Έφυγε από τη ζωή ο πατήρ Ευάγγελος Καψάλης – Μια εμβληματική μορφή της Πέλλας

Σε ηλικία 89 ετών εκοιμήθη ο πατήρ Ευάγγελος Καψάλης, μια εμβληματική μορφή που συνέδεσε άρρηκτα το όνομά της με την τοπική κοινωνία της Πέλλας.

Από το 1963 υπηρέτησε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων, προσφέροντας πνευματική καθοδήγηση και στήριξη σε χιλιάδες πιστούς. Για πολλές δεκαετίες υπήρξε σταθερός φάρος πίστης και αγάπης στην εν λόγω ενορία.

Ο πατήρ Ευάγγελος δεν ήταν μόνο λειτουργός της Εκκλησίας, αλλά και σημείο αναφοράς για την κοινωνία της Πέλλας. Με την αφοσίωσή του κέρδισε τον σεβασμό όλων, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στην τοπική ιστορία.

Η απώλειά του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό, όμως η μνήμη θα παραμείνει ζωντανή.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.

Η εξόδιος ακολουθία του θα τελεστεί σήμερα, Κυριακή, 24 Αυγούστου 2025 και ώρα 16:30, στον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων Πέλλας.

Ο σημερινός εφημέριος στον Ι.Ν. Αγίων Αποστόλων στην Πέλλα, π. Βασίλειος Παρασκευόπουλος έκανε την παρακάτω δήλωση:

"Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Μετά βαθείας θλίψεως αναγγέλλουμε την κοίμηση του πατρός Ευαγγέλου Καψάλη, ο οποίος διηκόνησε την Εκκλησία του Χριστού ως Ιερέας και Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίων Αποστόλων Πέλλας.

Υπήρξε ιερεύς αφοσιωμένος, με θεολογικό φρόνημα και έμπρακτη αγάπη, υπηρετώντας με συνέπεια και ιεροπρέπεια την Εκκλησία του Χριστού.

Η εξόδιος ακολουθία του θα τελεστεί την Κυριακή, 24η Αυγούστου 2025 και ώρα 16:30, στον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων Πέλλας.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια προς την οικογένειά του.

Αιωνία του η μνήμη, με την ελπίδα της εν Χριστώ Αναστάσεως.

Μετ’ ευχών εν Κυρίω,

Ο Προϊστάμενος και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ιερού Ναού Αγίων Αποστόλων Πέλλας."

Δημ. Μπουλουσάκης 

Ο επικήδειος αποχαιρετισμός από τον γιο του π. Ευάγγελου, Γιάννη Καψάλη στην κηδεία του εκλιπόντος

"Σεβασμιότατε, Άγιοι πατέρες,

Συγγενείς και φίλοι του σεβαστού μου πατέρα, πολλοί από τους οποίους ήρθατε από πολύ μακριά, σας ευχαριστώ πολύ που είστε εδώ σήμερα, για να τιμήσετε κατ’ αυτόν τον τρόπο την προσωπικότητα, το έργο και την προσφορά του και να τον κατευοδώσετε στο μακρύ ταξίδι του προς τους ουρανούς και από την άλλη να μας συμπαρασταθείτε στην δύσκολη αυτή στιγμή.

Νιώθω έντονη την ανάγκη να πω δυο λόγια, αποχαιρετώντας τον αγαπημένο σε όλους μας πατέρα. Ο πατήρ Ευάγγελος δεν είναι πλέον μαζί μας, πέρασε τον Αχέροντα και βρίσκεται πλέον στα Ηλύσια Πεδία ή –επί το χριστιανικότερον – εις τας αιωνίους μονάς, όπου βασιλεύει η απόλυτη ηρεμία, η απόλυτη ησυχία, η απόλυτη γαλήνη, σε έναν τόπο φωτεινό, χλοερό, σε έναν τόπο αναψύξεως, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη ή στεναγμός, όπως ακούσαμε πριν από λίγο στην εξόδιο ακολουθία. Τελείωσαν γι’ αυτόν τα βάσανα και οι σκοτούρες, οι πόνοι και οι στενοχώριες, οι πιέσεις και τα άγχη. 

Σίγουρα ο πατήρ Ευάγγελος δεν ήταν «μεγάλος» άνθρωπος, όπως η «μεγαλοσύνη» κρίνεται με τα ανθρώπινα μέτρα. Δεν έγινε ούτε υπουργός ούτε νομάρχης ούτε καν πρωτοσύγκελος, αν και του έγινε πρόταση να παραμείνει στην Έδεσσα, να του δώσει ο επίσκοπος μια καλή ενορία και παράλληλα να εργάζεται στην Μητρόπολη. Δεν δέχθηκε όμως, διότι έλεγε με αυτοσαρκασμό: αν δεχθώ θα είμαι ένας απλός ιερέας υπό τον Εδέσσης και Πέλλης. Τώρα αυτός είναι ο Εδέσσης και εγώ ο Πέλλης. Μεγάλος και τρανός λοιπόν δεν έγινε, ωστόσο δεν ήταν τυχαίος άνθρωπος. Και δεν το λέω εγώ, επειδή είναι πατέρας μου, το λεν τα γεγονότα. Όπως ξέρετε, ο πρώην δεσπότης μας Καλλίνικος αγιοποιήθηκε από την Εκκλησία. Με αυτόν τον άγιο άνθρωπο λοιπόν ο πατήρ Ευάγγελος διατηρούσε συχνή προσωπική αλληλογραφία (το τονίζω, προσωπική, όχι υπηρεσιακή) για θέματα απλά και καθημερινά μέχρι και θέματα βαθιά θεολογικά και δογματικά. Καθώς τακτοποιούσα κάποια μέρα την αποθήκη, βρήκα σε ένα κουτί ένα μέρος αυτής της αλληλογραφίας. Ο δεσπότης τού έγραφε προσωπικές επιστολές, τις οποίες μάλιστα δακτυλογραφούσε ο ίδιος στην γραφομηχανή της Μητροπόλεως, δεν τις υπαγόρευε στον γραμματέα, και ο πατέρας μου αναγκάστηκε να αγοράσει γραφομηχανή και να του απαντά, διότι το θεωρούσε μεγάλη ασέβεια να γράφει ο δεσπότης στην γραφομηχανή και ο ίδιος να του απαντά σε χειρόγραφο κείμενο, μολονότι ήταν καλλιγράφος, όπως και ορθογράφος. Από το μέρος αυτό της αλληλογραφίας έμαθα ότι ο δεσπότης ασπαζόταν συχνά την γνώμη του πατέρα μου. Δεν επικροτούσε π.χ. την συνήθεια να έχουν οι ιερείς αυτοκίνητο και να οδηγούν, πείσθηκε ωστόσο από τον πατέρα μου και του έδωσε την σχετική άδεια. Ο δεσπότης δεν επικροτούσε την συνήθεια να κουρεύουν οι ιερείς τα μαλλιά και να ευπρεπίζουν τα γένια, έδωσε ωστόσο την σχετική άδεια στον πατέρα μου. Ο δεσπότης δεν αποδεχόταν την πρόταση του πατέρα μου να δώσει εξετάσεις στην Θεολογική Σχολή, υποχώρησε όμως, όταν ο πατέρας μου επέμενε ότι ήθελε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του. Και όταν πέρασε και μάλιστα με υποτροφία, δεν μπορούσε βεβαίως να αρνηθεί να του επιτρέψει να τελειώσει τις σπουδές του.

Πολλοί προϊστάμενοί του και συνάδελφοί του μού έλεγαν συχνά ότι ο πατήρ Ευάγγελος ξέρει γράμματα και θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ένας καλός φιλόλογος και δεν είχαν άδικο. Ωστόσο «άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει». Η κλίση με γιώτα και η άνωθεν κλήση με ήτα τον οδήγησαν μετά από το Γυμνάσιο στο Ανώτερο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Βόλου. Μετά από δύο χρόνια τελείωσε με «Άριστα», εξεπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και χειροτονήθηκε στην Έδεσσα. 

Τα παιδιά του χωριού, οι φίλοι μου, με ρωτούσαν συχνά αν ήταν αυστηρός ο πατέρας μου και πολλές φορές δεν ήμουν σίγουρος και δεν ήξερα τί να απαντήσω. Σήμερα θα έλεγα: «Ναι, λιγάκι». Σίγουρα πάντως ήταν πολύ αυστηρός με τον εαυτό του. Όταν επέστρεφε στο σπίτι, δίπλωνε πάντα με άκρα επιμέλεια το ράσο του και τακτοποιούσε με σχολαστικότητα τα πράγματά του. Διάβαζε πολύ και μάλιστα όχι μόνο εκκλησιαστικά και θεολογικά βιβλία. Το Σάββατο το απόγευμα, μετά από το Κατηχητικό, απαιτούσε ησυχία, διότι ετοίμαζε πάντα το κήρυγμα της Κυριακής. Δεν καταδεχόταν ποτέ να αντιγράψει απλώς ένα κήρυγμα από κάποιο βιβλίο.

Πρώτος ως λειτουργός του Υψίστου με την μελωδική φωνή του και την λειτουργική του κομψότητα, πάντα όταν τον έβλεπα στην Ωραία Πύλη με τα αστραφτερά άμφιά του, μού φάνταζε Θεός. Και δεν έφτασα ποτέ στο σημείο να τον απομυθοποιήσω, ακόμα και κατά τον τελευταίο καιρό, όταν δεν ήξερε πλέον ούτε πώς με λένε, καταλάβαινε ωστόσο ότι είμαι κάποιος οικείος και μου χαμογελούσε αφοπλιστικά. Πάντα έτσι θα τον θυμάμαι και θα τον ευγνωμονώ για κάθε στιγμή που μας χάρισε.

Σήμερα ο πατήρ Ευάγγελος αναχωρεί για την ουράνια κατοικία του ευτυχής, επειδή θα παρουσιάσει στον Θεό πολλαπλάσια τα τάλαντα, που Εκείνος του χάρισε. Προσωπικά πρέπει να πω ότι φεύγει και αφήνει ένα πολύ μεγάλο κενό στην καρδιά μας. Του ευχόμαστε καλό ταξίδι και «καλήν απολογίαν» και είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι ο Θεός θα τον βάλει εκ δεξιών του."