Καταρρέει ο κομματικός μηχανισμός;

Οι εσωκομματικές εκλογές στο άλλοτε πανίσχυρο κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, τη Νέα Δημοκρατία, που πρωταγωνίστησε εδώ και σαράντα περίπου χρόνια στο πολιτικό σκηνικό, κατέδειξαν περίτρανα την φθίνουσα πορεία του. Κατέδειξαν την φθίνουσα πορεία που άρχισαν σιγά σιγά να διαγράφουν οι κομματικοί στρατοί, τα μέλη των οποίων πλέον είναι πολύ λίγα, έως ελάχιστα.

Όλοι όσοι ήταν υποψήφιοι ανεδείχθησαν νικητές κατά την πρόσφατη αναμέτρηση, ελλείψει άλλων «αντιπάλων – συναγωνιστών» τους. Μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις με το ζόρι επιστρατεύτηκαν ορισμένοι – ορισμένες για να συμπληρώσουν τον απολύτως αναγκαίο αριθμό των εκλόγιμων προσώπων. Πολλοί από αυτούς έχουν ήδη αντιληφθεί ότι οι ίδιοι έμειναν αγνοί εραστές ενός φιλελεύθερου Κεντροδεξιού Κόμματος, το οποίο με την πάροδο του χρόνου μεταλλάχτηκε σε ένα Κόμμα υποταγής σε εγχώρια και ξενικά πολιτικοοικονομικά Κέντρα εξουσίας, όπως άλλωστε και ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα υπάρχοντα Πολιτικά Κόμματα.      
Το γεγονός αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό γιατί διαμηνύει ότι ο Έλληνας βρίσκεται πλέον πολύ κοντά στη δημιουργία μιας ενωτικής κίνησης που θα περιλαμβάνει όλους τους κατοίκους αυτού του τόπου, αναζητώντας ανάμεσα σε αυτούς τα άξια εκείνα πρόσωπα που θα κληθούν να συνεχίσουν την πορεία αυτού του τόπου. Φυσικά τα πρόσωπα αυτά θα αναζητηθούν σε χώρους που βρίσκονται μακριά από κομματικούς μηχανισμούς, μαγαζάκια και παραμάγαζα καθώς και άλλα οικονομικά κλπ ιδιοτελή κέντρα εξουσίας. 

Θα αναζητηθούν ανάμεσα στους «Αρίστους» κάθε Χωριού κάθε Πόλης, κάθε Νομού, κάθε Περιφέρειας. Θα αναζητηθούν μεταξύ των προσώπων που εργάσθηκαν έντιμα και πέτυχαν στον οικογενειακό, εργασιακό, κοινωνικό κλπ περίγυρό τους. Προσοχή θα αναζητηθούν μεταξύ των Πολιτών που δεν συνηθίζουν να αυτοπροβάλλονται, αλλά αθόρυβα, εργατικά και τίμια προσπαθούν να πετύχουν ό,τι το καλύτερο στους χώρους που δρουν. Φυσικά δεν θα αναζητηθούν μεταξύ των προσώπων που θα παρουσιασθούν ως αυτόκλητοι «Σωτήρες», ως «απομηχανής Θεοί» για να μας «σώσουν».

Γιατί όσο πιο γρήγορα «μισήσουμε» τον πανίσχυρο Κομματικό μηχανισμό που η δική μας γενιά ανέθρεψε και οποίος τελικά έγινε η ταφόπλακα των παιδιών, των εγγονών και των δισέγγονών μας, τόσο πιο σύντομα θα ανανήψουμε από την σημερινή μας ασθένεια που ακούει στο όνομα «Κομματική Πειθαρχία». Γιατί απλά δεν βρισκόμαστε σε κάποιο Στρατόπεδο ή Φυλακή ως Φαντάροι ή Φυλακισμένοι, για να τελούμε κάτω από μια συνεχή πειθαρχία στις βουλές του εκάστοτε «Αρχηγού». 

Ήμαστε ελεύθεροι Πολίτες αυτής της Χώρας με δική μας βούληση και πιστεύω που πολλές φορές είναι αντίθετη από τα πιστεύω και τη βούληση του εκάστοτε Κομματικού μας Αρχηγού, ο οποίος έχοντας ως αυτοσκοπό την Ηγεσία, επιβάλλει «Κομματική πειθαρχία» στο πρόσωπο και τις Αποφάσεις του!!!. Γιατί απλά αυτό δεν είναι Δημοκρατία, δημοκρατική λειτουργία της Κοινωνίας αλλά μια φασιστική, χειρίστου είδους, λειτουργία της.    
Ο τρόπος εκλογής των «ΑΡΙΣΤΩΝ» στην Αθηναϊκή Δημοκρατία αποτελεί το διαχρονικό παράδειγμα μέσα στην ιστορία για τον τρόπο επιλογής των ΗΓΕΤΩΝ ενός τόπου. 
Κλεισθένιος