Εκφράζουν μια ανάγκη εσωτερική. Μια ενδόμυχη επιθυμία και προσδοκία να γίνει ο κόσμος λίγο καλύτερος, να γίνει ο καθένας λίγο καλύτερος, να νιώσει μια ανακούφιση ηθική, να κοιμηθεί πιο ήσυχος. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι μια πράξη κατακριτέα.
Είναι απαράδεκτο άνθρωποι που θέλουν να συνεισφέρουν και να βοηθήσουν τους πρόσφυγες, να αποθαρρύνονται από το φόβο μήπως θεωρηθούν προδότες και άθεοι.
Όποιος θέλει να βρει δικαιολογίες για να καθησυχάσει τη συνείδησή του, να μη βοηθήσει και να μείνει αδρανής, μπορεί να βρει πάρα πολλές. Κανένας δε θα του επιτεθεί, ούτε θα τον κατακρίνει. Από την άλλη όμως,όποιος δεν αρκείται στα λόγια και συγκινείται από αυτό το δράμα που συντελείται μπροστά στα μάτια του, στη χώρα του, στο σπίτι του. Όποιος νιώθει την ανάγκη να βοηθήσει μπορεί να βρει επίσης πολλούς τρόπους. Κανένας δεν μπορεί να του στερήσει αυτό το συναίσθημα συγκίνησης και ικανοποίησης που συνοδεύει την πράξη της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Υ.Γ. Κανένας δεν έχει αυταπάτες. Η πολιτική ευθύνη είναι τεράστια. Η δράση των εθελοντών δεν αρκεί για να λύσει το πρόβλημα. Είναι όμως μια μικρή και προσωρινή ανακούφιση σε αναμονή της υπεύθυνης οριστικής λύσης από τους ηγέτες όλων των εμπλεκόμενων κρατών. Όταν οι πολιτικοί αδρανούν, οι πολιτές πράττουν.
Αlmopistas
ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΛΕΤΕ, ΑΛΛΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΑΥΤΟΠΡΟΒΑΛΛΕΣΤΕ...
ΑπάντησηΔιαγραφή