Το παρακάτω κείμενο έγραψε φοιτήτρια μεταπτυχιακού από την Νέα Χαλκηδόνα με εποπτεύοντα καθηγητή τον Δορδανά. Και της απάντησα με την επιστολή που ακολουθεί λίγο παρακάτω.
«Όμως, κάποιες φορές αυτοί που έφερναν σε δύσκολη θέση τη Νέα Χαλκηδόνα δεν ήταν οι Γερμανοί ή οι συνεργάτες τους, αλλά οι άνδρες του ΕΛΑΣ. Στις αρχές Μαΐου 1944 ο Ζήσης Βαϊνάς αντίκρισε μπροστά στο κατάστημά του να κρέμεται από δέντρο μία κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο. Πανικοβλήθηκε και κάλεσε σε βοήθεια τον Παναγιώτη Πατενίδη. Ο φόβος τους ήταν μήπως η σημαία γίνει αντιληπτή από τους Γερμανούς ή τους άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας, με δυσάρεστες ασφαλώς συνέπειες για τους κατοίκους του χωριού.
Τελικά, ένας τρίτος κάτοικος έσπευσε και την κατέβασε. Όμως, στις 10 Μαΐου οι τρεις άνδρες πέρασαν από το τοπικό λαϊκό δικαστήριο επειδή θεωρήθηκαν εχθροί του ΕΑΜ εξαιτίας της υποστολής της σημαίας. Ο Βαϊνάς καταδικάστηκε στην εσχάτη των ποινών, ενώ οι άλλοι δύο αθωώθηκαν. Από το ίδιο λαϊκό δικαστήριο την ίδια μέρα καταδικάστηκαν και τρεις ακόμη κάτοικοι της Νέας Χαλκηδόνας. Αυτοί ήταν ο Πολύκαρπος Καρακεζλίδης (1) (Πρόεδρος της Κοινότητας), ο Σταύρος Τσαλκιτζής (έμπορος) και ο Παναγιώτης Μπίτσικας (Πρόεδρος του Γεωργικού Συνεταιρισμού), οι οποίοι βρήκαν το θάνατο από τα χέρια των ανταρτών στις 23 Μαΐου.
Πιθανόν λόγοι προσωπικοί (εκδίκηση), αλλά και η πολιτική πόλωση ήταν οι αιτίες των εκτελέσεων αυτών. Στον πίνακα που ακολουθεί, παρατίθενται τα ονόματα όσων εκτελέστηκαν από άνδρες του ΕΛΑΣ κατά τη διάρκεια της Κατοχή».
(1) Αδερφός της μάμμης μου Φωτίκας.
Αυτά αναφέρει η κ. Λιτσάκη, στη διπλωματική της εργασία, που είναι δημοσιευμένη στο διαδίκτυο. Όμως η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Το περιστατικό, είναι όλως διόλου ανακριβές, ουδέποτε έλαβε χώρα. Το περιστατικό της σημαίας το ακούω πρώτη φορά, ενώ έχω κάνει ενδελεχή έρευνα από τη δεκαετία του 80. Ο πάππος μου, ουδέποτε πέρασε λαϊκό δικαστήριο, ουδέποτε απολογήθηκε, η δε εκτέλεση ήταν απόφαση ενός ανθρώπου, που δυστυχώς ήταν και «φίλος» του. Του υπεύθυνου της ΟΠΛΑ Νέας Χαλκηδόνας.
Ως πηγή αναφέρεται, το πόνημα του κ. Στογιαννάρη. Ο κ. Στογιαννάρης, προφανώς απo ευγένεια και σεβόμενος την επιθυμία του Τηλέμαχου Βαϊνά (γιου του εκτελεσθέντος), δεν πίεσε περαιτέρω τον θείο μου για την παραχώρηση μίας συνέντευξης. Έτσι, τείνει το περιστατικό, όπως αναφέρεται, να αποτελέσει «δεδικασμένο» και αυθεντικό, εφόσον σε δύο πονήματα με ενδελεχή έρευνα αναφέρουν ότι έλαβε χώρα με τον τρόπο αυτό.
Αυτά αναφέρει η κ. Λιτσάκη, στη διπλωματική της εργασία, που είναι δημοσιευμένη στο διαδίκτυο. Όμως η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Το περιστατικό, είναι όλως διόλου ανακριβές, ουδέποτε έλαβε χώρα. Το περιστατικό της σημαίας το ακούω πρώτη φορά, ενώ έχω κάνει ενδελεχή έρευνα από τη δεκαετία του 80. Ο πάππος μου, ουδέποτε πέρασε λαϊκό δικαστήριο, ουδέποτε απολογήθηκε, η δε εκτέλεση ήταν απόφαση ενός ανθρώπου, που δυστυχώς ήταν και «φίλος» του. Του υπεύθυνου της ΟΠΛΑ Νέας Χαλκηδόνας.
Ως πηγή αναφέρεται, το πόνημα του κ. Στογιαννάρη. Ο κ. Στογιαννάρης, προφανώς απo ευγένεια και σεβόμενος την επιθυμία του Τηλέμαχου Βαϊνά (γιου του εκτελεσθέντος), δεν πίεσε περαιτέρω τον θείο μου για την παραχώρηση μίας συνέντευξης. Έτσι, τείνει το περιστατικό, όπως αναφέρεται, να αποτελέσει «δεδικασμένο» και αυθεντικό, εφόσον σε δύο πονήματα με ενδελεχή έρευνα αναφέρουν ότι έλαβε χώρα με τον τρόπο αυτό.
Έκρινα σκόπιμο, να μην αναφέρω τα ονόματα. Αξίζει όμως να σκύψουμε πάνω στις συμπεριφορές των ανθρώπων και να ευχηθούμε κανείς στην χώρα μας, να μην ξαναβιώσει έναν εμφύλιο με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ο πάππος μου Ζήσης Βαϊνάς, με καταγωγή το Βογατσικό Καστοριάς (και απώτερη της οικογένειάς του, τα χωριά του Σουλίου), εργάστηκε στην αρχή ως υπάλληλος στο χάνι του Ράλλη. Στρατεύθηκε και πολέμησε στη Μικρά Ασία. Κατά τις εκεί επιχειρήσεις, έφιππος, τραυματίστηκε, έχασε τις αισθήσεις του και το άλογο επιστρέφοντας στις φίλιες γραμμές, σταμάτησε έξω από την σκηνή εκστρατείας του πρίγκιπα Ανδρέα, ο οποίος τον περίθαλψε στη σκηνή του, σκίζοντας μάλιστα το κελύφιό του , δίκην επιδέσμων. Έκτοτε οι δύο άνδρες δέθηκαν με δεσμούς φιλίας. Μάλιστα κατά τις επισκέψεις του στην Ελλάδα, όποτε μπορούσε, περνούσε από τη Νέα Χαλκηδόνα για ολιγόωρη επίσκεψη στον φίλο του Βαϊνά. Έτσι ο πάππος μου χαρακτηρίστηκε ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ. Η φιλοπονία του και η εντιμότητά του, ήταν που τον έκαναν οικονομικά εύρωστο και μέχρι το έτος 1940 είχε δικό του πανδοχείο με καλό εστιατόριο, πλινθοκεραμοποιείο (πολλοί συνοικισμοί προσφύγων σε Κιλκίς και Θες/κη κτίστηκαν από τον πάππο μου) και εμπορεύονταν είδη του μονοπωλίου του κράτους, αντιπροσωπείες καυσίμων, καπνών και άλλων εμπορικών ειδών. Η οικονομική του ευμάρεια, ήταν αυτή που έκανε αρκετούς Χαλκηδονιώτες όταν μιλούσαν γι αυτόν ερήμην του, να τον αποκαλούν, με λίγη χροιά φθόνου στη φωνή τους, «Ο ΒΛΑΧΟΣ» Είναι γνωστό, σε όσους ασχολούνται με την νεότερη πολιτική και
στρατιωτική ιστορία της χώρας μας, ότι ο εμφύλιος δεν άρχισε το 46, αλλά πολύ πιο νωρίς. Ήδη από το 1943 οι ανταρτικές ομάδες στην Ελλάδα , αγωνίζονταν ποια θα επικρατήσει επί της άλλης και όσο μπορούσαν προέβαιναν σε εκκαθαρίσεις Ιδιαίτερα το ΚΚΕ, με την κάλυψη του ΕΑΜ ΕΛΑΣ, έχοντας μαζύ του το 50% του ελληνικού Λαού, πρόσβλεπε στην μονοπώληση της εθνικής αντίστασης και κατάληψη της εξουσίας μετά την αποχώρηση των γερμανών (πρβ με την εκτέλεση του συνταγματάρχη Ψαρρού και της διάλυση της ΕΚΚΑ που κάθε άλλο παρά «μοναρχοφασίστας» δεν ήταν). Από τον Μάρτιο του 44 άρχισε να οξύνεται ο εμφύλιος και αυτό εν όψει του κενού εξουσίας που θα υπήρχε με την αποχώρηση των γερμανών από την πατρίδα μας.
Η οικογένεια του Γιαννιτσιώτη Στρατηγού Δημήτριου Οπρόπουλου, (αξιωματικού του ΕΣ με τα περισσότερα μετάλλια ανδρείας στο στράτευμα), είχε ιδιαίτερες σχέσεις με τους κατοίκους της Νέας Χαλκηδόνας (κουμπαριές και συμπεθέρια) και γνώριζε πρόσωπα και καταστάσεις. Ο αδερφός του Φώτης, είχε παντρευτεί γυναίκα από εκεί την Θεοκτίστη Πασλάκη, ξαδέρφη της μάμμης μου Φωτίκας.
Ο γαμπρός του παραπάνω στρατηγού, Κουτσίκος, κατ εντολή του Οπρόπουλου, ήρθε στη Νέα Χαλκηδόνα με έναν άλλον αξιωματικό στου στρατού, αρχές Μαΐου του 1944. Οι οδηγίες που είχαν ήταν να δημιουργήσουν πυρήνες αντίστασης πολιτών (με σαφή αντικομουνιστικό προσανατολισμό) στη Βόρεια Ελλάδα, με σκοπό να παρεμποδίσουν το ΚΚΕ να καταλάβει κεφαλοχώρια και να εδραιώσει την εξουσία του. Στα πλαίσια αυτών των επαφών, ήρθαν αρχές Μαΐου στη Χαλκηδόνα και ένα βράδυ κάλεσαν 3 άτομα, ανάμεσα στα οποία ήταν και ο πάππος μου Ζήσης. Τούς δήλωσαν τον κίνδυνο της πατρίδας από την έλευση των κομμουνιστών και τους ζήτησαν να οργανώσουν πυρήνα αντίστασης για να καλύψουν το κενό εξουσίας που θα προέκυπτε από την αποχώρηση των γερμανών μέχρι την εγκατάσταση Κυβέρνησης και Εθνικού Στρατού στην Ελλάδα.
Η απάντηση το πάππου μου ήταν αρνητική, Κουράστηκα, τους είπε από πολέμους και ταλαιπωρίες, έχω την οικογένειά μου, τα παιδιά που μεγαλώνω και τη δουλειά μου. Δεν συμμετέχω» Η απάντησή του ήταν ξεκάθαρη. Όχι.
Γυρίζοντας στο σπίτι, συζήτησε με την σύζυγό του Φωτίκα Καρακεζλίδη, τη γλυκιά μου μάμμη, για το τι ειπώθηκε στην συνάντηση. Η μάμμη μου του απάντησε επί λέξει , «από τα ονόματα που μου αναφέρεις, ξέρεις πολύ καλά ότι ο …………………είναι χαφιές της ΟΠΛΑ. Ζήση θα σε σκοτώσουν αυτοί, πάμε να φύγουμε Θεσσαλονίκη».
Ο πάππος μου αρνήθηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του , της απάντησε ότι εφόσον η θέση του ήταν αρνητική στην πρόταση αυτή, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Το επόμενο βράδυ , περί τις 9,00, άνδρες της πολιτοφυλακής του ΕΑΜ, της γνωστής ΟΠΛΑ, εισήλθαν στην οικία του πάππου μου, τον οποίο σήκωσαν βίαια από το τραπέζι, όπου έπαιρνε το δείπνο του μαζί με την οικογένειά του , δηλώνοντας του ότι τον θέλουν για ανάκριση στα Κουφάλια. Παίρνοντάς τον, η μάμμη μου , ώρμηξε πάνω του,
προσπάθησε να τον αρπάξει από τα χέρια των δεσμωτών του, φωνάζοντας «Μη παίρνετε τον πατέρα των παιδιών μου». Ο άνδρας της ΟΠΛΑ , την απώθησε με βία και την χτύπησε «ξόφαλτσα» με το κοντάκι του όπλου του. Απέναντι από το σπίτι, εκεί που σήμερα κάνουν στάση τα ΚΤΕΛ προς Γιαννιτσά , περίμενε το κάρο με τον καραγωγέα .
Κατευθύνθηκαν προς τα εκεί. Μόλις πλησίασαν στο κάρο, ο πάππος μου διαπίστωσε ότι στο κάρο υπήρχαν φτυάρια και γκασμάδες. Κατάλαβε ότι τον πήγαιναν για εκτέλεση. Τότε άρπαξε το όπλο του ενός πολιτοφύλακα, το οποίο ήταν αυτόματο επαναληπτικό ,του οποίου τον χειρισμό αγνοούσε ( δυστυχώς γνώριζε μόνο τα κλασσικά τυφέκια με κινητό ουραίο από την Μικρασιατική εκστρατεία). Προσπαθώντας να οπλίσει και απασφαλίσει το όπλο προκειμένου να αμυνθεί , άλλος άνδρας της ομάδας πήρε ένα φτυάρι και τον κτύπησε στο πίσω μέρος της κεφαλής του . Πέθανε ακαριαία. (Κατά την ταφή της μάμμης μου το έτος 1991 , είδα το κρανίο του πάππου μου και την μεγάλη οπή , που είχε στο πίσω μέρος του , διαμέτρου περίπου 2,5 εκατοστών. Από το μέγεθός της, αντιλήφθηκα πόσο δυνατό ήταν το θλαστικό κτύπημα που του επέφερε ο δολοφόνος του). Την όλη σκηνή της δολοφονίας είδε επιστάτης, αγρότη και εμπόρου γεωργικών προϊόντων της Χαλκηδόνας, και τα
μετέφερε στην μάμμη μου αργότερα . Δύο από τους εκτελεστές του ήταν από τα Κουφάλια και ο τρίτος, αυτός που τελικά τον δολοφόνησε, ήταν από τα Νέα Μάλγαρα Θες/κης. Αργότερα, ο εκτελεστής του, θα χάσει το φώς του και θα σέρνει το σαρκίο του οδηγούμενος από τρίτους μέσα στο χωριό του. Και η ίδια η όρασή του , τον εγκατέλειψε από τη φρίκη όσων έχει αντικρίσει κατά το χρόνο που έζησε μαζί του στην ΟΠΛΑ .
Δύο ώρες μετά το περιστατικό, έρχεται στο σπίτι του Βαϊνά, ο αρχηγός της ΟΠΛΑ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ, ο οποίος τύχαινε να είναι και οικογενειακός φίλος του πάππου μου. Ενημερώνει τη μάμμη μου ότι ο άντρας της βρίσκεται στα Κουφάλια για ανάκριση και ότι πρέπει να του δώσει κάποια ρούχα γιατί θα μείνει αρκετές μέρες εκεί . Η μάμμη μου, βλέποντας το παντελόνι γεμάτο αίματα , όρμησε φραστικά εναντίον του και του είπε «Τι μου λες βρε ........,τον άνδρα μου τον έχετε σκοτώσει ήδη, τα αίματα αυτά είναι του άντρα μου». Και του έπιασε το ένα μπατζάκι από το παντελόνι του που ήταν βουτηγμένο στο αίμα.
Επί αρκετές ημέρες, ο «φίλος» της οικογένειας επισκέπτονταν τη μάμμη μου και την ενημέρωνε για την «υγεία» του πάππου μου και δήθεν της έφερνε νέα του.
Το επόμενο βράδυ , περί τις 9,00, άνδρες της πολιτοφυλακής του ΕΑΜ, της γνωστής ΟΠΛΑ, εισήλθαν στην οικία του πάππου μου, τον οποίο σήκωσαν βίαια από το τραπέζι, όπου έπαιρνε το δείπνο του μαζί με την οικογένειά του , δηλώνοντας του ότι τον θέλουν για ανάκριση στα Κουφάλια. Παίρνοντάς τον, η μάμμη μου , ώρμηξε πάνω του,
προσπάθησε να τον αρπάξει από τα χέρια των δεσμωτών του, φωνάζοντας «Μη παίρνετε τον πατέρα των παιδιών μου». Ο άνδρας της ΟΠΛΑ , την απώθησε με βία και την χτύπησε «ξόφαλτσα» με το κοντάκι του όπλου του. Απέναντι από το σπίτι, εκεί που σήμερα κάνουν στάση τα ΚΤΕΛ προς Γιαννιτσά , περίμενε το κάρο με τον καραγωγέα .
Κατευθύνθηκαν προς τα εκεί. Μόλις πλησίασαν στο κάρο, ο πάππος μου διαπίστωσε ότι στο κάρο υπήρχαν φτυάρια και γκασμάδες. Κατάλαβε ότι τον πήγαιναν για εκτέλεση. Τότε άρπαξε το όπλο του ενός πολιτοφύλακα, το οποίο ήταν αυτόματο επαναληπτικό ,του οποίου τον χειρισμό αγνοούσε ( δυστυχώς γνώριζε μόνο τα κλασσικά τυφέκια με κινητό ουραίο από την Μικρασιατική εκστρατεία). Προσπαθώντας να οπλίσει και απασφαλίσει το όπλο προκειμένου να αμυνθεί , άλλος άνδρας της ομάδας πήρε ένα φτυάρι και τον κτύπησε στο πίσω μέρος της κεφαλής του . Πέθανε ακαριαία. (Κατά την ταφή της μάμμης μου το έτος 1991 , είδα το κρανίο του πάππου μου και την μεγάλη οπή , που είχε στο πίσω μέρος του , διαμέτρου περίπου 2,5 εκατοστών. Από το μέγεθός της, αντιλήφθηκα πόσο δυνατό ήταν το θλαστικό κτύπημα που του επέφερε ο δολοφόνος του). Την όλη σκηνή της δολοφονίας είδε επιστάτης, αγρότη και εμπόρου γεωργικών προϊόντων της Χαλκηδόνας, και τα
μετέφερε στην μάμμη μου αργότερα . Δύο από τους εκτελεστές του ήταν από τα Κουφάλια και ο τρίτος, αυτός που τελικά τον δολοφόνησε, ήταν από τα Νέα Μάλγαρα Θες/κης. Αργότερα, ο εκτελεστής του, θα χάσει το φώς του και θα σέρνει το σαρκίο του οδηγούμενος από τρίτους μέσα στο χωριό του. Και η ίδια η όρασή του , τον εγκατέλειψε από τη φρίκη όσων έχει αντικρίσει κατά το χρόνο που έζησε μαζί του στην ΟΠΛΑ .
Δύο ώρες μετά το περιστατικό, έρχεται στο σπίτι του Βαϊνά, ο αρχηγός της ΟΠΛΑ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ, ο οποίος τύχαινε να είναι και οικογενειακός φίλος του πάππου μου. Ενημερώνει τη μάμμη μου ότι ο άντρας της βρίσκεται στα Κουφάλια για ανάκριση και ότι πρέπει να του δώσει κάποια ρούχα γιατί θα μείνει αρκετές μέρες εκεί . Η μάμμη μου, βλέποντας το παντελόνι γεμάτο αίματα , όρμησε φραστικά εναντίον του και του είπε «Τι μου λες βρε ........,τον άνδρα μου τον έχετε σκοτώσει ήδη, τα αίματα αυτά είναι του άντρα μου». Και του έπιασε το ένα μπατζάκι από το παντελόνι του που ήταν βουτηγμένο στο αίμα.
Επί αρκετές ημέρες, ο «φίλος» της οικογένειας επισκέπτονταν τη μάμμη μου και την ενημέρωνε για την «υγεία» του πάππου μου και δήθεν της έφερνε νέα του.
Η ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΤΗΣ ΣΟΡΟΥ
Η σορός του πάππου μου, ανευρέθη μετά πολλές μέρες (περί τις 3-4 βδομάδες), με τον εξής περίεργο και συγκινητικό τρόπο. Μέσα στην παραζάλη που είχε η οικογένειά του, κανείς δεν αντιλήφθηκε ότι ο σκύλος της οικογένειας απουσίαζε όλο το βράδυ από την αυλή και μόνο λίγες ώρες την ημέρα εμφανίζονταν εκεί. Κάποιος ενημέρωσε την μάμμη μου ότι ο σκύλος τριγυρίζει κάθε μέρα στα «αμπέλια» (περιοχή βόρεια της αμαξιτής οδού προς Κουφάλια). Πράγματι, την επόμενη ημέρα, πήγαν στη τοποθεσία που βρίσκονται τα αμπέλια και βρήκαν τον σκύλο να είναι ξαπλωμένος πάνω στον τάφο του πάππου μου. Η σορός ήταν σε προχωρημένη αποσύνθεση και από τα ρούχα του αναγνώρισε η χήρα του, τον Ζήση Βαϊνά. Ο σκύλος του πάππου μου, είχε παρακολουθήσει την εκτέλεση και την μακάβρια πομπή προς την τοποθεσία ΑΜΠΕΛΙΑ, όπου τον έθαψαν οι δολοφόνοι του. Έτσι κάθε βράδυ, έφευγε από το σπίτι και ξενυχτούσε στον πρόχειρο τάφο του πάππου μου. Κατά την σύντομη κηδεία που επακολούθησε, η μάμμη μου άρχισε να ξεσπά σε κατάρες κατά των δολοφόνων του. Η ΟΠΛΑ ήταν εκεί και τα κατέγραφε όλα.
Η σορός του πάππου μου, ανευρέθη μετά πολλές μέρες (περί τις 3-4 βδομάδες), με τον εξής περίεργο και συγκινητικό τρόπο. Μέσα στην παραζάλη που είχε η οικογένειά του, κανείς δεν αντιλήφθηκε ότι ο σκύλος της οικογένειας απουσίαζε όλο το βράδυ από την αυλή και μόνο λίγες ώρες την ημέρα εμφανίζονταν εκεί. Κάποιος ενημέρωσε την μάμμη μου ότι ο σκύλος τριγυρίζει κάθε μέρα στα «αμπέλια» (περιοχή βόρεια της αμαξιτής οδού προς Κουφάλια). Πράγματι, την επόμενη ημέρα, πήγαν στη τοποθεσία που βρίσκονται τα αμπέλια και βρήκαν τον σκύλο να είναι ξαπλωμένος πάνω στον τάφο του πάππου μου. Η σορός ήταν σε προχωρημένη αποσύνθεση και από τα ρούχα του αναγνώρισε η χήρα του, τον Ζήση Βαϊνά. Ο σκύλος του πάππου μου, είχε παρακολουθήσει την εκτέλεση και την μακάβρια πομπή προς την τοποθεσία ΑΜΠΕΛΙΑ, όπου τον έθαψαν οι δολοφόνοι του. Έτσι κάθε βράδυ, έφευγε από το σπίτι και ξενυχτούσε στον πρόχειρο τάφο του πάππου μου. Κατά την σύντομη κηδεία που επακολούθησε, η μάμμη μου άρχισε να ξεσπά σε κατάρες κατά των δολοφόνων του. Η ΟΠΛΑ ήταν εκεί και τα κατέγραφε όλα.
Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΛΙΝΤΣΑΡΙΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΖΗΣΗ ΒΑΙΝΑ.
Μετά την αποχώρηση των γερμανών , περί τις αρχές Νοεμβρίου του 1944 και κατά την περίοδο της «εαμοκρατίας», ένα βράδυ, πλήθος αγανακτισμένων κατοίκων της Χαλκηδόνας , είχε συγκεντρωθεί έξω από την οικία φωνάζοντας « ΚΡΕΜΑΛΑ ΣΤΗ ΒΑΙΝΑ». Ευτυχώς τις ημέρες εκείνες, βρίσκονταν στη Χαλκηδόνα, ένας καπετάνιος του ΕΛΑΣ, έντιμος και άριστος χειριστής του όχλου ( η ειδοποιός διαφορά του μπαρουτοκαπνισμένου ελασίτη από τους εαμίτες και την πολιτοφυλακή είναι ότι ο πρώτος σέβεται τον αντίπαλό τους- συνήθως). Από την σύντομη εξέταση που διενήργησε, διαπίστωσε ότι η μάμμη μου δεν είχε πράξει κάτι.
Απευθυνόμενος στον όχλο, ζήτησε όσοι θέλουν να εκτελέσουμε τη Βαϊνά, να δώσουν τα ονόματά τους και να υπογράψουν. Αμέσως το αιμοδιψούν πλήθος σκορπίστηκε. (Πολύ αργότερα, η μάμμη μου ρώτησε μία γνωστή της που είχε δει ανάμεσα στο πλήθος να φωνάζει και αυτή κρεμάλα στη Βαϊνά, γιατί ζητούσε τον απαγχονισμό της . «δεν ξέρω βρε Φωτίκα, της απάντησε, είχαμε τρελαθεί όλοι τότε, ο …………………μας κάλεσε στην πλατεία να το κάνουμε). Ο καπετάνιος είπε στη μάμμη μου , να φύγουν άμεσα από τη Χαλκηδόνα, γιατί δεν εγγυάται τη ζωή της, όταν αναχωρήσει αυτός .
Κατέφυγαν στην οικία Κολιού (της γνωστής οικογένειας τυροκόμων) στο Βαλτοχώρι και από εκεί στην Θεσσαλονίκη. Λίγες μέρες αργότερα, ο μάμμη μου έστειλε τον 15χρονο γιό της Τηλέμαχο στη Χαλκηδόνα για να πάρει ρουχισμό και κουβέρτες. Η ΟΠΛΑ, τότε στέλνει σημείωμα στην μάμμη μου και την καλεί να έρθει γιατί έχει συλληφθεί ο γιός της. Πράγματι κατά την έλευσή της στην Χαλκηδόνα συνελήφθη και δέσμια με κάρο στάλθηκε στα Γιαννιτσά. Καθ' όλη τη διαδρομή της ο γιός της Τηλέμαχος, ακολουθούσε πεζή το κάρο. Στα Γιαννιτσά κρατήθηκε στον οθωμανικό μεντρεσέ, εκεί όπου σήμερα είναι η εκκλησία των Πέτρου και Παύλου, όπου λειτουργούσε ως φυλακή (όπως επίσης και λίγο πιο κάτω σε φυλακές είχαν μετατραπεί οι αποθήκες της λανάρας του Ναούμ. Η μεγάλη πορεία των συλληφθέντων, από την ΟΠΛΑ, θεσσαλονικέων με προορισμό τις κόκκινες αποθήκες της Αριδαίας, εκεί διανυκτέρευσαν όταν πέρασαν από τα Γιαννιτσά).
Για καλή της τύχη, πρόεδρος του Εαμικού Δικαστηρίου ήταν γνωστός του πάππου μου από τα προπολεμικά χρόνια και ως δια μαγείας «εξαφάνισε» τη σχετική δικογραφία, απαλλάσσοντας τη μάμμη μου.
Ο θείος μου Τηλέμαχος, ήταν εύκολη στρατολόγηση για την οργάνωση ΧΧΧ. Έτσι εντάχθηκε εκεί. Ο ρόλος του ήταν να γράφει προβοκατόρικα συνθήματα στους τοίχους και να πετάει πέτρες στα κεραμίδια των κουμουνιστών. Μόλις η μάμμη μου το αντιλήφθηκε, έπιασε από το λαιμό τον κελεπουρτζή αρχηγό της οργάνωσης στη Χαλκηδόνα και του είπε ότι αν ξανακαλέσει τον γιό της για τις βρωμοδουλειές του, θα έχει να κάνει με την ίδια.
Μετά την αποχώρηση των γερμανών , περί τις αρχές Νοεμβρίου του 1944 και κατά την περίοδο της «εαμοκρατίας», ένα βράδυ, πλήθος αγανακτισμένων κατοίκων της Χαλκηδόνας , είχε συγκεντρωθεί έξω από την οικία φωνάζοντας « ΚΡΕΜΑΛΑ ΣΤΗ ΒΑΙΝΑ». Ευτυχώς τις ημέρες εκείνες, βρίσκονταν στη Χαλκηδόνα, ένας καπετάνιος του ΕΛΑΣ, έντιμος και άριστος χειριστής του όχλου ( η ειδοποιός διαφορά του μπαρουτοκαπνισμένου ελασίτη από τους εαμίτες και την πολιτοφυλακή είναι ότι ο πρώτος σέβεται τον αντίπαλό τους- συνήθως). Από την σύντομη εξέταση που διενήργησε, διαπίστωσε ότι η μάμμη μου δεν είχε πράξει κάτι.
Απευθυνόμενος στον όχλο, ζήτησε όσοι θέλουν να εκτελέσουμε τη Βαϊνά, να δώσουν τα ονόματά τους και να υπογράψουν. Αμέσως το αιμοδιψούν πλήθος σκορπίστηκε. (Πολύ αργότερα, η μάμμη μου ρώτησε μία γνωστή της που είχε δει ανάμεσα στο πλήθος να φωνάζει και αυτή κρεμάλα στη Βαϊνά, γιατί ζητούσε τον απαγχονισμό της . «δεν ξέρω βρε Φωτίκα, της απάντησε, είχαμε τρελαθεί όλοι τότε, ο …………………μας κάλεσε στην πλατεία να το κάνουμε). Ο καπετάνιος είπε στη μάμμη μου , να φύγουν άμεσα από τη Χαλκηδόνα, γιατί δεν εγγυάται τη ζωή της, όταν αναχωρήσει αυτός .
Κατέφυγαν στην οικία Κολιού (της γνωστής οικογένειας τυροκόμων) στο Βαλτοχώρι και από εκεί στην Θεσσαλονίκη. Λίγες μέρες αργότερα, ο μάμμη μου έστειλε τον 15χρονο γιό της Τηλέμαχο στη Χαλκηδόνα για να πάρει ρουχισμό και κουβέρτες. Η ΟΠΛΑ, τότε στέλνει σημείωμα στην μάμμη μου και την καλεί να έρθει γιατί έχει συλληφθεί ο γιός της. Πράγματι κατά την έλευσή της στην Χαλκηδόνα συνελήφθη και δέσμια με κάρο στάλθηκε στα Γιαννιτσά. Καθ' όλη τη διαδρομή της ο γιός της Τηλέμαχος, ακολουθούσε πεζή το κάρο. Στα Γιαννιτσά κρατήθηκε στον οθωμανικό μεντρεσέ, εκεί όπου σήμερα είναι η εκκλησία των Πέτρου και Παύλου, όπου λειτουργούσε ως φυλακή (όπως επίσης και λίγο πιο κάτω σε φυλακές είχαν μετατραπεί οι αποθήκες της λανάρας του Ναούμ. Η μεγάλη πορεία των συλληφθέντων, από την ΟΠΛΑ, θεσσαλονικέων με προορισμό τις κόκκινες αποθήκες της Αριδαίας, εκεί διανυκτέρευσαν όταν πέρασαν από τα Γιαννιτσά).
Για καλή της τύχη, πρόεδρος του Εαμικού Δικαστηρίου ήταν γνωστός του πάππου μου από τα προπολεμικά χρόνια και ως δια μαγείας «εξαφάνισε» τη σχετική δικογραφία, απαλλάσσοντας τη μάμμη μου.
Ο θείος μου Τηλέμαχος, ήταν εύκολη στρατολόγηση για την οργάνωση ΧΧΧ. Έτσι εντάχθηκε εκεί. Ο ρόλος του ήταν να γράφει προβοκατόρικα συνθήματα στους τοίχους και να πετάει πέτρες στα κεραμίδια των κουμουνιστών. Μόλις η μάμμη μου το αντιλήφθηκε, έπιασε από το λαιμό τον κελεπουρτζή αρχηγό της οργάνωσης στη Χαλκηδόνα και του είπε ότι αν ξανακαλέσει τον γιό της για τις βρωμοδουλειές του, θα έχει να κάνει με την ίδια.
ΔΙΑΣΤΡΟΦΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Στα μέσα της δεκαετίας του 50, ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του πάππου μου Ζήση Βαϊνά, είχε το θράσος να επισκεφθεί την οικία της μάμμης μου Φωτίκας, μεταφέροντας «προξενιό» από μεγαλοκτηματία της ευρύτερης περιοχής για την κόρη του αδικοχαμένου Βαϊνά. Η εικοσάχρονη μητέρα μου Κατινούλα, του δήλωσε ότι προτιμά να μείνει ανύπαντρη παρά να παντρευτεί με προξενιό από τον δολοφόνο του
πατέρα της και τον έφτυσε στο πρόσωπο.
Ο Πουλικός Κρυαβρυσιώτης
Το έτος 1960 ο πατέρας μου Αθανάσιος Τριανταφυλλίδης, νεαρός δικηγόρος τότε στα Γιαννιτσά και αρραβωνιασμένος με την Κατίνα Βαϊνά ,επέστρεφε από το Πρωτοδικείο της Βέροιας και έκανε στάση στη Χαλκηδόνα για να γευματίσει με τους πελάτες του, στο εστιατόριο που διατηρούσε η πεθερά του. Ενας από την συντροφιά, που κατά την κατοχή ήταν ενταγμένος στους ταγματασφαλίτες του Πούλου, στρεφόμενος προς τον πατέρα μου του είπε « Ε… ρε Θανάση, στη κατοχή φάγαμε ντενεκέδες μέλι στο σπίτι αυτό» ( όταν το είχαν επιτάξει). Τότε η μάμμη μου, που άκουσε τη φράση, βγήκε από την κουζίνα, πήρε το σκουπόξυλο και άρχισε να τον χτυπά και να τον κυνηγά στο πεζοδρόμιο.
Η περιπέτεια της μητρός μου στο γαλλικό κολλέγιο Η μητέρα μου έγινε δεκτή στο γαλλικό κολλέγιο του Καλαμαρί (Les scoeurs de st.Vincent de Paul) , με χαμηλά δίδακτρα ως «συμμοριόπληκτη». Κάποιο Σάββατο ζήτησε από τις καλόγριες να επισκεφθεί τη μητέρα της και να διανυκτερεύσει εκτός κολλεγίου. Το βράδυ εκείνο, άντρες του Δ.Σ. απήγαγαν τις κοπέλες του Καλαμαρί και τις πήραν στο βουνό. Έτσι στάθηκε τυχερή η μητέρα μου και δεν βρέθηκε, ενδεχομένως, στις χώρες της ευμάρειας του υπαρκτού σοσιαλισμού. ΤΟ περιστατικό πρέπει να έλαβε χώρα το έτος 1948.
Ένα πικρόχολο παράπονο από εμένα τον εγγονό του. Την πραγματική ιστορία της δολοφονίας του Ζήση Βαϊνά, γνωρίζουν όλοι οι παλιοί Χαλκηδονιώτες. Παρόλα αυτά, δείχνουν ότι την αγνοούν. Αναφερόμενοι στο περιστατικό της σημαίας και του λαοδικείου που προφανώς κατασκεύασε ο εκτελεστής του , ίσως κάποιους, που δεν ζούνε τώρα, τους έκανε να νοιώθουν λιγότερες τύψεις για το ρόλο είχαν κατά την εποχή που έπαιζαν το ρόλο το Θεού και νόμιζαν ότι είχαν δικαίωμα ζωής και θανάτου στους συνανθρώπους τους.
Τέλος αξίζει να αναφέρω ότι η μάμμη μου, μέχρι το θάνατό της το έτος 1991 είχε εφιάλτες κατά τον ύπνο της. Όταν φιλοξενούνταν στην πατρική μου οικία στα Γιαννιτσά, κοιμόμουν στο ίδιο δωμάτιο με αυτήν, άκουγα σχεδόν κάθε βράδυ το όνομα Ζήση, Ζήση. Εγώ ξυπνούσα ακούγοντας το όνομά μου, όμως δεν καλούσε εμένα, καλούσε τον αγαπημένο σύζυγό της. Η σκηνή της βίαιης αρπαγής του Ζήση Βαϊνά, στοίχειωνε τον ύπνο της γλυκιάς μου μάμμης Φωτίκας, μέχρι που πέθανε.
Στα μέσα της δεκαετίας του 50, ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του πάππου μου Ζήση Βαϊνά, είχε το θράσος να επισκεφθεί την οικία της μάμμης μου Φωτίκας, μεταφέροντας «προξενιό» από μεγαλοκτηματία της ευρύτερης περιοχής για την κόρη του αδικοχαμένου Βαϊνά. Η εικοσάχρονη μητέρα μου Κατινούλα, του δήλωσε ότι προτιμά να μείνει ανύπαντρη παρά να παντρευτεί με προξενιό από τον δολοφόνο του
πατέρα της και τον έφτυσε στο πρόσωπο.
Ο Πουλικός Κρυαβρυσιώτης
Το έτος 1960 ο πατέρας μου Αθανάσιος Τριανταφυλλίδης, νεαρός δικηγόρος τότε στα Γιαννιτσά και αρραβωνιασμένος με την Κατίνα Βαϊνά ,επέστρεφε από το Πρωτοδικείο της Βέροιας και έκανε στάση στη Χαλκηδόνα για να γευματίσει με τους πελάτες του, στο εστιατόριο που διατηρούσε η πεθερά του. Ενας από την συντροφιά, που κατά την κατοχή ήταν ενταγμένος στους ταγματασφαλίτες του Πούλου, στρεφόμενος προς τον πατέρα μου του είπε « Ε… ρε Θανάση, στη κατοχή φάγαμε ντενεκέδες μέλι στο σπίτι αυτό» ( όταν το είχαν επιτάξει). Τότε η μάμμη μου, που άκουσε τη φράση, βγήκε από την κουζίνα, πήρε το σκουπόξυλο και άρχισε να τον χτυπά και να τον κυνηγά στο πεζοδρόμιο.
Η περιπέτεια της μητρός μου στο γαλλικό κολλέγιο Η μητέρα μου έγινε δεκτή στο γαλλικό κολλέγιο του Καλαμαρί (Les scoeurs de st.Vincent de Paul) , με χαμηλά δίδακτρα ως «συμμοριόπληκτη». Κάποιο Σάββατο ζήτησε από τις καλόγριες να επισκεφθεί τη μητέρα της και να διανυκτερεύσει εκτός κολλεγίου. Το βράδυ εκείνο, άντρες του Δ.Σ. απήγαγαν τις κοπέλες του Καλαμαρί και τις πήραν στο βουνό. Έτσι στάθηκε τυχερή η μητέρα μου και δεν βρέθηκε, ενδεχομένως, στις χώρες της ευμάρειας του υπαρκτού σοσιαλισμού. ΤΟ περιστατικό πρέπει να έλαβε χώρα το έτος 1948.
Ένα πικρόχολο παράπονο από εμένα τον εγγονό του. Την πραγματική ιστορία της δολοφονίας του Ζήση Βαϊνά, γνωρίζουν όλοι οι παλιοί Χαλκηδονιώτες. Παρόλα αυτά, δείχνουν ότι την αγνοούν. Αναφερόμενοι στο περιστατικό της σημαίας και του λαοδικείου που προφανώς κατασκεύασε ο εκτελεστής του , ίσως κάποιους, που δεν ζούνε τώρα, τους έκανε να νοιώθουν λιγότερες τύψεις για το ρόλο είχαν κατά την εποχή που έπαιζαν το ρόλο το Θεού και νόμιζαν ότι είχαν δικαίωμα ζωής και θανάτου στους συνανθρώπους τους.
Τέλος αξίζει να αναφέρω ότι η μάμμη μου, μέχρι το θάνατό της το έτος 1991 είχε εφιάλτες κατά τον ύπνο της. Όταν φιλοξενούνταν στην πατρική μου οικία στα Γιαννιτσά, κοιμόμουν στο ίδιο δωμάτιο με αυτήν, άκουγα σχεδόν κάθε βράδυ το όνομα Ζήση, Ζήση. Εγώ ξυπνούσα ακούγοντας το όνομά μου, όμως δεν καλούσε εμένα, καλούσε τον αγαπημένο σύζυγό της. Η σκηνή της βίαιης αρπαγής του Ζήση Βαϊνά, στοίχειωνε τον ύπνο της γλυκιάς μου μάμμης Φωτίκας, μέχρι που πέθανε.
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΙΚΑ ΧΗΡΑ ΖΗΣΗ ΒΑΙΝΑ
Ι. ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ. Επίταξαν τον 1 ο όροφο της οικίας για λίγες μέρες (ήταν μονάδα ΣΤΕΚ –σταθμός ελέγχου κυκλοφορίας) και το καλοκαίρι του 44 εκτέλεσαν τον πατέρα της ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΑΡΑΚΕΖΛΙΔΗ κατά την ομαδική εκτέλεση των 30.
ΙΙ. ΟΙ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ του Πούλου επίταξαν στο σπίτι, λεηλάτησαν όλα τα εφόδια και μέρος της οικοσκευής.
ΙΙΙ.ΟΙ ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΕΣ. Εκτέλεσαν τον άνδρα της Ζήση, τον αδερφό της Πολύκαρπο, λεηλάτησαν την εναπομείνασα οικοσκευή του σπιτιού, πυρπόλησαν το σπίτι και από τύχη δεν κρεμάστηκε από τους συγχωριανούς της.
Προσπάθησα να μείνω προσηλωμένος στα πραγματικά περιστατικά και στην αλήθεια.
Εύχομαι να συνεχίσετε να γράφετε και να ερευνάτε την ιστορία της χώρας μας.
ΙΙ. ΟΙ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ του Πούλου επίταξαν στο σπίτι, λεηλάτησαν όλα τα εφόδια και μέρος της οικοσκευής.
ΙΙΙ.ΟΙ ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΕΣ. Εκτέλεσαν τον άνδρα της Ζήση, τον αδερφό της Πολύκαρπο, λεηλάτησαν την εναπομείνασα οικοσκευή του σπιτιού, πυρπόλησαν το σπίτι και από τύχη δεν κρεμάστηκε από τους συγχωριανούς της.
Προσπάθησα να μείνω προσηλωμένος στα πραγματικά περιστατικά και στην αλήθεια.
Εύχομαι να συνεχίσετε να γράφετε και να ερευνάτε την ιστορία της χώρας μας.
Με Εκτίμηση
Ζήσης Τριανταφυλλίδης
Δικηγόρος Γιαννιτσών
Εγγονός του δολοφονημένου Ζήση Βαϊνά
Ζήσης Τριανταφυλλίδης
Δικηγόρος Γιαννιτσών
Εγγονός του δολοφονημένου Ζήση Βαϊνά
0 Σχόλια
Μη διστάσετε να προσθέσετε σχόλια στο δημοσίευμα που σας ενδιαφέρει.
Η εφημερίδα karatzova.com ενθαρρύνει τη δημόσια έκφραση των αναγνωστών της εφόσον τηρούνται οι βασικοί κανόνες δημοσιότητας που ορίζουν οι ελληνικοί νόμοι. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.