Ο λόγος για τους απρόσμενους και ανατρεπτικούς μουσικούς, τους αδελφούς Κωνσταντίνο & Ματθαίο Τσαχουρίδη, οι οποίοι έρχονται στα Γιαννιτσά να μας συστήσουν την «πατρίδα» της δικής τους μουσικής, μέσα από μια μοναδική συναυλία, την Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου, στις 9.00 το βράδυ, στο Ανοιχτό Θέατρο Γιαννιτσών. Μαζί τους θα είναι η Αρμένικης καταγωγής Λιβανέζα Sarina Cross!
Οι δύο καλλιτέχνες, σε κοινή συνέντευξή τους στην Η.Ε. karatzova.com λίγο πριν από την συναυλία στα Γιαννιτσά, μιλούν για τις μουσικές αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια, την καλλιτεχνική τους πορεία («Ψυχή και Σώμα»), για τις δυσκολίες που συνάντησαν στον δρόμο προς την επιτυχία, για τις πλούσιες εμπειρίες τους από τις παραστάσεις τους για την ομογένεια σε όλο τον κόσμο και υπόσχονται μια μοναδική μουσική εμπειρία την Δευτέρα το βράδυ στο Ανοιχτό Θέατρο Γιαννιτσών!
Η -πραγματικά ξεχωριστή και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα- συνέντευξη των αδελφών Κωνσταντίνου και Ματθαίου Τσαχουρίδη έχει ως εξής:
Ερώτηση: Ποιες οι μουσικές αναμνήσεις από τα παιδικά σας χρόνια;
Απάντηση: Πολλές και ξεχωριστές!!! Είναι η Καβαφική «Πόλις» που πάντα μας ακολουθεί. Στη δική μας περίπτωση νιώθουμε τυχεροί που έχουμε τόσα σοκάκια να σεργιανίσουμε και ακόμα τα ανακαλύπτουμε ένα ένα. Ανακαλύπτουμε τη ποντιακή διάλεκτο από τη γιαγιά (εντόπια στην καταγωγή αλλά με τον Σανταίο παππού μπέρδευε στο τέλος της ζωής της τα μοντέρνα ελληνικά με τα ποντιακά…), το ραδιόφωνο και τις κασέτες του παππού που μας μύησε στην ποντιακή μουσική, τα καλοκαίρια στην Μικρή Σάντα Ημαθίας και βέβαια την «τρέλα» των γονιών μας για τη μουσική!
Ερ: Πώς καταφέρατε να βρεθείτε από τη Βέροια στο Λονδίνο για σπουδές;
Απ: Αφορμή στάθηκε το πρώτο πανελλήνιο βραβείο στους μουσικούς μαθητικούς διαγωνισμούς (Μέγαρο Αθηνών) και ένας φωτισμένος άνθρωπος στον δρόμο μας: ο Σεβασμιώτατος Μητρoπολίτης Βεροίας, ο οποίος διείδε στα μάτια μας την αγάπη και το πάθος μας για τη μουσική και με υποτροφία της Μητρόπολης βρεθήκαμε στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου να κάνουμε επιστήμη τη μουσική που μας μεγάλωσε.
Ερ: Εκεί που σταματούν οι λέξεις, ξεκινάει η μουσική. Πότε ξεκίνησε το δικό σας ταξίδι στον “ωκεανό” των μελωδιών;
Απ: Ξεκίνησε από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας, από τότε που η πρώτη αίσθηση ταυτότητας άρχισε να μας διακατέχει, πριν ακόμα μιλήσουμε και αρθρώσουμε σωστά τη γλώσσα μας και αυτό είναι πραγματική μάθηση όπως διδάσκει και ο Suzuki ένας μεγάλος μουσικοπαιδαγωγός του 30ου αιώνα.
Ερ: Πότε κάνατε την πρώτη σας δισκογραφική δουλειά;
Απ: Σε ηλικία 12 ετών είχαμε ήδη στα χέρια μας τα πρώτα μας ηχογραφήματα, ο Κωνσταντίνος τα ποντιακά Χριστουγεννιάτικα κάλαντα και ο Ματθαίος την πρώτη επίσημη δισκογραφία του με τον Στάθη Νικολαϊδη (με τίτλο «Ο Πόντος ζει κι επιβιώνει»).
Ερ: Ποιες δυσκολίες συναντήσατε στον δρόμο προς την επιτυχία;
Απ: Καταρχήν να πούμε ότι ο δρόμος είναι ανηφόρα και έχουμε βουνό μπροστά μας… τίποτα δεν ήταν ούτε είναι εύκολο, ακόμα δεν μπορέσαμε να έστω γευτούμε αυτό το «όνειρο» του τεμπέλη που κάθεται εφησυχασμένος στην καρέκλα του… ουτοπιστικό για εμάς! Η αναζήτηση και το άγχος του «καινούριου» είναι μέσα μας, κάθε πρωί που ξυπνάμε! Και βέβαια οι πρακτικές δυσκολίες τεράστιες ειδικά όταν έχεις αποκτήσει «αγγλικές» συνήθειες στην τυπικότητα, τάξη, σχολαστικότητα και άλλα… και ξαφνικά βρίσκεσαι σε μια χώρα λατρεμένη μεν αλλά ακατάστατη σε όλες τις παραπάνω αρετές…
Ερ: Πότε “συστηθήκατε” στο ευρύ κοινό ως “Ψυχή και Σώμα”;
Απ: Η πρώτη ουσιαστική εμφάνιση με αυτόν τον τίτλο ήταν στο Λονδίνο στις 28 Ιουνίου το 2008, όταν ο Κωνσταντίνος υπερασπιζόταν τη διδακτορική του διατριβή στο τελικό και κρίσιμο στάδιο των τελικών εξετάσεων. Εκεί έπρεπε να αποδειχθεί στην πράξη πλέον ότι είχε ειπωθεί στη διατριβή για τα διάφορα φωνητικά στυλ και τον τρόπο χειρισμού της ανθρώπινης φωνής αναδεικνύοντας τη δυνατότητα να εναλλάσσεται μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ξαφνικά ένιωσα (Κωνσταντίνος) μέσα μου τη γέννηση ενός project όπου μέσα από μια ομάδα μουσικών η ποντιακή λύρα και η ανθρώπινη φωνή θα μπορούσε να εκτελέσει ένα παγκόσμιο ρεπερτόριο μακριά από κλισέ, κατηγορίες και λεζάντες.
Ερ: Στις μουσικές σας συνθέσεις που μπορούν να χαρακτηριστούν ως μοναδικό μουσικό αμάλγαμα που συνδυάζει αρχέγονους και μοντέρνους ήχους, κυριαρχεί το άκουσμα της λύρας, αλλά με μια σύγχρονη “νότα”. Γιατί;
Απ: Γιατί η λύρα του Μακούλη (μιλά ο Κωνσταντίνος) έχει το μοναδικό χάρισμα να συνομιλεί με άψογη δεξιότητα σε όλες τις ξένες μουσικές γλώσσες… Συνάμα η φωνή του Κωνσταντίνου (μιλά ο Ματθαίος) έχει τη μοναδική δυνατότητα ένας άνθρωπός να παράγει τόσο λόγια τους ήχους της Ανατολής και της Δύσης. Όταν αυτές οι ικανότητες ανταμώνουν με μια σύγχρονη ενορχηστρωτική ματιά τότε έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα πάντα σύμφωνα με την προσωπική μας άποψη.
Ερ: Έχετε συμπράξει στο παρελθόν με τις μεγαλύτερες συμφωνικές ορχήστρες, “γοητεύσατε” με τον ήχο του μουσικού οργάνου τον πρίγκιπα Κάρολο, εμφανιστήκατε στα μεγαλύτερα θέατρα της Αυστραλίας πρόσφατα και στο Κρεμλίνο μόλις πριν λίγους μήνες... Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας στοιχεία για τις διακρίσεις και τις βραβεύσεις αυτές;
Απ: Η αγάπη του κόσμου και η ανταπόκριση σε αυτό που κάνουμε είναι συγκινητική, και πιστέψτε μας είναι ένας από τους κύριους λόγους που συνεχίζουμε αυτό που κάνουμε. Στην αρχή είχαμε έντονα ερωτηματικά αν αυτή η πειραματική (τότε) μουσική θα μπορούσε να αφυπνίσει το κοινό σε μια άλλη μουσική ιδέα σε ένα άλλο άκουσμα… τώρα είμαστε πεπεισμένοι και συνεχίζουμε ακάθεκτοι σε αυτό που αρχικά πιστέψαμε και που αγγίζει τη ψυχή μας. Οι μουσικές συμπράξεις με ορχήστρες και οι διακρίσεις εντός και εκτός συνόρων είναι αλήθεια μια αναγνώριση της δουλειάς μας και μια επιβράβευση φυσική και όχι τεχνητή… ποτέ δεν επιδιώξαμε καμία διάκριση, προτιμούμε το έργο μας να μιλάει για εμάς και όχι εμείς για το έργο μας.
Ερ: Έχετε δώσει παραστάσεις για την ομογένεια σε όλο τον κόσμο. Μιλήστε μας για τις εμπειρίες σας…
Απ: Ζήσαμε σχεδόν 15 χρόνια στο Λονδίνο και γνωρίζουμε τι σημαίνει να είσαι Έλληνας του εξωτερικού, τι σημαίνει να είσαι δύο φορές Έλληνας!!! Μόνο όμορφες στιγμές έχουμε να θυμηθούμε από τις εμφανίσεις μας στη Μόσχα, σε πολλές πόλεις της Γερμανίας, στην Κύπρο μας, στην Κωνσταντινούπολη, στη Νορβηγία (Κριστιανσαντ), στη Σουηδία (Στοκχόλμη), στο Λος Άντζελές και βέβαια στον Καναδά (Τορόντο και Μόντρεαλ). Σε όλα αυτά τα μέρη συναντήσαμε ανθρώπους όπου η καρδιά τους χτυπούσε ακόμα στην πατρίδα μας, τι κι αν γεννήθηκαν στο εξωτερικό…. Νιώθανε Έλληνες περήφανοι για όλα αυτά που πρόσφερε ο ελληνικός πολιτισμός στον σημερινό κόσμο… περήφανοι για τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αχιλλέα, τον Ηρακλή, τον Πυθαγόρα και βέβαια τον πιο πολυμεταφρασμένο άνθρωπο του πλανήτη: τον Αριστοτέλη, που γεννήθηκε και έδρασε στα χώματα της Χαλκιδικής και της Μακεδονίας μας. Έτσι, λοιπόν και εμείς ταπεινά μέσα από τη μουσική μας προσπαθούμε να αποδεικνύουμε τη δύναμη της Ελλάδας να ταξιδεύει και να συνομιλεί με πολλούς μουσικούς πολιτισμούς.
Ερ: «Τσικάρι μ’» στην ποντιακή διάλεκτο σημαίνει «σπλάχνο μου». Επιπλέον, η ίδια η φράση περικλείει συναισθηματικές διαστάσεις και αξίες του ποντιακού πολιτισμού. Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο για την τελευταία σας δισκογραφική δουλειά; θα ακολουθούσατε τον ίδιο δρόμο αν ξεκινούσατε και πάλι από την αρχή ή θα αλλάζατε κάτι; Κι αν ναι, τι;
Απ: Το «τσικάρι μ’» είναι ένα απόσταγμα μουσικών σκέψεων του Μιχάλη Κουμπιού, κάτι το οποίο πιστέψαμε από το πρώτο άκουσμα των τραγουδιών αυτού του δίσκου. Ο τίτλος πέραν τη ζεστασιά που προσφέρει ως έννοια αποτελεί και μια εύηχη λέξη κατάλληλη για τραγούδι μιας και διαθέτει και προδιαθέτει τον τραγουδιστή για σωστά και ξεκάθαρα εστιακά σημεία της ελληνικής τραγουδιστικής φωνής με ηχηρά φωνήεντα αλλά και σύμφωνα που αποτελούν τα κρουστά για έναν τραγουδιστή, επομένως η επιλογή του τίτλου είναι πολυδιάστατη. Σίγουρα δε μετανιώνουμε ακόμα και για τα λάθη μας μιας και μέσα από αυτά μαθαίνουμε και δημιουργούμε τη δική μας ροή πραγμάτων, επομένως το μέλλον και το παρελθόν είναι κάτι σαν την παράδοση μας… το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο και μόνο έτσι υπάρχει πραγματική συνέχεια και όχι επαναληπτική αντιγραφή!
Ερ: Εάν σας ζητούσαν να μιλήσετε ο ένας για τον άλλον, τι θα λέγατε; Πώς περιγράφετε ο ένας τον άλλον;
Απ: (Ματθαίος για Κωνσταντίνο) Μεθοδικός, οργανωτικός, επικοινωνιακός, τολμηρός και αυστηρός με τον εαυτό του ως εκεί που δεν πάει… διαθέτει μια παράξενη «Ωνάσεια» θα έλεγα λογική στη μουσική του σκέψη που κάποιες φορές με εκπλήσσει αλλά είναι και αυτός που δημιουργεί τις πρώτες σκέψεις μέχρι να με «πείσει»… ο λόγιος τρόπος στις εκτελέσεις του και η τεχνική που μοναδικά έχει αναπτύξει για αυτό που κάνει τον διαφοροποιεί αισθητά, αυτός είναι ο αδερφός μου το καμάρι μου.
(Κωνσταντίνος για Ματθαίο) Αυθόρμητος, παρορμητικός και ειλικρινής με τα συναισθήματά του, ο Μάκος μπορεί και παραμένει ένα πηγαίο ταλέντο με σπάνια μουσικά χαρίσματα. Μόνιμα ερωτευμένος με τη μουσική του και τα μουσικά του όργανα πορεύεται στην ουσία σε έναν ασκητικά έρημο δρόμο όπου ελάχιστοι μπορούν να διακρίνουν, αυτός είναι ο αδερφός μου, η ψυχή μου.
Ερ: Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;
Απ: Αφήνουμε τη μουσική να μας οδηγήσει εκεί που αυτή θέλει… εκεί που πραγματικά μας «αγγίζει» βαθιά στην καρδιά και αυτό το άγγιγμα, το αληθινό, προσπαθούμε να το κάνουμε γνωστό στο κοινό μας. Κάποτε ένας μεγάλος μουσικοκριτικός (Walter) έγραφε ότι: «όλες οι τέχνες στη ζωή τους ανυπομονούν να συναντήσουν τη μουσική». Τόσο μεγάλη είναι η δύναμή της μουσικής και τόσο απέραντη σε ιδέες και γεγονότα. Έτσι να σας προτείνω κάτι ίσως τρελό; μια όπερα αγάπης με μια συμφωνική ορχήστρα ποντιακών και Κρητικών λυρών και γιατί όχι και μπουζουκιών;
* Σας ευχαριστώ πολύ. Ραντεβού στο Ανοιχτό Θέατρο Γιαννιτσών το βράδυ της Δευτέρας…
* Κι εμείς σας ευχαριστούμε θερμά για την φιλοξενία. Το βράδυ της Δευτέρας στα Γιαννιτσά, το κοινό της περιοχής που θα μας τιμήσει με την παρουσία του θα ζήσει μια αξέχαστη, μοναδική και ξεχωριστή μουσική εμπειρία.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Μη διστάσετε να προσθέσετε σχόλια στο δημοσίευμα που σας ενδιαφέρει.
Η εφημερίδα karatzova.com ενθαρρύνει τη δημόσια έκφραση των αναγνωστών της εφόσον τηρούνται οι βασικοί κανόνες δημοσιότητας που ορίζουν οι ελληνικοί νόμοι. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.