Έχοντας στις “αποσκευές” του διαχρονικά τραγούδια από το ξεκίνημα της καριέρας του μαζί με τους «Φατμέ», αλλά και αγαπημένες συνθέσεις από την σημαντική προσωπική του καριέρα, ο Νίκος Πορτοκάλογλου και οι «Ευγενείς Αλήτες», μαζί με τη χορωδία του Μουσικού Σχολείου Γιαννιτσών, θα μοιραστούν με το κοινό της ευρύτερης περιοχής μοναδικές στιγμές, την ερχόμενη Τετάρτη 16 Μαϊου, στις 9.00 το βράδυ, στο Πνευματικό Κέντρο Γιαννιτσών, σε μια πανηγυρική σύμπραξη τριών γενιών επί σκηνής !!!
Ο τραγουδοποιός επέλεξε για φέτος μια διαφορετική περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, δίνοντας συναυλίες σε μουσικούς χώρους και θέατρα έχοντας κοντά του μαθητές Μουσικών Σχολείων.
Όπως υποστηρίζει ο ίδιος εξάλλου, «τα μουσικά σχολεία, προσφέρουν ολοκληρωμένη Παιδεία και δίνουν στα παιδιά αυτή την ισορροπία, αυτή την ανοιχτή ματιά στη μουσική: Προς την Ανατολή και προς τη Δύση και προς το παρελθόν και προς το μέλλον».
Με την ευκαιρία αυτή ο Νίκος Πορτοκάλογλου μας έκανε την τιμή να μιλήσει αποκλειστικά στην Η.Ε. karatzova.com για την πρωτοβουλία αυτή, αλλά και για άλλα θέματα που αφορούν την καλλιτεχνική και προσωπική του πορεία, την κατάσταση στη χώρα μας, τους νέους, την μουσική, την κρίση, σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Απάντηση: Όσο μεγαλώνουμε κάποιοι από εμάς αισθάνονται την ανάγκη να μεταδώσουν την γνώση και την πείρα τους στους νεώτερους. Αυτό είναι κάτι που το βιώνω εδώ και πολλά χρόνια ψάχνοντας νέα ταλέντα, νέους μουσικούς, νέους τραγουδιστές για φτιάξω τις ορχήστρες μου. Μέσα από αυτή την διαδικασία, εδώ και 15 με 20 χρόνια, έχω παρατηρήσει να ξεπετάγεται μια νέα γενιά μουσικών και τραγουδιστών που έχουν μια εντυπωσιακά μεγάλη γκάμα στην μουσική παιδεία τους. Αυτό μ΄ έχει εντυπωσιάσει, γιατί είναι κάτι που δεν το έβρισκα παλαιότερα και διαπίστωσα ότι αυτό οφείλεται, κατά ένα πού μεγάλο ποσοστό, στα μουσικά σχολεία. Κατάλαβα ότι κάτι γίνεται εκεί πέρα...
Ερ: Άρα λοιπόν πιστεύετε ότι ο ρόλος ενός μουσικού σχολείου σε μια τοπική κοινωνία είναι πολύ σημαντικός...
Απ: Και φυσικά είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος των μουσικών σχολείων και θα έλεγα ότι είναι ακόμη πιο σημαντικός από τα ωδεία. Γιατί τα παιδιά παίρνουν το μήνυμα ότι η μόρφωση είναι μία. Δηλαδή, είτε μαθαίνουν τα φιλολογικά μαθήματα, είτε τη φυσική, είτε μαθαίνουν μουσική, όλα αυτά έχουν το ίδιο βάρος και την ίδια σημασία για την εξέλιξή τους και για την ζωή τους...
Απ: Ακριβώς. Πρόκειται για ολοκληρωμένη Παιδεία. Πραγματικά, θεωρώ ότι αυτός ο θεσμός, αυτό το είδος των μουσικών σχολείων, δεν υπάρχει στην Ευρώπη. Αυτό είναι το εντυπωσιακό και από ότι έμαθα, γιατί το έψαξα το θέμα, σ΄ αυτό το «χωράφι» που λέγεται Ελληνική Παιδεία, που δεν είναι και το πιο γόνιμο- και διαπίστωσα ότι όλο αυτό ξεκίνησε από δύο ανθρώπους που ξεκίνησαν το μουσικό σχολείο της Παλλήνης και μετά σιγά σιγά αυτό το πειραματικό σχολείο άρχισε να δημιουργεί μια φήμη, άρχισαν να το μιμούνται και αλλού. Και το πιο εντυπωσιακό είναι ότι όλο αυτό είναι δημόσιο, είναι δημόσια Παιδεία.
Ερ: Έχετε ξεκινήσει κάποιες επαφές με το Μουσικό Σχολείο Γιαννιτσών; Πως ακριβώς θα συνεργαστείτε;
Απ: Εννοείται. Η συνεργασία μας άρχισε από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Όλα τα σχολεία που ανταποκρίθηκαν θετικά, μεταξύ αυτών βέβαια και το μουσικό σχολείο Γιαννιτσών, έχουν πάρει όλες τις παρτιτούρες των τραγουδιών από νωρίς και ετοιμάζουν με τον αρμόδιο καθηγητή τους, τον μαέστρο τους, κάνουν πρόβες με τη χορωδία του σχολείου, προετοιμάζουν τα κομμάτια. Παράλληλα θα είμαι κι εγώ στα Γιαννιτσά μια ημέρα νωρίτερα για να κάνουμε πρόβα τα κομμάτια με τα παιδιά και μετά γίνεται η συναυλία. Την επόμενη ημέρα, μια προσφορά δική μου προς τα σχολεία είναι ένα δίωρο σεμινάριο τραγουδοποιίας που προσφέρω για τα παιδιά που ενδιαφέρονται ειδικά για το γράψιμο είτε στίχων, είτε μουσικής, είτε και των δύο.
Απ: Μα αυτό είναι ο πλούτος των συναυλιών. Αυτή η συνάντηση που είναι τριών διαφορετικών γενιών, όπως σωστά είπατε. Η γενιά των μαθητών είναι η «Εθνική Ελπίδων» μας, είναι οι αυριανοί συνθέτες, στιχουργοί, τραγουδιστές, τραγουδοποιοί, μουσικοί της χώρας μας. Αλλά πέρα από αυτό, είναι και μια συνάντηση ανθρώπων από διαφορετικές πόλεις, από διαφορετικά σημεία της χώρας μας, με διαφορετικές μουσικές καταβολές και προτιμήσεις, είναι συνάντηση επαγγελματιών και ερασιτεχνών. Όλα αυτά είναι ο πλούτος που περιγράφω. Κι επειδή ζούμε σε μια δύσκολη εποχή εδώ και χρόνια, μια εποχή καχυποψίας και περάσαμε και μια εποχή έντονου διχασμού, το να βρισκόμαστε τόσο διαφορετικού είδους άνθρωποι και να συμπράττουμε για να δημιουργήσουμε κάτι ωραίο, για μένα έχει τεράστια σημασία.
Ερ: Ανήκετε στην πρώτη γενιά της μεταπολίτευσης. Μέσα από τα τραγούδια σας διηγηθήκατε την ιστορία της γενιάς σας. Τελικά για να χρησιμοποιήσω έναν κομβικό, συμβολικό τίτλο σας, πως είναι όλο αυτό το «Ταξίδι» στον χώρο και στον χρόνο;
Απ: Πολύ περιπετειώδες και πολύ πλούσιο, αλλά και πολύ αντιφατικό...
Ερ: Αντιφατικό;
Απ: Ναι αντιφατικό, δηλαδή όπως είναι όλα τα ταξίδια, με υπέροχες αλλά και δύσκολες στιγμές. Με επικίνδυνες στροφές πάνω από γκρεμούς, με ανοιχτές θάλασσες, με λιακάδες, με μπόρες και με βροχές. Όλα τα είχε το «ταξίδι».
Ερ: Το «Βαλκανιζατέρ» μπορώ να πω ότι ήταν προφητικό για αυτό που θα συνέβαινε στην Ελλάδα. Δυστυχώς δικαιωθήκατε για την Ελλάδα της προχειρότητας και της αρπαχτής που την βρώμισαν και έφεραν την κρίση... Θα αλλάξουμε; Είστε αισιόδοξος για τα ελληνικά πράγματα;
Απ: Τι να σας πω... Ανάλογα με την στιγμή της ημέρας (γέλια). Υπάρχουν στιγμές που λέω ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά μόνο ν΄ αλλάξουμε. Έχουμε προσπαθήσει να ρίξουμε το φταίξιμο σε όλους πλην ημών των ιδίων, στους Αμερικάνους, τους Γερμανούς, τους Εβραίους, τους εξωγήινους, σε όλους και λέω «δεν μπορεί, φθάνει και η στιγμή που κάνεις στοιχειώδη αυτοκριτική, παραδέχεσαι τα λάθη σου και αλλάζεις, προχωράς παραπέρα, γυρνάς σελίδα...».
Ερ: Λέτε λοιπόν ότι για να «γυρίσουμε σελίδα» ως χώρα δεν είναι θέμα μόνο πολιτικών και πολιτικής γενικότερα...
Απ: Όχι, είναι θέμα απόφασης, συνείδησης. Είναι τόσο τρομερό να παραδεχθούμε ότι έχουμε κάνει λάθη; Σε πολλές δύσκολες φάσεις της ζωής μου, σε κάποιες από τις σκοτεινές φάσεις που περιέγραψα πριν, όταν έφθασα σε αδιέξοδο, αισθάνθηκα ότι οι επιλογές μου δεν ήταν σωστές, δεν ήταν οι καλύτερες και ζήτησα βοήθεια. Έκανα ψυχοθεραπεία. Κάνοντας ψυχοθεραπεία, ψυχανάλυση, πρέπει να παραδεχθείς ότι κάπου έσφαλες και αντιστέκεσαι σθεναρά σ΄ αυτό. Ξεκινάς την θεραπεία σου λέγοντας πόσο άδικος και άθλιος είναι ο κόσμος, η κοινωνία, οι φίλοι σου, η γυναίκα σου, οι συνεργάτες σου, οι συνάδελφοί σου, κ.λ.π.. Κάποια στιγμή φθάνεις και στον εαυτό σου. Η ερώτηση είναι «τι λάθος έχω κάνει;».
Ερ: Για να πορευτείς στη ζωή πρέπει δηλαδή να αποδεχθείς τα λάθη σου, να απαντήσεις σ΄ αυτή την ερώτηση...Απ: Κατ΄ αρχάς πρέπει να την θέσεις αυτή την ερώτηση στον εαυτό σου. Αυτό είναι το τεράστιο βήμα. Έχει σημασία βέβαια τι θα απαντήσεις, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει η ίδια η ερώτηση. Αποφεύγουμε διαρκώς να την κάνουμε αυτή την ερώτηση. Βέβαια έχουμε κι ένα πολιτικό προσωπικό -αναφέρομαι σε όλα τα κόμματα- που έκανε ότι μπορεί στα τελευταία δύσκολα επτά- οκτώ χρόνια για να μεταφέρει τις ευθύνες στον άλλον, στον κακό, στον εχθρό, όποιος και αν ήταν αυτός. Το αποτέλεσμα ήταν ο διχασμός. Έχουμε μια δυσκολία να διαφωνήσουμε παραμένοντας φίλοι, και κατ΄ επέκταση έχουμε μια δυσκολία να διαφωνήσουμε παραμένοντας συμπολίτες. Αλλά τελικά αυτό σημαίνει Δημοκρατία. Να συνυπάρχεις διαφωνώντας. Δεν μας είπε κανείς να ζήσουμε σε μια κοινωνία που θα συμφωνούμε όλοι. Θα ήταν και βαρετό εξάλλου.
Ερ: Να κλείσουμε μουσικά την συνέντευξη. Η μουσική και τα τραγούδια σας περιείχαν πάντοτε ένα «ρίσκο». Περιείχαν και τους δύο κόσμους - και το ροκ δηλαδή και το λαϊκό τραγούδι, την Ανατολή και τη Δύση. Πέτυχε αυτό το «ρίσκο»;
Απ: Για μένα δεν υπήρχε καν θέμα ρίσκου γιατί, πολύ απλά, αυτός ήμουν και αυτό είμαι. Δεν είχα άλλη επιλογή, να παρουσιάσω κάτι άλλο. Θα ήταν ανειλικρινές και δεν θα είχε κανένα νόημα. Ήταν ο λόγος που έγινα μουσικός. Να εκφράζω την αλήθεια μου και η αλήθεια είναι αυτή. Κι εδώ συναντιέμαι πάλι με τα μουσικά σχολεία, τα οποία δίνουν στα παιδιά αυτή την ισορροπία, αυτή την ανοιχτή ματιά στη μουσική: Προς την Ανατολή και προς τη Δύση, και προς το παρελθόν και προς το μέλλον. Και αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό δώρο που δίνουν τα μουσικά σχολεία. Και, για να ξαναγυρίσω στην πρώτη ερώτησή σας, αυτός είναι και ο βασικός λόγος που αποφάσισα να κάνω αυτή την περιοδεία και να στηρίξω έμπρακτα τη δουλειά που κάνουν αυτά τα σχολεία.
- Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Πορτοκάλογλου και καλή συνέχεια...
- Εγώ σας ευχαριστώ κύριε Μπουλουσάκη και καλή αντάμωση στα Γιαννιτσά.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Μη διστάσετε να προσθέσετε σχόλια στο δημοσίευμα που σας ενδιαφέρει.
Η εφημερίδα karatzova.com ενθαρρύνει τη δημόσια έκφραση των αναγνωστών της εφόσον τηρούνται οι βασικοί κανόνες δημοσιότητας που ορίζουν οι ελληνικοί νόμοι. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.