Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Γεωργία Ευθυμιάδου: Περί τρύπας και άλλων δαιμονίων

Οι τρύπες και τα λαγούμια κάτω από την επιφάνεια της γης αποτελούν κατοικίες μιας μυστικής, και υπόγειας ζωής σε ορισμένα είδη του ζωικού βασιλείου. Επιλέγουν την αφάνεια για να προστατευθούνε από τις κλιματολογικές συνθήκες και τους εχθρούς τους.

Οι άνθρωποι, πάλι, τις τρύπες μόνο όταν πρόκειται για κατασκευαστικούς λόγους τις ανοίγουν. Θεμελιώνουν έργα εξ ολοκλήρου υπόγεια όπως το μετρό ή τα καταφύγια και για να στηρίξουν τις υπέργειες κατασκευές τους. Συμβιώνουν ορατά και επιδιώκουν τις επίπεδες επιφάνειες.

Οι τρύπες νοηματοδοτικά ενέχουν το κρυφό, το ατελέσφορο και ανεπιτυχές, «μια τρύπα στο νερό», «τρύπα στην οικονομία», «τρύπια τσέπη», «τρύπια παπούτσια», «τρύπιο βαρέλι», «τρύπα στο όζον». Μόνο, οι τρύπες στις δαντέλες των γιαγιάδων ήταν επιλογή προς επίρρωση περίτεχνου σχεδιασμού και τελειότητας.

Και, ενώ όλοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποστρεφόμαστε τις τρύπες ζούμε με αυτές σε μεγαλύτερες δόσεις από αυτό που αντέχουμε. Κάποιοι κεντρικοί δρόμοι περίπου ασφαλείς και οι υπόλοιποι κατ΄ επίφαση ασφαλτοστρωμένοι. Περπατάμε αμέριμνοι, σκοντάφτουμε σε μια τρύπα και εξασφαλίζουμε ως παράσημο απροσεξίας έναν γύψο στο πόδι ή στο χέρι. Οδηγούμε και ξαφνικά νιώθουμε τον υπόκωφο θόρυβο από τα ακρόμπαρα ή τα λάστιχα του αυτοκινήτου που μόλις έσκασαν. Δε λέω, με αυτόν τον τρόπο τονώνεται η τοπική οικονομία και δη τα συνεργεία αυτοκινήτων, εξωτερικεύεται ο θυμός μας όπως συστήνουν οι ψυχίατροι και βέβαια επιτυγχάνεται η αναπόληση του παρελθόντος.

Σύμπα σοι οι πολίτες ζούμε ένα déjà vu, το παρελθόν έρχεται μπροστά μας, κάνουμε βόλτα στην πλατεία, παίρνουμε τυρόπιτα από τον Ακτήμονα, τρώμε προφιτερόλ στου Σάρρα, πίνουμε μαρτίνι στο Εντελβάις και το βράδυ πηγαίνουμε για χορό στη Σαλούνα. Ερωτευόμαστε και τα γράμματα τα παίρνουμε από το ταχυδρομείο, σπουδάζουμε και οι γονείς μας μάς στέλνουν χρήματα από την Εθνική ή την Αγροτική. Ωραία χρόνια, όμως το να νιώθουμε πως ο τόπος μας είχε κάποτε περισσότερα χαρακτηριστικά μιας πλούσιας κωμόπολης από ότι σήμερα λέγεται οπισθοδρόμηση κι όχι πρόοδος.

Υπάρχει βέβαια μια λύση, γι αυτούς που βλέπουν τις κάθε είδους τρύπες ως κοφτοκεντήματα και όχι ως εγκληματική αδιαφορία και προϋπόθεση μιας σύγχρονης πόλης. Τροποντινά και η κάλπη δεν είναι τίποτα παρά ένα κουτί που στο επάνω μέρος έχει μια τρύπα και σε αυτήν ρίχνουμε τα ψηφοδέλτια μας για να εκφράσουμε τις επιλογές μας. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που θα καταδείξει αν κάποιοι θα μπουν στο λαγούμι της ίδιας της ανυπαρξίας τους ή κάτι άλλο θα διαφανεί που θα μας οδηγήσει στο φως του τούνελ.

Ευθυμιάδου Γεωργία,

Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Δ.Ε. Κρύας Βρύσης,

Στάθης Καστερίδης, «Δήμος για όλους»