«Το μεσουράνημα δόξης της πατριωτικής καρδιάς των φιλοτίμων Μεσιανιτών θα μείνει αιώνια...»
Το Μεσιανό είναι πεδινό χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας στην Κεντρική Μακεδονία. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Πέλλας, στη Δημοτική ενότητα και τη Δημοτική Κοινότητα Γιαννιτσών, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα «Καλλικράτης».
Η επίσημη ονομασία είναι “το Μεσιανόν” και το μεσοσταθμικό υψόμετρο του χωριού είναι 40 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Ο πληθυσμός του αυξήθηκε ελαφρώς από 341 κατοίκους στην απογραφή του 2001 σε 346 στην απογραφή του 2011 (τριακοστό σε πληθυσμό στον Δήμο Πέλλας).
Το Μεσιανό βρίσκεται σε οδική απόσταση 8 χιλιομέτρων (km) ανατολικά της πόλεως των Γιαννιτσών, ενώ ο κοντινότερος οικισμός είναι το χωριό Αρχοντικό (2 km στα βορειοδυτικά του Μεσιανού).
Στο χωριό, που δημιουργήθηκε το 1922 από πρόσφυγες από τον Πόντο (αρχικώς 38 οικογένειες περίπου), δραστηριοποιείται ο Πολιτιστικός Εξωραϊστικός Σύλλογος Ποντίων Μεσιανού. Κάθε χρόνο διοργανώνονται στο Μεσιανό τα Πυρρίχεια, στο πλαίσιο του πανηγυριού του Αγίου Παντελεήμονος, στις 16 και στις 27 Ιουλίου 2018.
Οι διοργανωτές των εκδηλώσεων στο προσφυγικό χωριό ζουν μαζί με τους επισκέπτες την μυσταγωγία της παραδοσιακής μουσικής.
Ο ενοριακός ναός βρίσκεται στο δυτικό άκρο του χωριού και τιμάται στο όνομα του Αγίου Παντελεήμονα.
Το ταφικό έθιμο
Τα παραπάνω δεν είναι τίποτε άλλο από την αναβίωση ταφικού εθίμου. Οι μη μυημένοι μπορεί να βρίσκουν έως και… ανατριχιαστικό το συγκεκριμένο έθιμο που έχει τις ρίζες του στα ομηρικά χρόνια. Οι Πόντιοι το διέσωσαν και το έφεραν μαζί τους στα χωριά που έφτιαξαν στην Ελλάδα. Είναι μια μέρα χαράς και μνήμης, κατά τη διάρκεια της οποίας κανείς δεν επιτρέπεται να κλαίει και να μοιρολογεί. Πλέον το «’ς σα ταφία» αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ποντιακής παράδοσης και μέρος της ποντιακής ταυτότητας (βίντεο).
Ένα ποντιακό χωριό βραβεύεται για την ανθρωπιά του!
Το Μεσιανό είναι αμιγώς ποντιακό χωριό που το 1940 μετρούσε μόνο μερικά χρόνια ζωής μιας και οι κάτοικοι του είναι όλοι πρόσφυγες από τον Πόντο που δημιούργησαν το χωριό από την αρχή μετά την εγκατάσταση τους στον Ελλαδικό χώρο. Αυτό το μικρό χωρίο έδειξε το πιο ανθρώπινο πρόσωπο και την φιλοξενία του όταν κλήθηκε να βοηθήσει σε μια δύσκολη στιγμή φιλοξενώντας 33 παιδιά, ορφανά και απόρων οικογενειών για μερικούς μήνες, μια τακτική συνηθισμένη εκείνη την περίοδο και σε άλλα χωριά. Οι οικογένειες που ζούσαν στις μεγάλες πόλεις δέχονταν να αποχωριστούν τα παιδιά τους, τα οποία μέσα από συλλόγους και σωματεία κατέληγαν σε επαρχιακά σπίτια, τα οποία ναι μεν ζούσαν και βίωναν τις ίδιες δυσκολίες με όλους στα δύσκολα κατοχικά χρόνια, αλλά με το προνόμιο να έχουν την δυνατότητα να επιβιώνουν από την καλλιέργεια της γης τους και τον αγροτικό τρόπο επιβίωσης.
Τα εντυπωσιακό για το Μεσιανό είναι πως σε ένα χωριό μόλις 40 σπιτιών φιλοξενήθηκαν 33 παιδιά με πρωτοβουλία της Ευξείνου Λέσχης και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Θεσσαλονίκης. 33 στα 40 σπίτια έδειξαν άμεσα την αλληλεγγύη τους στηρίζοντας από το υστέρημα τους αυτά τα παιδιά.
Γι’ αυτή την ενέργεια το χωριό τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο, από τον ”Κοινωνικό Διαγωνισμό για την διάσωση του πεινασμένου παιδιού”. Γράφει ο Θεοφύλακτος σε ένα κείμενο του 1942 για το γεγονός: «Γειά χαρά εις εκείνους, που εισηγήθηκαν και επέδρασαν στην πατριωτική καρδιά των φιλοτίμων Μεσιανιτών. Είναι αυτοί, που ανύψωσαν το Μεσιανό σε μεσουράνημα δόξης που θα μείνει αιώνια. Για μας εδώ στην πόλη υπάρχει ακόμα καιρός. Χρεωστούμε να πάρωμε στα σοβαρά το παράδειγμα του μικρού χωριού. Η Ελληνική ψυχή πάντοτε εδάμασε τας περιστάσεις με βάσιν την στενήν συνοχήν του Έθνους μας, την εξαιρετικήναρετήν της Φυλής μας, την Ξενίαν, την οποίαν εθεοποίησεν. Χάρις εις αυτήν με ελαχίστας θυσίας και σχεδόν ανεπαίσθητα θα κατανικήσωμεν τας αντιξόουςπεριστάσεις. Συνοδοιπόροι εις τον ίδιον δρόμον της ζωής, δεν θα πρέπη να αφήσωμε κανένα εις τον δρόμο και θα είναι εντροπή μας να τον εγκαταλείψωμεν. Πρωτοπόρος και καθοδηγητής μας το Μεσιανό. 33 πρός 40… Υποκλιθήτε, πολίται μπροστά στο Μεσιανό». Η μέχρι σήμερα σχεδόν άγνωστη αυτή ιστορία, που την θυμούνται αμυδρά κάποιοι γηραιότεροι του χωριού που σπάνια αναφέρουν χωρίς να τονίζεται η σημασία της, περνώντας σχεδόν στην λήθη, επανέρχεται και διασώζεται ως ένα κομμάτι της ιστορίας χάρη σε μια έρευνα και μια μεγάλη εκδήλωση που ετοιμάζει ο Σύλλογος Ποντίων Μεσιανού. Σκοπός η αξιοποίηση και διάσωση της ιστορικής αυτής μνήμης, η προσπάθεια ανεύρεσης κάποιων από εκείνα τα παιδιά και η διενέργεια μιας μεγάλης μουσικής εκδήλωσης που θα συμβάλει στην διαδραστικότητα και εξωστρέφεια της ιστορίας του μικρού χωριού.
Η εκδήλωση “33 προς 40 – Το ανθρωπιστικό χωριό Μεσιανό” πραγματοποιήθηκε, υπό την αιγίδα του Δήμου Πέλλας, την Κυριακή 25 Ιουνίου 2017, στο χώρο του γηπέδου του χωριού. Το πρόγραμμα της εκδήλωσης συντόνισε και παρουσίασε ο ηθοποιός Ιεροκλής Μιχαηλίδης.
Το παλιό όνομα ήταν ¨Τσαουσλί¨για όσους το θυμούνται,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσαούς στα τουρκικά σημαίνει χσμηλόβσθμο αξιωματούχο .κάτι σαν λοχίας και λογικά το χωριό θα ήταν τσιφλίκι κάποιου Οθωμανού αξιωματούχου. Τσαουσλί επίσης ονομαζόταν καιρό χωριό ψσθάδες στον Έβρο
ΑπάντησηΔιαγραφή