Ο πρώην αστυνομικός των Ειδικών Δυνάμεων από τα Γιαννιτσά που έγινε αγιογράφος (φωτο)

Δημιουργεί μοναδικά κομψοτεχνήματα αγιογραφίας και χρησιμοποιεί ξύλο, λουλούδια, χώμα και άλλα υλικά από το Άγιο Όρος.

Η ιστορία του Κωνσταντίνου θα μπορούσε να αποτελεί σενάριο βιβλίου με εκείνον σήμερα να ζει μία ήρεμη ζωή κάνοντας όπως ο ίδιος λέει χαρακτηριστικά αυτό για το οποίο γεννήθηκε, να δημιουργεί αγιογραφίες.

Η στολή του αστυνομικού των ειδικών δυνάμεων και τα όπλα του αποτελούν για εκείνον ένα μακρινό παρελθόν αφού η καθημερινότητα του δεν έχει καμία σχέση με εκείνη του παρελθόντος.

Ο χώρος που δραστηριοποιείται και φτιάχνει τα μοναδικά αυτά και ιδιαίτερα έργα Τέχνης όπως τα χαρακτηρίζει τόσο ο ίδιος όσο και άνθρωποι που έχουν δει, μελετήσει,  αξιολογήσει τη δουλειά του είναι ο δικός του επίγειος παράδεισος.

Στα πενήντα του χρόνια σήμερα ο (συντοπίτης μας Γιαννιτσιώτης) αγιογράφος είναι οικογενειάρχης πατέρας μίας κόρης στην οποία έχει και αδυναμία και νιώθει ότι έχει βρει τη δική του περπατησιά στη ζωή και κυρίως στον τρόπο έκφρασης του.

“Φαντάσου ότι πιτσιρικάς δεν είχα κάτι τέτοιο στο μυαλό μου, θα σου έλεγα ότι μου άρεσε ή καλλιτεχνία όπως και ο αθλητισμός με είχε επηρεάσει πολύ ο πατέρας μου. Ήμουν καλός αθλητής έκανα πρωταθλητισμό και βρέθηκα για σπουδές στη Γυμναστική Ακαδημία. Και λίγο μετά χωρίς ούτε και ο ίδιος να το καταλάβω βρέθηκα στην Αστυνομία.

“Με ενθουσίαζε η ιδέα να είμαι στην υπηρεσία του πολίτη, να βοηθάω ανθρώπους να τους προστατεύω ήταν συναισθήματα που τα είχα μέσα μου από έφηβος. Ακολούθησε στην αστυνομία η εκπαίδευσή μου και από τους πρώτους μήνες  εντάχτηκα σε ειδικές υπηρεσίες, γιατί εκεί μπορούσα να αποδώσω καλύτερα με τα προσόντα μου, όπως μου ζητήθηκε από έμπειρους αξιωματικούς οι οποίοι και  με ανέλαβαν.

Η εξέλιξη στη δουλειά μου, ήρθε από μόνη της. Ειλικρινά στο λέω εγώ απλά έκανα αυτό που με γέμιζε. Ακόμη όμως και αυτή την περίοδο που ήμουν στο Σώμα πολλές φορές έπιανα το πινέλο και ζωγράφιζα,  ήταν η χαλάρωση μου.

Κάποια στιγμή συμβαίνει όμως κάτι που φέρνει τα πάνω κάτω σε αυτό που ζούσα.

Ένα ανεύρυσμα εντοπίζεται στην κεντρική αορτή στον εγκέφαλο μου. Σοκ. Εκεί λες, γιατί σε μένα…

Τραγική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός ότι στη δουλειά ως αστυνομικός είχα κινδυνέψει σοβαρά, αρκετές φορές από πυροβολισμούς, γενικά η φύση του επαγγέλματος έχει κινδύνους. Εκείνη την ώρα θυμάμαι πως δεν μπορούσα να χωνέψω ότι θα έφευγα από κάτι τόσο ύπουλο που ούτε το υπολόγιζα.

Κανονικά έπρεπε να είχα φύγει την ίδια στιγμή που το έπαθα… αλλά… μάλλον ο Θεός πρέπει να έβαλε το χέρι του και σώθηκα.

Ήμουν τρεις μέρες με ανεύρυσμα σε ρήξη, με αιμάτωμα και έζησα

Μετά από σχεδόν δύο χρόνια αντί να αποχωρήσω, γιατί μπορούσα λόγω της περιπέτειας με την υγεία μου,  επέστρεψα στην υπηρεσία μου, ακόμη πιο δυνατός και πιο αποτελεσματικός.

Υπήρχε λόγος που έγινε όλο αυτό και φάνηκε στην πράξη.

Εκείνη την περίοδο οι καλλιτεχνικές μου ιδέες, ήταν στο αποκορύφωμά τους.

Να πω βέβαια πως όταν ήμουν περίπου 25 χρόνων έτυχε να γνωρίσω και να βρεθώ κοντά σε έναν αγιογράφο που είχε έρθει στο χωριό μου από το Άγιο Όρος όπου δίδασκε την Τέχνη αυτή.

Είδε το ενδιαφέρον μου για την ζωγραφική και κυρίως για την αγιογραφία και θέλησε να με βοηθήσει. Έκατσα κοντά του για δύο χρόνια για να μάθω την τεχνική, μελέτησα τεχνοτροπίες, έμαθα κανόνες, κατανόησα αυτή τη μυσταγωγία που εμπεριέχει η αγιογραφία.

Μάλιστα κάποια χρόνια αργότερα ο δάσκαλος μου δήλωσε εντυπωσιασμένος από  τα πρώτα μου έργα.

Μου είπε το πιο όμορφο πράγμα που εγώ ακούσει ότι αυτά τα δημιουργήματα μου είναι μοναδικά και ξεχωριστά.  Εδώ και χρόνια συνεχίζω αδιαλείπτως με νέες ιδέες πειραματισμούς και τα τελευταία χρόνια έφτασα σε μια ιδέα που πραγματικά όπως μου λένε έδωσε μια διαφορετική πνοή στα έργα μου.

Σκοπός μου ήταν να αξιοποιήσω τα φυσικά προϊόντα,  τις πρώτες ύλες της φύσης από  το Άγιο Όρος και να δώσω έτσι μια διαφορετική πνοή στα έργα μου.

Ξύλο, πέτρα, φυσικά χρώματα από ορυκτά, σε συνδυασμό με χώμα, φύλα, βλάστηση Αγίου όρους και “εγκλωβισμένα” μέσα σε γυαλί. Έτσι σε ένα  «έργο » νιώθω πως περιλαμβάνεται ολόκληρη ιστορία , η τέχνη, η πίστη και φύση.

Γιατί πίστευα και πιστεύω πως κυρίως η πίστη στο Θεό σε οδηγεί σε τέτοια μονοπάτια δημιουργίας…”.

Πηγή: GrTimes.gr