Στην πλατεία του χωριού βρίσκονται τα κτίρια της Κοινότητας, όπου στεγάζεται το ιατρείο. Δίπλα βρίσκεται η αίθουσα του δραστήριου Πολιτιστικού Συλλόγου "Πυρσός". Εκεί είναι συγκεντρωμένα αρκετά καφενεία και ταβέρνες. Πίσω από την πλατεία είναι η εκκλησία του Ιωάννου Προδρόμου, που εορτάζει στις 29 Αυγούστου.
Αριστερά του κεντρικού δρόμου, στο δρόμο προς Τριφύλλι, βρίσκεται το ανοιχτό αμφιθέατρο, το οποίο κατασκευάστηκε στο σημείο όπου βρισκόταν το παλαιό γήπεδο. Το καινούριο γήπεδο ποδοσφαίρου του Άρη Παλαιφύτου χτίστηκε στην ανατολική πλευρά του χωριού, πίσω από το Δημοτικό Σχολείο.
Δίπλα τους είναι και το κτίριο όπου στεγάζονται το Νηπιαγωγείο και ο Παιδικός Σταθμός.
Η καταγωγή των πρώτων κατοίκων του Παλαιφύτου (Λοζάνοβο)
Το έτος 1922, µε την Μικρασιατική καταστροφή, από το χωριό Κύδεια περιοχής της Προύσσας, κυνηγημένοι από τους Τούρκους περίπου 40 οικογένειες εγκαταστάθηκαν στο Λοζάνοβο (Παλαίφυτο).
Το έτος 1923 µε την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης έφυγαν από το χωριό Τσακίλη (Πετροχώρι) της επαρχίας Τσατάλτζα Ανατολικής Θράκης κι εγκαταστάθηκαν στο Λοζάνοβο (Παλαίφυτο) περίπου 250 οικογένειες το 1924.
Έξω από το χωριό διατηρούνταν το κονάκι του Μπέη. Γύρω ήταν στημένες οι πλίνθινες καλύβες των κολύγων που είχε στη δούλεψη του. Μέχρι το 1920 το Λοζάνοβο, όπως ονομαζόταν το Παλαίφυτο, είχε 202 κατοίκους, κυρίως βοσκούς και υπαγόταν στην κοινότητα Καδίνοβου.
Η παράδοση θέλει τους κατοίκους των Κυδείων και των υπόλοιπων οκτώ χωριών που βρίσκονταν δίπλα από τη λίμνη, να κατάγονται από αιχμάλωτες οικογένειες της Μάνης. Η είδηση που λάβανε το 1922 για τον ερχομό των Τούρκων, τους οδήγησε νοτιοδυτικά, προς τα λιμάνια της Σμύρνης. Όμως, στο δρόμο συνάντησαν μια γυναίκα πάνω σε άλογο, που τους απέτρεψε να συνεχίσουν και έτσι, κινήθηκαν προς την Πάνορμο. Κάποιοι είπαν ότι ήταν η κόρη του Πασά της περιοχής, άλλοι ότι ήταν η Παναγία που τους έσωσε από τη σφαγή. Η ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδας-Τουρκίας το 1924, οδήγησε στο Παλαίφυτο και τους κατοίκους του Πετροχωρίου από την περιοχή Τσατάλτζα Ανατολικής Θράκης. Αρχικά, η συμβίωση ήταν δύσκολη. Όμως, ο κοινός σκοπός για επιβίωση παραμέρισαν κάθε διαφορά και η αφοσίωση όλων των κατοίκων στην καλλιέργεια της εύφορης γης, έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη του χωριού.
Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Παλαιφύτου είναι ο Γιακουμής Γιακουμίδης και μέλη: Βογιατζής Παρασκευάς, Ελευθερόπουλος ∆ρόσος.
Η ιστορία του Παλαιφύτου από το palaifyto.blogspot.com
Σαν κοινότητα το Παλαίφυτο λειτουργεί από το έτος 1927. Καταργείται το όνοµα Λοζάνοβο και αποσπάται από την Κοινότητα ∆ροσερού, που την αποτελούσαν 12 χωριά.
Οι πρώτες εκλογές για κοινοτικό συµβούλιο, γίνονται το έτος 1928 και η πρώτη ∆ιοίκηση αποτελείται από τους: Κουδέρη Οδυσσέα, Κουτσουρά Αναστάσιo, Βακιρτζή Αντώνιο, Βοϊτσίδη Χαρίλαο, Κόπτσαλη Κωνσταντίνο. Πρόεδρος εκλέγεται από τα µέλη του Συµβουλίου και η θητεία του κάθε Προέδρου είναι για ένα χρόνο.
Το έτος 1931 γίνεται η πρώτη οριστική διανοµή και µοιράζονται κλήροι (χωράφια) στο όνοµα του αρχηγού της οικογένειας.
Το έτος 1928 ο Βενιζέλος υποσχέθηκε σε µία συγκέντρωση που έκανε στα Γιαννιτσά, ότι θα αποξηράνει την λίµνη των Γιαννιτσών, όπως και έγινε. Το έτος 1935 η Κοινότητα Παλαιφύτου δικαιώθηκε 1000 στρέµµατα, τα οποία µοιράσθηκαν σε νέους ακτήµονες. Έγιναν άλλες δύο διανοµές, σε νέους αγρότες το έτος 1957 περίπου 2000 στρέµµατα και το 1971, 500 στρέµµατα. Τα ως άνω αναφερόµενα χωράφια µέχρι την απαλλοτρίωση, ήταν βοσκότοπος που έβοσκαν πρόβατα, αγελάδια, βουβάλια και άλογα.
Το Κοινοτικό Γραφείο βρισκόταν στο χώρο όπου σήµερα στεγάζονται τα γραφεία του Αγροτικού Συνεταιρισµού. Το γραφείο λειτουργούσε σ’ ένα µικρό πλινθόκτιστο κτίριο. Στο ίδιο κτίριο σε άλλο δωµάτιο έµενε ο παπάς του χωριού όταν δεν ήταν κάτοικος Παλαιφύτου. Αρχές του έτους 1950, κτίσθηκε το νέο κτίριο που στεγάζει το κοινοτικό γραφείο µέχρι σήµερα.
Την δεκαετία του 1960, µε συµµετοχή των κατοίκων, κτίζεται ένα κτίριο κοντά στην κοινότητα, που ονοµάζεται «Αγροτολέσχη». Σήµερα χρησιµοποιείται για διάφορες εκδηλώσεις από τον Πολιτιστικό Σύλλογο, αλλά και από το σχολείο.
Το έτος 1940 που κηρύχθηκε ο πόλεµος µε τους Ιταλούς και τους Γερµανούς, πρόεδρος είναι ο Αναστασιάδης Παναγιώτης (Καράµπαµπας). Από την κοινότητα Παλαιφύτου επιστρατεύονται 119 άνδρες που πολεµούν στο µέτωπο στα βουνά της Αλβανίας. Το 1944 ειδοποίησαν τους κατοίκους του Παλαιφύτου να φύγουν από τα σπίτια τους γιατί θα περνούσαν οι Γερµανοί από τον κεντρικό δρόµο. Έφυγαν µε τα κάρα και πήγαν στην αποξηρανθεισα λίµνη των Γιαννιτσών κι εκεί έµειναν µερικές µέρες.
Αρκετοί κάτοικοι µεγάλων πόλεων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, φιλοξενήθηκαν από οικογένειες στο Παλαίφυτο, έτσι σώθηκαν στον πόλεμο και δεν πέθαναν από πείνα. Χαρακτηριστικά ο µουσικοσυνθέτης Πρ. Τσαουσάκης φιλοξενήθηκε στο σπίτι της Μπούρα Σοφίας.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Μη διστάσετε να προσθέσετε σχόλια στο δημοσίευμα που σας ενδιαφέρει.
Η εφημερίδα karatzova.com ενθαρρύνει τη δημόσια έκφραση των αναγνωστών της εφόσον τηρούνται οι βασικοί κανόνες δημοσιότητας που ορίζουν οι ελληνικοί νόμοι. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.