Ανησυχητικοί προβληματισμοί (του Θεολόγου Αντωνίου Βασιλειάδη)

«Ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ»

Όχι μόνο οι ορθόδοξοι χριστιανοί στην Ελλάδα, αλλά και οι απανταχού της γης αδελφοί μας, πιστεύω πως δοκίμασαν μια πολλή μεγάλη απογοήτευση, πικρία και πόνο, από την επίσημη στάση του αγίου όρους, με την ευκαιρία της πρόσφατης επίσκεψης του πρωθυπουργού στην Αθωνική Πολιτεία.

Είχαμε την εντύπωση και τρέφαμε ελπίδες, πως η εν λόγω επίσκεψή του, θα αποτελούσε μοναδική ευκαιρία για να τονισθεί, με αγάπη φυσικά, η μεγάλη βλάβη σε βάρος των αληθειών της πίστεως μας, και πως θα προέβαιναν στον απαιτούμενο και επιβαλλόμενο έλεγχο του πρωθυπουργού για τα έργα και τις ημέρες της κυβερνήσεως του. Είδαμε δυστυχώς με θλίψη, πως το μήνυμα της μετάνοιας που είναι το κυρίαρχο της Αγίας Γραφής, αγνοήθηκε από τους κατεξοχήν εντεταλμένους να δοθεί στον πρωθυπουργό. Ούτε μια λέξη! Παραγράφηκαν πάντα τα εγκλήματά του. Αμνηστεύθηκαν οι ύβρεις και οι πρωτοφανείς και απαράδεκτοι χειρισμοί του, που αφορούν κυρίως την ορθόδοξη πίστη του λαού μας.

Αν και «επόμενοι τοις Πατράσιν», θα δικαιούνταν να του αρνηθούν την επίσκεψή του για πολλούς και σοβαρούς λόγους.

Και εύλογα δημιουργείται στο ορθόδοξο πλήρωμα ο προβληματισμός και η ανησυχία: είναι ή όχι άρνηση και προδοσία της πίστεως μας η μη συμμόρφωση προς την εντολή του Χριστού, που προτρέπει τους μαθητές του να κηρύττουν μετάνοια; Ήταν μοναδική ευκαιρία, για μεν τους πατέρες να χρησιμοποιήσουν τον διακριτικό έλεγχο και να φέρουν τον πρωθυπουργό σε μετάνοια, για δε τον πρωθυπουργό να απαλλαγεί από το βάρος όσων βαρύνουν την αθάνατη ψυχή του.

Ήταν μήπως η στάση των αγιορειτών στάση και συμπεριφορά αγάπης προς τον πρωθυπουργό ή στάση αδιαφορίας και απαξίωσης της αθάνατης ψυχής του; Οι περισσότεροι είδαμε τη στάση των πάτερων ως στάση υποτέλειας στην κοσμική εξουσία. Το κήρυγμα της μετάνοιας είναι κατεξοχήν κήρυγμα αγάπης για κάθε αμαρτωλό, και στην προκειμένη περίπτωση δεν ακούστηκε, ενώ ο πρωθυπουργός ως αμαρτωλός είχε την ανάγκη και χρειάζονταν το λυτρωτικό κήρυγμα της μετάνοιας. Γιατί του το στέρησαν;

Πως βρήκαν τη δύναμη να προτάξουν το Ιερό Ευαγγέλιο σε εκείνον που έμπρακτα και με όλη τη βιωτή του, αναίρεσε τις Ευαγγελικές Αλήθειες, με αποφάσεις βλάστημες και απαράδεκτες; Πως δέχτηκαν εκείνον που επέτρεψε τη βεβήλωση των θείων προσώπων του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων Του, αναρτώντας και φιλοξενώντας -ακόμα- στην εθνική πινακοθήκη κακοτεχνήματα άθλια διεστραμμένου «καλλιτέχνη»;

Θα είχατε προσωπικά το σθένος να φιλοξενήσετε και να καλέσετε σε γεύμα τον άνθρωπο που πρόσβαλε βάναυσα τους γονείς σας; Και φυσικά όχι!

Πως μετά θέλετε να έχετε την προστασία της Παναγίας, και την οποία θεωρείτε προστάτιδα του Αγίου Όρους, όταν δεν είχατε το θάρρος να ορθώσετε ένα λόγο διαμαρτυρίας για την πρωτοφανή βλασφημία στο πρόσωπο της; Το κάνατε από αγάπη; Έγραφε κάποιος κληρικός, αχθοφόρος του ονόματος του ασυμβίβαστου αγωνιστού, πρώην Φλωρίνης, π. Αυγουστίνου Καντιώτη, πως ο Χριστός δέχτηκε και από πόρνη μύρα! Ναι. Παρέλειψε όμως να αναφέρει ότι εκείνα ήταν καρπός και συνέπεια της μετάνοιας. Μήπως και του πρωθυπουργού τα οικονομικά μύρα που υποσχέθηκε ήταν καρπός της μετάνοιας του; Απομάκρυνε τα βλάσφημα εκθέματα, ανακάλεσε τις βλάσφημες αποφάσεις που έλαβε ως κυβέρνηση; Εάν ναι, τότε μάλιστα. Δυστυχώς όμως όχι!

Αυτός που τολμά να κατηγορήσει ευσεβείς βουλευτές, πως τάχα εργαλειοποιούν την θρησκεία, με τις ενέργειες του, γίνεται η χαρακτηριστικότερη περίπτωση εργαλιοποίησης του θρησκευτικού αισθήματος του Λαού μας.

Πως του παραχωρήθηκε ο δεσποτικός θρόνος; μήπως η άνοδος σαυτόν με το απαράδεκτο και ξένο προς την ιερότητα του χώρου ύφος του, που παραπέμπει στην εικόνα του «βδελύγματος ερημώσεως εστώτος εν τόπω αγίω», σημαίνει ότι αυτός , με ότι λέγει και νομοθετεί υπέρκειται εκείνων που παραγγέλει ο Χριστός, η εικόνα του οποίου ήταν πίσω του.

Δε σας θυμίζει τον αυτοκράτορα εκείνον που έλεγε: «ό,τι εγώ βούλομαι, τούτο κανών νομεζέσθω;».

Πατέρες, σκεφτήκατε ποτέ μήπως οι πιστοί φτάσουν στα όριά τους και δεν αντέξουν τον την πικρά και τον πόνο, τη θλίψη και την απογοήτευση, που τελευταία τόσο συχνά τους κερνάτε; Και φυσικά, για όποια δυσάρεστη εξέλιξη, η αίτια θα αναζητηθεί σε σας. Και τούτο γιατί η αντίδραση τους θα είναι έκφραση της απελπισίας και διάψευση των προσδοκιών τους από την έλλειψη της οφειλόμενής εκ μέρους σας ευθύνης έναντι των ιερών καθηκόντων σας προς το ποίμνιό σας.

Μήπως αγνοείτε ότι με όσα νομοθέτησε η υπό τον πρωθυπουργό ελληνική βουλή, απαγορεύουν να κηρυχθούν οι ευαγγελικές αλήθειες, κι αν κάποιος θελήσει να επιμείνει κηρύττοντας το Ευαγγέλιο θα διώκεται ποινικά ως ομοφοβικός και ρατσιστής ,(περίπτωση ιεροκήρυκος Ι. Μητροπόλεως Φλωρίνης), και θα διωχθεί ποινικά.

Υπήρξαν στο παρελθόν περιπτώσεις που άρχοντες, όχι μικροί, άσημοι και ανυπόληπτοι, όπως οι σημερινοί, έσφαλαν και ενήργησαν παραβατικά, τα οποία η Εκκλησία δεν δίστασε να τα ελέγξει με παρρησία , αποβλέποντας και πετυχαίνοντας την μετάνοιά τους.

Ψάχνουμε να βρούμε κάποια κοινά στοιχεία παλαιών αρχιερέων με τις συμπεριφορές σημερινών μεγαλόσχημων κληρικών. Τεράστια η διαφορά ! θαρρεί κανείς πως δεν έχουν τη συναίσθηση ευθύνης έναντι των υποχρεώσεών τους, ούτε ότι είναι κληρονόμοι μιας ιεράς παρακαταθήκης, αλλά λειτουργούν ως καταληψίες, γιαυτό και φαίνεται πως δεν τους πονά, όπως θα έπρεπε η ορθοδοξία. Συμπεριφορές ιεροεξεταστών, όπως αναφέρεται από τον Ντοστογιέφσκι.

Να θυμίσουμε τον άγιο Αμβρόσιο, επίσκοπο Μεδιολάνων, που τόλμησε, ταπεινός αυτός λειτουργός του υψίστου χωρίς τα περιττά σημερινά αξεσουάρ των σημερινών, να αρνηθεί στον πλανητάρχη της εποχής του, Μ. Θεοδοσίου να μπει στο ναό παρά τότε και μόνο και ύστερα από την ειλικρινή του μετάνοια.

Φέρνουμε στη μνήμη μας τη στάση του Μεγάλου Βασίλειου προς τον αυτοκράτορα. Στις απειλές του αντιπαρέθεσε τη σταθερή ομολογία στην πίστη του Χριστού, αδιαφορώντας ακόμα και για το θάνατό του.

Κι υστέρα ας παρακολουθήσουμε την αντίδραση του ιερού Χρυσόστομου για ένα θέμα, ασήμαντο για τους πολλούς. Θα του έλεγε κάποιος της εποχής μας «τι χολοσκάς; Τι σε νοιάζει; Μη τα χαλάς με το παλάτι, δεν είναι φρόνιμο. Βασίλισσά είναι. Άσε την να πάρει το αμπελάκι της χήρας…». Κι όμως για ένα τόσο μικρό θέμα, γι΄ αυτή τη μικρή αδικία, κήρυξε πόλεμο κατά της αυτοκράτειρας Ευδοξίας, με αποτέλεσμα να πεθάνει στην εξορία! Πως κρίνετε τη συμπεριφορά του αυτή; Ήταν ορθή; Αν ναι , μιμηθείτε τον. Αν όχι; διαγράψτε τον και μη θέτετε τα ιερά λείψανα του προς προσκύνηση. Θα ήταν μήπως καλυτέρα αν αδιαφορούσε για την άσημη χήρα, που αδικούνταν από το ισχυρό παλάτι και έτσι θα απέφυγε τη μεγάλη περιπέτεια που ακολουθήσε; Τι λέτε;

Σας ακούμε να τονίζετε στις ομιλίες σας τιμή αγίου, μίμιση αγίου. Υπάρχουν σήμερα ανάλογα αναστήματα; Από πολλούς ειδικούς τονίζεται μια μεγάλη αλήθεια, που καθημερινά επιβεβαιώνεται: υπάρχει κρίση ηγεσίας.

Πατέρες, για μας, το ποίμνιό σας, αυτό είναι το ζητούμενο. Άξιοι ηγέτες. Επειδή σας αγαπάμε πραγματικά, σας θέλουμε να στέκεστε ψηλά, ασάλευτοί και ανυποχώρητοι, επί την πέτραν, ασυμβίβαστοι εφαρμόζοντες πρώτα εσείς τις εντολές Εκείνου τον οποίο εκπροσωπείτε, και διαπιστώνοντας την συνέπειά σας, θα μας είναι ευκολότερο να τις εφαρμόσουμε και εμείς.

Ο άγιος Γρηγόριος αναφέρει σχετικά και λέγει: «μη θέλεις να με πείσεις με λόγια αλλά με τα έργα και τη συμπεριφορά σου. Μισώ τη διδασκαλία που είναι αντίθετη με τον τρόπο ζωής, που δε συμφωνεί με αυτά που κάνεις».

Τελικά μήπως αυτή η ανακολουθία λόγων και έργων είναι η αίτια της τραγικότητας που βιώνουμε σαν κοινωνία;

Προ καιρού σε έναν ορθόδοξο ναό της Συρίας, ένας μουσουλμάνος ζωσμένος εκρηκτικά σκόρπισε το θάνατό και τη συμφορά.

Πιστεύετε ως ορθόδοξοι νοιώσαμε την αλήθεια που τονίζεται στο ευαγγέλιο; Όταν πάσχει ένα μέλος πάσχει όλο το σώμα. Η συμπεριφορά μας προς τους αδελφούς της Συρίας είναι συμπεριφορά μητριάς και όχι μητέρας. Κάνατε ανάλογη αναφορά στον ορθόδοξο Έλληνα πρωθυπουργό;

Αγιορείτες πατέρες και λοιποί εκκλησιαστικοί ηγέτες, που εξαντλήσατε όλα τα ευγενικά σας αισθήματα στο πρόσωπο εκείνο που ενέχεται για πολλά δεινά του τόπου. Μη βιαστείτε, σας παρακαλώ, να χαρακτηρίσετε τα γραφόμενά ως ένα πικρόχολο σχόλιο, που υπαγορεύεται από τα ταπεινά ιδιοτελή κίνητρα, όχι.

Δεν είχαμε άλλο τρόπο να εκφράσουμε την αγάπη και το σεβασμό στο τίμιο ράσο που φοράτε. Διαφορετικά θα αδιαφορούσαμε. Κι ήταν αυτό πιο εύκολο . κ Δείτε τις θέσεις αυτές ως το κλάμα και τα δάκρυα των μικρών παιδιών, για τη μάννα τους που τα παραμελεί και αδιαφορεί για αυτά.

Ο άγιος των ημέρων μας, που τόσο αγαπάμε, κι είχαμε την ευλογία να τον γνωρίσουμε, ο άγιος Παïσιος, τόνιζε πως «αν οι χριστιανοί δεν ομολογούν, δεν αντιδράσουν στο κακό, οι εχθροί του χριστού θα κάνουν τα χειρότερα.»

Τα πρόσφατα γεγονότα με την υποδοχή, έτσι όπως έγινε, συνοδεύονται από μια ηχώ που δονεί τα αυτιά μας και προκαλεί φόβο και θλίψη. Το κάστρο πέφτει! Εάλω το Άγιον Όρος.

Υπήρξαν ευτυχώς πατέρες που με τη στάση τους αποτελούν παρηγοριά και δίδουν ελπίδα στους πιστούς.

Ωστόσο η στάση εκείνων που κατάπιαν τα δικαιώματα του θεού και έθεσαν φυλακήν τω στόματι αυτών ,ενώ Θεός το κινδυνευόμενον, θα μείνει μελανή κηλίδα στην ιστορία της Αθωνικής Πολιτείας και θα πληγώνει τις ψυχές μας.

Όπως όμως ,για κάθε πρόβλημα υπάρχει λύση και θεραπεία έτσι και για το συγκεκριμένο που δημιουργήθηκε με τη πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού. Κι αυτή δε βρίσκεται έξω από το αυτό που μας τονίζετε σε κάθε προσκύνημα στο όρος. Μετάνοια ,μας λέτε και πάλι μετάνοια.

Για σας θαρρώ που κατά τεκμήριο αγαπήσατε το Χριστό μέχρι του σημείου να αρνηθείτε τα ηδέα του κόσμου και εγκαταλείψατε τα πρόσκαιρα, είναι, φρονώ, ευκολότερο να το πετύχετε, δείχνοντας έμπρακτα μετάνοια για ότι έγινε και δεν ήταν σύμφωνο με την ορθόδοξη παράδοση. Γίνετε όχι μόνο ρητήρες αλλά και πρηκτήρες της μετανοίας.

Θα είναι για μας η πιο γλυκιά παρηγοριά και θα θεραπευτεί, νομίζω, ο βαθύς τραυματισμός και η σοβαρή βλάβη, που προκλήθηκε σε βάρος της αίγλης και της δόξας του Αγίου Όρους. Σίγουρα δε, θα βοηθήσει κι εμάς να βρούμε το δρόμο της μετάνοιας, μιμούμενοι το παράδειγμά σας.

Αντώνιος Ιωάν. Βασιλειάδης

Θεολόγος