Η φετινή σχολική χρονιά ξεκινά με μια είδηση που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να "περάσει στα ψιλά": 38 σχολεία βάζουν λουκέτο στην Ήπειρο λόγω έλλειψης μαθητών! Μια απόφαση που μπορεί να μοιάζει διοικητική, στην πραγματικότητα όμως φανερώνει μια βαθιά πληγή – όχι μόνο στην εκπαίδευση αλλά και στην ίδια τη φυσιογνωμία της χώρας.
Όταν το σχολείο κλείνει, το χωριό σβήνει
Το σχολείο δεν είναι απλώς ένας χώρος μάθησης. Είναι το κέντρο της κοινότητας, η καθημερινή ανάσα ενός χωριού, το σημείο που κρατά τους ανθρώπους ενωμένους. Όταν τα παιδιά δεν ακούγονται πια στις αυλές, η σιωπή απλώνεται και παντού αλλού: στις πλατείες, στα μαγαζιά, στις ίδιες τις ζωές των κατοίκων. Ένα κλειστό σχολείο ισοδυναμεί με ένα χωριό λιγότερο.
Το σχολείο δεν είναι απλώς ένας χώρος μάθησης. Είναι το κέντρο της κοινότητας, η καθημερινή ανάσα ενός χωριού, το σημείο που κρατά τους ανθρώπους ενωμένους. Όταν τα παιδιά δεν ακούγονται πια στις αυλές, η σιωπή απλώνεται και παντού αλλού: στις πλατείες, στα μαγαζιά, στις ίδιες τις ζωές των κατοίκων. Ένα κλειστό σχολείο ισοδυναμεί με ένα χωριό λιγότερο.
Η μεγάλη εικόνα: μια χώρα που γερνάει
Πίσω από το κλείσιμο των σχολείων κρύβεται μια ιδιαίτερα ανησυχητική πραγματικότητα: η Ελλάδα μικραίνει! Η υπογεννητικότητα, η μετανάστευση των νέων, η συγκέντρωση όλων των ευκαιριών στα μεγάλα αστικά κέντρα αφήνουν την επαρχία άδεια και γερασμένη. Και όσο λιγοστεύουν οι μαθητές, τόσο περισσότερο προβάλλει η σκληρή αλήθεια: χωρίς παιδιά, δεν υπάρχει αύριο.
Πίσω από το κλείσιμο των σχολείων κρύβεται μια ιδιαίτερα ανησυχητική πραγματικότητα: η Ελλάδα μικραίνει! Η υπογεννητικότητα, η μετανάστευση των νέων, η συγκέντρωση όλων των ευκαιριών στα μεγάλα αστικά κέντρα αφήνουν την επαρχία άδεια και γερασμένη. Και όσο λιγοστεύουν οι μαθητές, τόσο περισσότερο προβάλλει η σκληρή αλήθεια: χωρίς παιδιά, δεν υπάρχει αύριο.
Η εγκατάλειψη της υπαίθρου και οι συνέπειες στην Παιδεία
Η πληθυσμιακή αποψίλωση των χωριών και μικρών κωμοπόλεων της ελληνικής υπαίθρου οδηγεί σε δραματική μείωση του μαθητικού πληθυσμού. Τα σχολεία που για δεκαετίες αποτελούσαν ζωντανά κύτταρα κοινωνικής συνοχής, σήμερα βάζουν λουκέτο, αφήνοντας πίσω τους όχι μόνο άδεια κτίρια αλλά και κοινότητες χωρίς μέλλον. Η απώλεια ενός σχολείου δεν είναι απλώς ζήτημα παιδείας. Είναι ταυτόχρονα χτύπημα στην τοπική οικονομία, στην κοινωνική ζωή, ακόμη και στην ελπίδα για αναστροφή της ερήμωσης.
Η πληθυσμιακή αποψίλωση των χωριών και μικρών κωμοπόλεων της ελληνικής υπαίθρου οδηγεί σε δραματική μείωση του μαθητικού πληθυσμού. Τα σχολεία που για δεκαετίες αποτελούσαν ζωντανά κύτταρα κοινωνικής συνοχής, σήμερα βάζουν λουκέτο, αφήνοντας πίσω τους όχι μόνο άδεια κτίρια αλλά και κοινότητες χωρίς μέλλον. Η απώλεια ενός σχολείου δεν είναι απλώς ζήτημα παιδείας. Είναι ταυτόχρονα χτύπημα στην τοπική οικονομία, στην κοινωνική ζωή, ακόμη και στην ελπίδα για αναστροφή της ερήμωσης.
Πολιτικές που... αργούν
Η συζήτηση για δημογραφική πολιτική, για κίνητρα στις οικογένειες, για επενδύσεις στην περιφέρεια, γίνεται εδώ και χρόνια. Όμως η πραγματικότητα τρέχει πιο γρήγορα από τις εξαγγελίες. Τα σχολεία που κλείνουν σήμερα είναι η απόδειξη.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, η πολιτεία οφείλει να χαράξει μια στρατηγική που θα συνδυάζει:
Ενίσχυση της περιφέρειας με οικονομικά και κοινωνικά κίνητρα για να παραμείνουν ή να επιστρέψουν οι νέοι άνθρωποι.
Επενδύσεις στην εκπαίδευση της υπαίθρου, όχι μόνο με υποδομές αλλά και με ψηφιακές τεχνολογίες που θα εξασφαλίζουν ισότιμη πρόσβαση στη γνώση.
Δημογραφικές πολιτικές που θα στηρίξουν την οικογένεια και θα αντιστρέψουν την υπογεννητικότητα.
Σχεδιασμό για την Παιδεία, τέτοιο που δεν θα βλέπει τα σχολεία μόνο με αριθμητικά κριτήρια, αλλά ως θεμέλιο της κοινωνίας.
Η συζήτηση για δημογραφική πολιτική, για κίνητρα στις οικογένειες, για επενδύσεις στην περιφέρεια, γίνεται εδώ και χρόνια. Όμως η πραγματικότητα τρέχει πιο γρήγορα από τις εξαγγελίες. Τα σχολεία που κλείνουν σήμερα είναι η απόδειξη.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, η πολιτεία οφείλει να χαράξει μια στρατηγική που θα συνδυάζει:
Ενίσχυση της περιφέρειας με οικονομικά και κοινωνικά κίνητρα για να παραμείνουν ή να επιστρέψουν οι νέοι άνθρωποι.
Επενδύσεις στην εκπαίδευση της υπαίθρου, όχι μόνο με υποδομές αλλά και με ψηφιακές τεχνολογίες που θα εξασφαλίζουν ισότιμη πρόσβαση στη γνώση.
Δημογραφικές πολιτικές που θα στηρίξουν την οικογένεια και θα αντιστρέψουν την υπογεννητικότητα.
Σχεδιασμό για την Παιδεία, τέτοιο που δεν θα βλέπει τα σχολεία μόνο με αριθμητικά κριτήρια, αλλά ως θεμέλιο της κοινωνίας.
Η συρρίκνωση της δημόσιας εκπαίδευσης δεν είναι απλώς ένα ζήτημα λειτουργικό. Είναι ζήτημα ύπαρξης για την Ελλάδα. Αν η χώρα θέλει να έχει μέλλον, πρέπει να κρατήσει ζωντανά τα σχολεία της, γιατί εκεί χτυπάει η καρδιά της κοινωνίας.
Αν η χώρα θέλει να ανατρέψει την πορεία της, χρειάζεται σχέδιο που να αντιμετωπίζει ταυτόχρονα τη δημογραφική κρίση και την εκπαιδευτική συρρίκνωση.
Γιατί κάθε σχολείο που χάνεται, είναι μια Ελλάδα που μικραίνει...
Αν η χώρα θέλει να ανατρέψει την πορεία της, χρειάζεται σχέδιο που να αντιμετωπίζει ταυτόχρονα τη δημογραφική κρίση και την εκπαιδευτική συρρίκνωση.
Γιατί κάθε σχολείο που χάνεται, είναι μια Ελλάδα που μικραίνει...
1 Σχόλια
Η Ελλάδα της φτωχειας, της ακριβειας και της ανεργειας! Των σκανδαλων, της διαφθορας . Και μόλις ξεσπάσει ενα σκανδαλο,! τσούπ ! και 2 καραβιές "λάθρο" , για να ασχοληται το αφελές κοπάδι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη διστάσετε να προσθέσετε σχόλια στο δημοσίευμα που σας ενδιαφέρει.
Η εφημερίδα karatzova.com ενθαρρύνει τη δημόσια έκφραση των αναγνωστών της εφόσον τηρούνται οι βασικοί κανόνες δημοσιότητας που ορίζουν οι ελληνικοί νόμοι. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.