Το συνέδριο διοργάνωσε το Πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αθηνών και σκοπός του είναι η παρουσίαση θεωρητικής και εφαρμοσμένης έρευνας, όπως επίσης, η διατύπωση προτάσεων για το μέλλον της εκπαίδευσης στη χώρα μας. Κεντρική θεματική του Συνεδρίου θα είναι: Η εκπαίδευση δασκάλων και καθηγητών χαρισματικών μαθητών στην Ελλάδα.
Λίγα λόγια για τη παρουσίαση της έρευνας
Το φαινόμενο των «Παιδιών με το κλειδί» φαίνεται πως εμφανίστηκε παράλληλα με την ίδρυση του θεσμού του ολοήμερου σχολείου και αναφέρεται σε παιδιά νεαρής ηλικίας, κυρίως τάξεων του δημοτικού, τα οποία παραμένουν χωρίς καμία επίβλεψη ενηλίκου, αρκετές ώρες μετά τη λήξη του σχολικού ωραρίου έως ότου επιστρέψουν οι γονείς από την εργασία τους.
Oι έρευνες αναφορικά με το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι περιορισμένες και προερχόμενες κυρίως από το εξωτερικό, ενώ οι αναφορές που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό εκπαιδευτικό πλαίσιο είναι ελάχιστες, καθιστώντας έτσι αναγκαία τη διερεύνησή του.
Υιοθετήθηκε η ποσοτική ερευνητική προσέγγιση, διότι το συγκεκριμένο θέμα δεν έχει διερευνηθεί με ποσοτικές μεθόδους, καθώς επίσης σκοπός της ήταν η γενίκευση συμπερασμάτων. Οι 310 φοιτητές/ριες, οι οποίοι συμμετείχαν στην έρευνα, κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτηματολόγιο αυτό-αναφοράς. Η δειγματοληψία ήταν βολική (convenience sampling).
Η ανάλυση των πρωτογενών δεδομένων έδειξε ότι ένα ποσοστό των συμμετεχόντων μπορούν να θεωρηθούν παιδιά με το κλειδί (το 35% περίπου απάντησε ότι έμενε συχνότερα με το 18% να απαντάει ότι έμενε χωρίς την επίβλεψη ενηλίκου για περισσότερες από τρείς ώρες). Από τις 30 ερωτήσεις του ερωτηματολογίου πολύ σημαντικά αποτελέσματα είναι αυτά που αφορούν στα συναισθήματα και τις εμπειρίες των ερωτηθέντων. Περιληπτικά, να αναφερθεί ότι το 63% (197 απαντήσεις) ήθελαν να περνούν περισσότερο χρόνο με τους γονείς τους ενώ το 43% δήλωσε ότι δεν άντεχε την ησυχία που επικρατούσε στο σπίτι. Επομένως, επιβεβαιώνονται και οι προγενέστερες έρευνες που έχουν καταγράψει ως επιπτώσεις του φαινομένου στα παιδιά: την χαμηλή αυτοεκτίμηση, τη χαμηλότερη σχολική επίδοση σε σχέση με τους συνομηλίκους, υψηλά επίπεδα κατάθλιψης, έλλειψη κοινωνικής προσαρμογής και παραβατικές συμπεριφορές. Τέλος, το 70 % των ερωτηθέντων απάντησε ότι δεν πήγαινε στο ολοήμερο σχολείο άρα προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο θεσμός του ολοήμερου τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Επιπλέον, καταγράφηκαν οι εμπειρίες των φοιτητών/τριών σε σχέση με τις δραστηριότητες τους όσο ήταν μόνοι/ες στο σπίτι, στον αντίκτυπο που είχε το γεγονός αυτό στη ψυχολογία τους και τέλος, έγινε η καταγραφή κάποιων έντονων περιστατικών. Ενδεικτικά αναφέρονται: Φοιτ.12: «λιποθύμησα επειδή ήμουν άρρωστη», Φοιτ.95:« είχα την λανθασμένη εντύπωση πως κάποιος ξένος ήταν στο σπίτι.», Φοιτ. 13: «ναι, μια φορά μου χτύπησαν τη πόρτα και μου ζητούσαν χάπια υποθέτω ναρκομανείς.»
Σε μια εποχή όπου βασικός στόχος όλων των κρατών είναι η ενίσχυση της παιδείας, χρέος όλων μας είναι να στηρίξουμε τα παιδιά για ένα καλύτερο μέλλον με ουσιαστικές αλλαγές σε νοοτροπίες και θεσμούς τόσο στην οικογένεια όσο και στο σχολείο.
Τότσα Μαρία
Απόφοιτος Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Παν.Θεσσαλίας
Msc Early Childhood Education with Special Needs
Μαρία συγχαρητήρια για την εξαιρετική παρουσίαση.!
ΑπάντησηΔιαγραφή