Μια ιστορία θλιβερή, γραμμένη στην καρδιά σου…
«Πατρίδα», έλεγες «καλή» και γλύκαιν’ η ματιά σου.
Σ’ αυτήν τον κόσμο αντίκρισες και έπαιξες παιδάκι
ήλιο και φως βαφτίστηκες σε κάθε της δρομάκι.
Ήσουν εδώ μα η ψυχή κοντά της σεργιανούσε
εκεί που πόνεσες πολύ επιστροφή ζητούσε.
«Δεν είναι εύκολη αυτή, της προσφυγιάς η μοίρα,
αγιάτρευτη μοιάζει πληγή, στο στήθος από σφαίρα.
Όλα τριγύρω άρωμα, του τόπου π’ αγαπούσες
ο αργαλειός, το ζύμωμα, τ’ αδράχτι που γυρνούσες
«Πατρίδα», σπίτι, η γειτονιά, το θέρος στα χωράφια
«Πατρίδα», ο γάμος, η χαρά, τα τόσα παραμύθια.
Και κάποια μέρα σώπασες να λες για τον καημό σου,
ήρθ’ ο καιρός δεν πρόφτασες να βρεις τον λυτρωμό σου.
Ξέρω, η γη δεν είν’ αυτή, που είχες στα όνειρά σου,
ούτε το χώμα ελαφρύ, που έχεις σκέπασμά σου!
ΥΓ: Στη γιαγιά Ουρανία. Δ Ω Ρ Ο Θ Ι Ω Τ Η Σ
3 Σχόλια
Εκπληκτικό,να είστε καλά.Πολυ συγκινητικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό παράδεισο σ όλους αυτούς τους ανθρώπους που πέρασαν απο πολλές δύσκολες καταστάσεις κι όμως κατάφεραν να σταθούν.
Πρέπει να αποτελούν παράδειγμα για όλους μας για να μην απελπιζόμαστε και να χουμε το κεφάλι ψηλά.
Δεν τους ξεχνούμε ποτέ!!!
Τι είναι αυτά τα 666666 σ' ένα τόσο ωραίο ποίημα για την ημέρα του ποντιακού ξεριζωμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μαθαίνουν οι νέοι και να διδάσκονται τι σημαίνει πατρίδα και ξεριζωμός !Στην μνήμη όλων των γιαγιάδων και παππούδων μας !ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει όλους !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη διστάσετε να προσθέσετε σχόλια στο δημοσίευμα που σας ενδιαφέρει.
Η εφημερίδα karatzova.com ενθαρρύνει τη δημόσια έκφραση των αναγνωστών της εφόσον τηρούνται οι βασικοί κανόνες δημοσιότητας που ορίζουν οι ελληνικοί νόμοι. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.