησυχασμός!

Είναι παραπλανητικό το επιχείρημα ότι: «η ψήφιση του άρθρου 33 από μόνη της δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη γενίκευση της δίχρονης προσχολικής αγωγής σε όλη τη χώρα». Ο Υπουργός Παιδείας στις 10/8/2017 σε συνάντησή του με το Δ.Σ. της ΔΟΕ δήλωσε ότι: «Δεν είμαστε έτοιμοι για τη δίχρονη προσχολική αγωγή λόγω ελλείψεων υποδομών». Μετά από 6 μήνες δε δημιουργήθηκαν αυτές οι προϋποθέσεις, το αντίθετο:

ü Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη δημιουργία νέων υποδομών, Νηπιαγωγείων που θα στεγάσουν όλα τα παιδιά. Εκατοντάδες Νηπιαγωγεία στεγάζονται σε απαράδεκτα και ακατάλληλα κτήρια. Ως γνωστόν για τα προγράμματα ΕΣΠΑ τα κονδύλια για νέες σχολικές υποδομές είναι μη επιλέξιμα.

ü Δεν προβλέπεται, ούτε για το επόμενο σχολικό έτος, κανένας μόνιμος διορισμός Νηπιαγωγών. Το καλοκαίρι η κυβέρνηση προετοιμάζει απολύσεις 2.500 συμβασιούχων Νηπιαγωγών.

ü Η πολιτική της κυβέρνησης οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση του Νηπιαγωγείου. Αύξησαν τον ελάχιστο αριθμό μαθητών για να φτιαχτεί τμήμα από 7 σε 14 νήπια / προνήπια. Αύξησαν το ωράριο της Νηπιαγωγού. Με την Υπουργική απόφαση Φίλη υποβάθμισαν τον παιδαγωγικό χαρακτήρα του Ολοήμερου Νηπιαγωγείου ορθώνοντας ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια στις οικογένειες που έχουν ανάγκη από ολοήμερες δομές διευρυμένης χρονικής λειτουργίας. Για σίτιση, υποδομές ξεκούρασης, βοηθητικό προσωπικό δε λένε κουβέντα.

Ο τρόπος υλοποίησης του προγράμματος κατά τη μεταβατική περίοδο δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά. Δημιουργούνται περιοχές και Δήμοι δύο ταχυτήτων, εκεί που θα υλοποιείται η Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή και εκεί που δε θα υλοποιείται. Διαμορφώνεται μια ακόμα εκπαιδευτική διαφοροποίηση η οποία είναι αμφίβολο αν θα λυθεί μέσα στην τριετία.

Με την εμπλοκή των Δημάρχων στις διαδικασίες γνωμοδότησης και εξαιτίας των τεράστιων και υπαρκτών προβλημάτων στους Δήμους (π.χ. πενιχρή κρατική επιχορήγηση) η κυβέρνηση δημιουργεί το κατάλληλο άλλοθι, ώστε να μπορεί να ισχυρίζεται ότι «εμείς νομοθετούμε αλλά οι Δήμοι δεν υλοποιούν».

Για τους Δήμους που θα υλοποιείται το πρόγραμμα (205 από τους 345 ισχυρίζεται η κυβέρνηση πως θα είναι) δημιουργούνται ανισότητες, όταν ο κάθε γονιός επωμίζεται τελικά ατομικά την ευθύνη για το πού θα στείλει το παιδί του! Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας στην επιτροπή Μορφωτικών υποθέσεων στη Βουλή ότι: «Αρχίζουμε να υλοποιούμε τις προϋποθέσεις γι’ αυτό και όταν – σε μια τριετία – ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία σε όλη τη χώρα, τότε θα είναι υποχρεωτική για όλους η 14χρονη εκπαίδευση. Μέχρι τότε ο γονιός θα επιλέγει δομή».

Υλοποιείται από την πίσω πόρτα, στο όνομα της μεταβατικότητας, η παροχή εκπαίδευσης με κουπόνια και voucher, η αποκέντρωση της εκπαίδευσης και το πέρασμα τμήματος της εκπαίδευσης στην Τοπική Διοίκηση. Ταυτόχρονα ανοίγει ο δρόμος για την ενίσχυση των επιχειρήσεων της ιδιωτικής εκπαίδευσης, που διαβλέπουν νέα πεδία κερδοφορίας. Είναι σίγουρο ότι αυτές οι εξελίξεις θα ανοίξουν την όρεξη των επιχειρηματικών συμφερόντων αλλά και δυνάμεων που ηγούνται στην Τοπική Διοίκηση για πέρασμα και άλλων αρμοδιοτήτων στην ευθύνη τους.

Με βάση τις εξελίξεις αυτές δυναμώνουμε τον αγώνα για να παρθούν όλα τα μέτρα, να δημιουργηθούν όλες οι προϋποθέσεις για την άμεση εφαρμογή της Δίχρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής. Νήπια – Προνήπια στο Νηπιαγωγείο.

ü Μαζικούς - μόνιμους διορισμούς και μονιμοποίηση των αναπληρωτών.

ü Δημιουργία όλων των απαραίτητων υποδομών, σύγχρονα ασφαλή και λειτουργικά Νηπιαγωγεία που θα καλύπτουν τις ανάγκες των παιδιών.

ü Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της Παιδείας. Η Προσχολική Αγωγή δεν είναι εμπόρευμα για να δίνεται με κουπόνια. Είναι ανάγκη και πρέπει να δίνεται δημόσια και δωρεάν σε όλους!

ü 15 παιδιά μέγιστος αριθμός μαθητών ανά τμήμα, να λειτουργήσει παντού ολοήμερο με ενιαίο παιδαγωγικό πλαίσιο, να δημιουργηθούν υποδομές για σίτιση και ξεκούραση, να προσληφθεί βοηθητικό προσωπικό (π.χ. τραπεζοκόμοι).

Η Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή είναι πρώτα και κύρια μία παιδαγωγική και κοινωνική αναγκαιότητα, που αφορά στην ανάπτυξη, εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Κοινωνική αναγκαιότητα είναι επίσης η ύπαρξη Δημόσιων και Δωρεάν Παιδικών Σταθμών για τις ηλικίες πριν τα 4 χρόνια, ώστε κάθε παιδί να έχει θέση σε δομές προσχολικής αγωγής.

Ο αγώνας αυτός αντικειμενικά θα πρέπει να δοθεί από κοινού με τους εργαζόμενους γονείς, με τις ενώσεις τους, με όλο το εργατικό κίνημα.

Όλοι συσπειρωμένοι στο σωματείο!

Προς: Σχολεία, ΔΔΕ Πέλλας, ΟΛΜΕ, MME
Καταγγελία για την άγρια καταστολή των εκπαιδευτικών από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Συνάδελφοι – Συναδέλφισσες,

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έδειξε για άλλη μια φορά το αυταρχικό της πρόσωπο, συνεχίζοντας επάξια τον άγριο κατήφορο της καταστολής, όπως έκαναν και προηγούμενες κυβερνήσεις, χτυπώντας αυτή τη φορά την απεργιακή συγκέντρωση των εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Παιδείας.

Θυμίζουμε ότι μόλις 2 ημέρες πριν η κυβέρνηση χτύπησε τη συγκέντρωση που πραγματοποίησαν σωματεία και λαϊκές επιτροπές για την ακύρωση πλειστηριασμών των λαϊκών κατοικιών.

Με εντολές του Υπουργείου Παιδείας τα ΜΑΤ επιτέθηκαν απρόκλητα, με βίαιο τρόπο, έριξαν χημικά στους δάσκαλους και καθηγητές που διαδήλωναν δυναμικά έξω από το Υπουργείο Παιδείας και απαιτούσαν μαζικούς μόνιμους διορισμούς, μόνιμη και σταθερή εργασία, καμιά απόλυση συμβασιούχου αναπληρωτή. Η επίθεση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγηθούν δυο συνάδελφοι μας αναπληρωτές στο νοσοκομείο.

Είναι η ίδια η κυβέρνηση που από την μια κάθε Ιούνη απολύει 25 χιλιάδες συναδέλφους μας, που τους οδηγεί στην εξαθλίωση, την μόνιμη περιπλάνηση και την ομηρία και από την άλλη δείχνει πόσο καλή είναι στη βρώμικη δουλειά της εξυπηρέτησης των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και της κερδοφορίας τους.

Αυτή η αναίτια επίθεση πήρε δυναμική απάντηση από τους συγκεντρωμένους εκπαιδευτικούς, που έχοντας ταξιδέψει από όλη την Ελλάδα κάνοντας αμέτρητα χιλιόμετρα, έκαναν κατάληψη στο Υπουργείο Παιδείας και βροντοφώναξαν: «η τρομοκρατία δε θα περάσει, του λαού η πάλη θα τη σπάσει».

Δηλώνουμε ότι δεν μας τρομοκρατούν.

Η μαζικοποίηση του αγώνα είναι η απάντηση στον αυταρχισμό και την καταστολή.

Συνεχίζουμε τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή εργασία πιο αποφασιστικά

με νέες κινητοποιήσεις το αμέσως επόμενο διάστημα!

Ψήφισμα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Πριν από 161 χρόνια οι εργάτριες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης το 1857, σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία, διεκδικούσαν «δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών», αφού δούλευαν στα εργοστάσια 16 ώρες τη μέρα, με μισθούς πολύ μικρότερους από των ανδρών, πολύωρη δουλειά σε ανθυγιεινές συνθήκες, που κλόνιζε την υγεία τους. Χτυπήθηκαν από την αστυνομία και η μέρα βάφτηκε από το αίμα τους. Σε αυτή τη μεγαλειώδη απεργία και εξέγερση, που συγκαταλέγεται στις κορυφαίες στιγμές του εργατικού κινήματος, βρίσκεται το πραγματικό περιεχόμενο της παγκόσμιας ημέρας της εργαζόμενης γυναίκας.

Ο αγώνας τους μας εμπνέει και μας δείχνει σήμερα το δρόμο να παλέψουμε για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Να προτάξουμε και να παλέψουμε για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, να μην επιτρέπουμε το χτύπημα των δικαιωμάτων μας στην εργασία, τη μητρότητα, τον ελεύθερο χρόνο. Να βάλουμε φρένο στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων, που χτίζει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων στα ερείπια των δικών μας δικαιωμάτων.

Έχει περάσει πάνω από ενάμιση αιώνας αλλά παραμένει το ίδιο συμπέρασμα αναλλοίωτο και σήμερα.

Η γυναικεία εργασία αξιοποιείται από τους εργοδότες για την ανάπτυξη των κερδών τους. Ο φόβος για δημιουργία οικογένειας είναι υπαρκτός γιατί αποτελεί λόγο απόλυσης, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε η οποία δίνει τη δυνατότητα σε εργοδότες να απολύουν εργαζόμενες έγκυες.

Η γυναίκα παραμένει διπλά εκμεταλλευόμενη, αυτή η εκμετάλλευση την πιέζει, την πνίγει, την ταπεινώνει. Κάτω από το σύνθημα περί ισότητας των δύο φύλλων, αφαιρούνται η μια μετά την άλλη όσες θετικές κατακτήσεις είχε το εργατικό και γυναικείο κίνημα.

Η πολιτική της Ε.Ε, οι εκάστοτε κυβερνήσεις, θέλουν να γίνει ατομική ευθύνη του καθένα μας η κάλυψη όσων μας παρέχονταν ως κοινωνική μέριμνα και αποτελούσαν κατακτήσεις της τάξης μας. Καταργούν κοινωνικές υπηρεσίες και παροχές, κόβουν επιδόματα, όπως της μητρότητας, προωθούν την ιδιωτικοποίηση των παροχών υγείας, των παιδικών σταθμών, των κοινωνικών υπηρεσιών που βρίσκονται στην αρμοδιότητα της κυβέρνησης, των Δήμων και Περιφερειών. Θέλουν την απαλλαγή του κράτους από κάθε υποχρέωση ώστε να ενισχύονται τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Σήμερα τα νέα ζευγάρια δυσκολεύονται να κάνουν οικογένεια. Μαστίζονται από την ανεργία και την αβεβαιότητα στην εργασία. Οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν επαρκούν για να στηρίξουν τις ανάγκες της νέας μητέρας, του μικρού παιδιού. Σήμερα στερούμαστε τον ελεύθερο χρόνο, ενώ καθημερινά πέφτει σε εμάς το βάρος της φροντίδας του σπιτιού, των παιδιών και των ηλικιωμένων.

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Στις μέρες μας η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά, με μισθό που να καλύπτει όλες τις ανάγκες, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα & λιγότερες ώρες εργασίας. Μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να αξιοποιούμε δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο μας σε δραστηριότητες, να συμμετέχουμε στην κοινωνική δράση, που αποτελεί στοιχείο ολόπλευρης ανάπτυξης της προσωπικότητας.

Μπορεί να ικανοποιήσει τις ιδιαίτερες βιολογικές ανάγκες μας, με γενικευμένα μέτρα κοινωνικής προστασίας της μητρότητας, αλλά και τις ανάγκες της οικογένειας με τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας. Σήμερα η τεχνολογική εξέλιξη επιτρέπει να παρθούν όλα τα απαιτούμενα μέτρα για την προστασία των εργαζόμενων γυναικών στους χώρους δουλειάς.

Το δικαίωμα στην εργασία δεν μπορεί να έρχεται σε αντιπαράθεση με τη μητρότητα.

Κανένας συμβιβασμός με την ζωή που μας επιβάλουν. Να μην αποδεχτούμε να ζούμε όπως πριν 150 χρόνια για χάρη της ανταγωνιστικότητας και της λεγόμενης ανάπτυξης τους . Είναι ψέμα πως έτσι θα εξασφαλίσουμε την δουλειά μας, τον μισθό μας, το μεγάλωμα των παιδιών μας, έχουμε πείρα πια! Η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρήσεων έφεραν, απολύσεις, άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, Λευκές Νύχτες, εξαήμερα, κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και τόσα άλλα που βιώνουμε καθημερινά.

Αυτήν την ενιαία επίθεση στα δικαιώματα μας από κυβέρνηση, Ε.Ε., εργοδοσία, μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε ενιαία και οργανωμένα. Είναι αναγκαία η οργάνωση μας, η συλλογική μας δράση, η αλληλεγγύη μας, η συσπείρωση μας στο κλαδικό σωματείο, την Α΄ ΕΛΜΕ ΠΕΛΛΑΣ.

Καλούμε όλες τις συναδέλφισσες και όλους τους συναδέλφους να παλέψουμε και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και ζωή με αξιοπρέπεια:

· Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
· Προστασίας της μητρότητας. Μέτρα για τη φροντίδα των παιδιών και των νηπίων.
· Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας και διορισμό όλων των αναπληρωτών.
· Κατάργηση όλων των νόμων και διατάξεων που απελευθερώνουν το ωράριο.
· Δημόσια, Κοινωνική Ασφάλιση. Κατάργηση όλω
· ν των αντιασφαλιστικών νόμων.

για το Δ.Σ. της Α΄ Ε.Λ.Μ.Ε. Πέλλας

Ο Πρόεδρος                        Ο Γ. Γραμματέας
Πριβαρτιτσάνης Πέτρος      Τραπεζανίδης Γιώργος

Share on Google Plus