Πως πετυχαίνεται η αύξηση των μέτρων περιορισμού από την κυβέρνηση

Η κυβέρνηση τα κάνει όλα σωστά – μας βεβαιώνουν η ίδια και τα ΜΜΕ – αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τηρεί την καραντίνα. Υπάρχει ωστόσο, μια μικρή ανεύθυνη μειοψηφία που δεν πειθαρχεί, θέτοντας σε κίνδυνο τους υπόλοιπους. Έτσι, η κυβέρνηση είναι «αναγκασμένη» να προχωρήσει σε ακόμα πιο περιοριστικά μέτρα, τα οποία, πάλι θα τα τηρήσει η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, αλλά θα τα καταπατήσει εκ νέου, αυτή η επονείδιστη μειοψηφία και τότε θα χρειαστούν νέα, πιο αυστηρά μέτρα κ.ο.κ.

Αυτό το καθοδικό σπιράλ μοιάζει αναπόφευκτο από τη στιγμή που στην κυβέρνηση έχει εκ των προτέρων, αποδοθεί ο ρόλος του καλού, στην κοινωνία αυτός του παθητικού ευεργετούμενου (από την κυβέρνηση) και στα ΜΜΕ, εκείνος του αφηγητή της ιστορίας. Το μόνο που λείπει είναι ο κακός, ο οποίος δεν μπορεί παρά να είναι όσοι δεν πειθαρχούν στις εντολές. Και αν τέτοιοι δεν υπάρχουν, τότε θα τους εφεύρουμε, πώς αλλιώς θα προχωρήσει η ιστορία;

Μα, αν ελάχιστοι δεν τηρούν την καραντίνα, αναρωτιέται κανείς, πρέπει να την πληρώσουν όλοι; Επειδή κάποιοι κλέβουν, θα πρέπει να μπουν φυλακή οι πάντες; Δεν είναι καθήκον του κράτους να εντοπίσει τους παραβάτες και να περιορίσει τις αντικοινωνικές συμπεριφορές τους, αντί να τους τιμωρεί όλους αδιακρίτως;

Αυτά όμως, είναι ερωτήματα που δεν χωράνε στο σενάριο της ιστορίας μας. Ένα σενάριο που το γράφει η κυβέρνηση, κρατώντας τον ρόλο του πρωταγωνιστή για τον εαυτό της και επιπλέον, πληρώνει και 11 εκατ. ευρώ τα ΜΜΕ για να την αφηγηθούν «σωστά». Στην ιστορία αυτή, η κοινωνία είναι ταυτόχρονα καλή και κακή. Καλή για να στηρίζει την κυβέρνηση και τις πολιτικές της, κακή για να φορτωθεί την ευθύνη αν κάτι πάει στραβά.

Dimitris Tsirkas