Δικαίωμα ψήφου ή δικαίωμα στην αποχή; (Της Σταυρούλας Τζούρου)

Δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Κεντρικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία των πολιτών  ή κάποιων αντιπροσώπων τους. Κεντρικό ρόλο παίζει το δικαίωμα ψήφου από την αθηναϊκή δημοκρατία μέχρι σήμερα. Πολύτιμος σταθμός στην ιστορία της χώρας μας ήταν όταν οι Ελληνίδες κατέκτησαν πλήρως το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» στις βουλευτικές εκλογές του 1956.
Εν όψει των ευρωεκλογών θα ήθελα να εξηγήσω πως η αποχή αφαιρεί από το λαό αυτό το αναφαίρετο δικαίωμα της ψήφου. Τα αισθήματα που οδηγούν στην αποχή είναι κυρίως η απογοήτευση, η αδιαφορία, ο εγωισμός ή ακόμα και η απαισιοδοξία.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω ότι ακόμα και η αποχή απο τις εκλογές είναι μία πολιτική στάση. Μία στάση που η κύρια επιδίωξη κάποιου που την πράττει είναι να δείξει ότι είναι πάνω από θεσμούς και κράτος αλλά στην ουσία το αποτέλεσμα είναι ακριβώς τον αντίθετο ισχυροποιείται  ο,τιδήποτε αποφασίσουν οι άλλοι για αυτόν.
Οι πολίτες καθοδηγούμενοι από την απογοήτευση και την απαισιοδοξία πιστεύουν πολλές φορές οτί δεν έχουν δύναμη να αλλάξουν τίποτα και έτσι απέχουν από τις εκλογές. Με αυτό τον τρόπο πραγματοποιείται μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Αρκετοί αποθαρρύνονται να ασχοληθούν παραπάνω και σε βάθος με την εκλογική διαδικασία και με το δικαίωμα να αποφασίζουν για το μέλλον του τόπου, είτε ως ψηφοφόροι, είτε ως αντιπρόσωποι του λαού και το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο.
Η αδιαφορία είναι στάση ζωής. Κάποιοι αδιαφορούν, πετάνε αυτό το δικαίωμά τους, έχοντας στάση απάθειας. Θεωρούν ότι ο,τιδήποτε και να συμβεί εκλογικά δε θα βοηθήσει, ούτε θα επηρεάσει το δικό τους μικρόκοσμο. Δεν αναλύουν έννοιες όπως το κοινό καλό, δεν έχουν συγκεκριμένη φιλοσοφία ζωής. Δεν ενδιαφέρονται για άλλες κοινωνικές ομάδες.
Πολλές φορές η αποχή συνοδεύεται από ένα υπέρμετρο εγωισμό. Μερικοί πολίτες που απέχουν θεωρούν ότι αυτοί ξέρουν καλύτερα τι χρειάζεται το κράτος. Κανείς δεν τους αντιπροσωπεύει. Δε συμφωνούν σε τίποτα. Εν μέρει μπορεί να συμβεί αυτό. Σίγουρα όμως κάποιος θα διαφέρει έστω και σε ένα μικρό ποσοστό από κάποιον άλλο. Κάποιος που ψηφίζει παίρνει ευθύνη και του σωστού και του λάθους του. Μπορεί να το μετανιώσει ή να υποστηρίξει μέχρι τέλους ό,τι ψήφισε. Χάνει όμως ένα μέρος απο τη θέση που έχει βάλει τον εαυτό του, δηλαδή απέναντι και πάνω από όλους, κριτή των πάντων.
Σε αυτή λοιπόν την εκλογική διαδικασία των ευρωεκλογών εύχομαι η αποχή να είναι μικρότερη. Ο καθένας να επιλέξει το κόμμα που τον αντιπροσωπεύει, έστω με ελάχιστη διαφορά από τα άλλα κόμματα. Ακόμα και ιδεολογικά κάποιος να διαφέρει με το διπλανό του πρέπει να τον παρακινεί να ψηφίσει.
Όπως έχει μείνει και η γνωστή ρήση που είχει αποδοθεί -αλλά δεν είναι αποδεδειγμένο- στον Βολταίρο:
"Δεν συμφωνώ ούτε με μία λέξη από όσα λες, αλλά θα υπερασπίζομαι και με τίμημα τη ζωή μου το δικαίωμα σου να λες ελεύθερα όσα πρεσβεύεις”.

Σταυρούλα Τζούρου
Χειρουργός Οδοντίατρος
Γιαννιτσά

Share on Google Plus