Ο δρόμος (του Λουτρακίου) έχει τη δική του ιστορία

Ταξιδεύοντας κανείς από Αριδαία για Λουτρά Πόζαρ, διασχίζει  αναγκαστικά και το Λουτράκι ακολουθώντας  τον ευθύ δημόσιο δρόμο από την είσοδο του χωριού μέχρι την έξοδό του στην περιοχή που βρίσκονται τα εστιατόρια: Καλοφαγάς, Καρατζοβίτισσα, Τσολιάς κ.λ.π. Αυτός ο δημόσιος δρόμος εξυπηρετεί αποκλειστικά τους ταξιδεύοντες από Αριδαία προς Λουτρά και αντίστροφα και φυσικά τη διακίνηση προϊόντων για προορισμούς εκτός Λουτρακίου.

Ένας άλλος δρόμος, που αρχίζει επίσης από την είσοδο του χωριού με στροφή προς τα δεξιά και παράλληλα προς το ποταμάκι του χωριού, περνάει δίπλα από την εκκλησία, την πλατεία, το ηρώο, το ψητοπωλείο του Μπίλη, το νερόμυλο, το μικρό καταρράκτη και ενώνεται με το δημόσιο δρόμο στο ύψος της Καρατζοβίτισσας. Αυτός ο δρόμος εξυπηρετεί, όπως και όλοι οι δρόμοι του χωριού,  τις ανάγκες εντός του κατοικημένου αστικού ιστού. Αριστερά και δεξιά του δρόμου υπάρχουν πολλές μικρές ξενοδοχειακές μονάδες, καθώς και πλήθος κατοικιών με ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Κατά την ολιγοήμερη παραμονή μου (23-27/8/21) στο γενέθλιο χωριό μου, το Λουτράκι, πολλές φορές καθόμουν στη βεράντα του σπιτιού του αδελφού μου, που βρίσκεται δίπλα στο ποταμάκι και απολάμβανα τη δροσιά και το κελάρυσμά του. Ταυτόχρονα παρατηρούσα παιδάκια της γειτονιάς, και όχι μόνο, να κυκλοφορούν φωνασκώντας, οδηγώντας ποδήλατα και σύγχρονα πατίνια, έφηβους με μηχανάκια (η αλήθεια είναι με απαράδεκτα υπερβολική ταχύτητα μέσα σε χωριό), επισκέπτες του χωριού να κάνουν τη βόλτα τους δίπλα στο ποταμάκι, χωριανούς να πηγαινοέρχονται στις δουλειές τους. Μέχρι κι ένας σχετικά μεγαλόσωμος,  όμορφος σκύλος, μ’ ένα κουδουνάκι στο λαιμό περνούσε πρωί απόγευμα σαν τρένο πάντα στην ώρα του!

Και ξαφνικά, αυτή την εικόνα διατάρασσε και αμαύρωνε  κάποιο απροσδιόριστο βουητό και στη συνέχεια η εμφάνιση ενός τεραστίων διαστάσεων φορτηγού, φορτωμένο με δεκάδες τόνων χλωρών κορμών δέντρων από κάποιο Μαύρο Δάσος του Καϊμακτσαλάν. Και αναρωτήθηκα.

Επιτρέπεται τέτοιων διαστάσεων και βάρους φορτηγά να διασχίζουν ένα τουριστικό χωριό και να μην ακολουθούν το δημόσιο δρόμο;

Ποια ανάγκη ωθεί τους επαγγελματίες ξυλέμπορους να εκτρέπονται από το δημόσιο δρόμο;

Ο πρόεδρος και το τοπικό συμβούλιο του χωριού, οι δυο δημοτικοί σύμβουλοι, ο ένας της συμπολίτευσης και ο άλλος της αντιπολίτευσης, οι ιδιοκτήτες των  τουριστικών επιχειρήσεων κατά μήκος της παραπάνω διαδρομής, τα διοικητικά συμβούλια της Ένωσης ξενοδόχων Λουτρακίου και του Σωματείου ενοικιαζομένων δωματίων Λουτρακίου και τα διοικητικά συμβούλια των δυο πολιτιστικών συλλόγων του χωριού δεν ανησυχούν από την παραπάνω κατάσταση καθότι πάντοτε παραμονεύει ο κίνδυνος ενός δυστυχήματος;

Σε περίπτωση δυστυχήματος (φυσικά και το απευχόμαστε) ευθύνες θα αναζητηθούν μόνο  από τον φυσικό αυτουργό, ή θα υπάρξουν και ηθικοί αυτουργοί;

Η Τροχαία γνωρίζει τη διέλευση των υπέρβαρων φορτηγών μέσα από την καρδιά του χωριού;

Για όλες τις παραπάνω απορίες, αν φυσικά και οι χωριανοί τις θεωρούν σοβαρές, πρέπει να δοθούν υπεύθυνες και σοβαρές απαντήσεις από τους αρμόδιους του Δήμου Αλμωπίας και την Τροχαία, πριν είναι αργά.

Και η παροιμία το λέει: Κάλλιο γαϊδουρόδε(ρ)νε, παρά γαϊδορογύρευε!

Νίκος Βόλτσης

Κομοτηνή