Γεννημένη στα Γιαννιτσά η κιθαρίστρια και συνθέτης Εύα Ατματζίδου άκουσε τις συνθέσεις της για σόλο ακουστική και 12χορδη κιθάρα να κυκλοφορούν διεθνώς από την μεγάλη αμερικανική εταιρία Candyrat Records. Είναι η πρώτη Ελληνίδα που κατάφερε να βάλει το όνομά της δίπλα σε ονόματα θρύλους της finger style κιθάρας όπως του Andy McKee, του Don Ross και του Antoine Dufour.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε από την αμερικανική εταιρία ο 2ος δίσκος της με τίτλο «TRENOVA» στον οποίο αναδεικνύει πρωτότυπους και υψηλής δεξιοτεχνίας τρόπους παιξίματος της κιθάρας, ενώ το εύρος των μουσικών ιδεών της και οι ασυνήθιστοι πειραματισμοί της διαμορφώνουν ένα πλούσιο ηχητικό τοπίο, που δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ότι παράγεται από μια κιθάρα. Ως μουσικός έχει συνεργαστεί με αρκετούς έλληνες καλλιτέχνες επί σκηνής, ενώ στον πρώτο της δίσκο που κυκλοφόρησε το 2010, ερμηνευτικά συμμετείχε η Λιζέτα Καλημέρη.
Στην Η.Ε. karatzova.com μίλησε για τα μουσικά της βήματα.
Ερώτηση: Ποια ήταν η αφορμή που σ’ έκανε να θελήσεις να ασχοληθείς με τη μουσική; Με λίγα λόγια πως ξεκίνησαν τα πρώτα σου βήματα;
Απάντηση: Η αφορμή νομίζω ότι ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι ο μπαμπάς μου γράφει τραγούδια. Αυτό έκανε τη μουσική κάτι πιο οικείο και εφικτό. Δεν ήταν πια «κάτι» που το έκαναν «κάποιοι» «κάπου». Ήταν κάτι που γινόταν μπροστά μου, στο σπίτι που ζούσα, από έναν δικό μου άνθρωπο. Μαγικό και προσιτό μαζί. Τα ερεθίσματα ήταν πολλά, όπως και η υποστήριξη στο να ξεκινήσω να ασχολούμαι. Ξεκίνησα με πιάνο, αλλά πάντα γλυκοκοίταζα την κιθάρα και στην εφηβεία το αποφάσισα και άλλαξα όργανο. Σπούδαζα κλασική κιθάρα, αλλά από την αρχή προσπαθούσα παράλληλα να παίξω και τραγούδια.
Ερ: Είσαι απόφοιτος Ψυχολογίας με εκπαίδευση στις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες και στη Συμβουλευτική. Πόσο σχέση έχει αυτό με τη μουσική και τη δημιουργία;
Απ.: Εκ πρώτης όψεως δε φαίνεται να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη συνάφεια, πέρα από το ότι οι σπουδές της Ψυχολογίας με βοήθησαν στο κομμάτι της διδασκαλίας της μουσικής. Με μια δεύτερη ματιά, ίσως να υπάρχει και ένας βαθύτερος κοινός άξονας, με την έννοια ότι και τα δύο είναι ανθρωποκεντρικά, στηρίζονται στη δημιουργικότητα, στον σεβασμό και την αξιοποίηση της ιδιαιτερότητας κάθε ανθρώπου. Ίσως δηλαδή, ενώ μοιάζουν επαγγελματικές επιλογές, να είναι περισσότερο μια στάση ζωής.
Ερ: Τι ήταν αυτό που σ’ έκανε να μεταπηδήσεις στη σύνθεση και στην συγγραφή στίχων; Δεν σου έφτανε ο «αέρας» της ερμηνείας;
Απ: Νομίζω ότι η λέξη «ερμηνεία», μπήκε στη ζωή μου πολύ μετά από τη σύνθεση και τους στίχους. Η δημιουργική μου πλευρά βγήκε στο προσκήνιο της ζωής μου αβίαστα, σε μικρή ηλικία, ενώ η λέξη «ερμηνεία» με απασχόλησε πολύ αργότερα και ύστερα από αρκετή εκπαίδευση σε σχέση με τη μουσική, όταν δηλαδή κατάλαβα ότι είναι άλλο πράγμα η ιδέα και η δημιουργία και άλλο η σαφήνεια και η αισθητική με την οποία ένα δημιούργημα θα φτάσει στον αποδέκτη του.
Ερ: Ως τραγουδοποιός και μουσικός έχεις συνεργαστεί επί σκηνής με αρκετούς καλλιτέχνες και έχεις συμμετέχει σε δίσκους. Τι αποκόμισες από αυτές τις συνεργασίες;
Απ: Ότι και οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι! Έχουμε την τάση να μυθοποιούμε τα πρόσωπα και αυτό μας γεμίζει με προσδοκίες. Η συνειδητοποίηση αυτή, ήταν πολύ απελευθερωτική για μένα. Επίσης, με γεμίζει με αγάπη για πράγματα τα οποία κάποτε έκρινα πολύ σκληρά.
Απ: Ο δίσκος αυτός, που έχει τον τίτλο “TRENOVA” είναι ουσιαστικά το απαύγασμα όλων των μουσικών που έχω παίξει ή μελετήσει έως τώρα, αλλά ακόμα πιο πολύ των μουσικών που ονειρεύομαι και ονειρεύτηκα να παίξω ή να ακούσω. Ο τίτλος είναι το όνομα του χωριού στο οποίο εγκαταστάθηκαν ο παππούς μου και η γιαγιά μου, όταν ήρθαν ως πρόσφυγες από τον Πόντο. Ως προς τον συμβολισμό της, η λέξη TRENOVA είναι για μένα ό,τι ακριβώς υπήρξε το χωριό αυτό για τους δικούς μου. Ένα μέρος στο οποίο μπόρεσαν να βρουν γαλήνη, να αρχίσουν ξανά τη ζωή τους, να ονειρευτούν και να ζήσουν ειρηνικά και δημιουργικά. Αυτό ακριβώς ήταν και αυτός ο δίσκος για μένα. Η ίδια η μουσική είναι έτσι. Μας σώζει, κάνει φωλιές μέσα μας, μας ταξιδεύει παντού. Χωρίς διακρίσεις.
Ερ: Πόσο ευδιάκριτη είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο «θαυμάζω» και το «επηρεάζομαι»;
Απ: Δε νομίζω ότι είναι πολύ εύκολο να διαχωριστούν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ τις δύο αυτές λέξεις και ταυτόσημες. Αυτό που θαυμάζουμε μας επηρεάζει, σίγουρα. Διαχρονικά όμως η πρόοδος των τεχνών και η εξέλιξή τους προκύπτει σε πολύ μεγάλο βαθμό και από αυτό που δεν θαυμάζουμε, από αυτό που απορρίπτουμε γιατί δεν μας καλύπτει και δημιουργούμε κάτι νέο. Άρα για μένα, η λέξη «θαυμάζω» είναι η μισή της λέξης «επηρεάζομαι».
Ερ: Στην σημερινή Ελλάδα του «κοινωνικού πανικού» πως επιβιώνει ένας δημιουργός; Υπάρχουν οι δυνατότητες να επικοινωνήσει την τέχνη του;
Απ: Η καταστροφή που συντελείται στη χώρα μας έχει επηρεάσει πολύ άμεσα και απτά το δημιουργικό της δυναμικό και φυσικά το καλλιτεχνικό αποτύπωμα της εποχής μας. Αν εξαιρέσουμε ένα μικρό κύκλο δημιουργών που καταφέρνει να ζει από τη δημιουργία, οι υπόλοιποι είτε κάνουν κάποια άλλη δουλειά είτε φυτοζωούν. Έχουμε αρχίσει να το θεωρούμε δεδομένο αυτό εδώ, αλλά σε πολλές χώρες του εξωτερικού υπάρχει συστηματική μέριμνα ειδικά για τον πολιτισμό και σοβαρή υποστήριξη για την προαγωγή του. Ως προς τις δυνατότητες επικοινωνίας, αν εξαιρέσουμε τις συναυλίες και το διαδίκτυο, είναι αρκετά κλειστά τα πράγματα στα μεγάλα μέσα επικοινωνίας στην Ελλάδα. Ωστόσο υπάρχουν και αρκετοί άνθρωποι στο χώρο των μέσων επικοινωνίας που δίνουν βήμα σε νέους δημιουργούς, από διαδικτυακά ραδιόφωνα και sites μέχρι και εκπομπές σε ραδιόφωνα. Είναι και στο χέρι των ακροατών ίσως, να εντοπίσουν αυτούς τους ανθρώπους και να τους ενθαρρύνουν.
Ερ: Πιστεύεις πως η διάδοση του διαδικτύου επηρεάζει τη μουσική βιομηχανία και τους καλλιτέχνες;
Απ: Σαφέστατα. Αν μη τι άλλο, η ελευθερία που παρέχει επιτρέπει σε πολλούς δημιουργούς να μοιράζονται το έργο τους χωρίς να εξαρτώνται απόλυτα από κάποιο «σύστημα». Ο τελευταίος αυτός δίσκος που έκανα δεν ξέρω αν και πώς θα έφτανε στην Αμερική και από εκεί στον υπόλοιπο κόσμο χωρίς το διαδίκτυο. Απλοποιεί και απελευθερώνει πολλά πράγματα. Υπάρχουν φυσικά και αρκετά αρνητικά, τα οποία είναι λίγο ή πολύ γνωστά. Κάθε εποχή έχει τα χαρακτηριστικά της. Το διαδίκτυο και η επίδρασή του ακόμα και στο ίδιο το κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας -γιατί εγώ πιστεύω ότι η ταχύτητα και ο καταιγισμός των πληροφοριών επηρεάζει πολλούς δημιουργούς- πιθανόν να αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της δικιάς μας.
Ερ: Τι θα έλεγες σε ένα νέο μουσικό που θα ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική στην χώρα μας, κρίνοντας με την προσωπική σου εμπειρία;
Απ: Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι η προσωπική μου εμπειρία έχει να κάνει με τον χαρακτήρα μου και τις επιλογές μου. Δεν αποτελεί κριτήριο με βάση το οποίο θα μπορούσα να πω σε οποιονδήποτε τι να κάνει, γιατί ο καθένας είναι διαφορετικός και με βάση τη διαφορετικότητά του θα πορευτεί στον χώρο. Με βάση τα όνειρα, τα όρια, τις αξίες του και τις θυσίες που είναι διατεθειμένος να κάνει. Παρόλα αυτά, έχω να πω κάτι, σε όλους, όχι μόνο στους πιο νέους: Μην περιμένετε να βρει τη λύση ο καθένας μόνος του. Την ώρα που το πλοίο βουλιάζει, δεν υπάρχει «επιτυχία».
Blogger Comment
Facebook Comment