Η πρόσφατη απόφαση για τον διοικητικό διαχωρισμό των νοσοκομείων Έδεσσας και Γιαννιτσών προβάλλεται από την πολιτεία ως ένα βήμα προς την «αποκέντρωση και αποτελεσματικότερη διοίκηση». Ωστόσο, για τους πολίτες της Πέλλας και τους εργαζόμενους στην υγεία, η απόφαση αυτή γεννά εύλογες ανησυχίες: μήπως πίσω από τη διοικητική αυτονομία κρύβεται μια νέα μορφή υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος υγείας στην περιοχή;
Πραγματοποιήσαμε επανειλημμένα συλλαλητήρια και διαμαρτυρίες προς κάθε κατεύθυνση για να έχουμε δυο νοσοκομεία πλήρως λειτουργικά αλλά δυστυχώς από ότι φαίνεται η υγεία μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.
Τα δύο νοσοκομεία της Πέλλας, αν και εδρεύουν σε διαφορετικές πόλεις, λειτουργούν εδώ και χρόνια συμπληρωματικά. Μοιράζονται ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, εφημερίες, εξοπλισμό, ακόμη και προμήθειες. Αυτή η συνεργασία δεν ήταν απλώς διοικητική ανάγκη, αλλά ζωντανή απόδειξη του πώς ένα επαρχιακό σύστημα υγείας μπορεί να σταθεί όρθιο μέσα στις ελλείψεις.
Ο διαχωρισμός των διοικήσεων, χωρίς ταυτόχρονη ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό και υποδομές, απειλεί να διαρρήξει αυτή τη σχέση. Αν κάθε νοσοκομείο αναγκαστεί να «αυτονομηθεί» χωρίς τα απαραίτητα μέσα, τότε το αποτέλεσμα θα είναι δύο αδύναμες μονάδες αντί για μία ισχυρή, συνεργατική δομή.
Η Ελλάδα έχει πληρώσει πολλές φορές το τίμημα του κατακερματισμού στις υπηρεσίες υγείας. Αντί να ενοποιούνται οι δυνάμεις για την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη, συχνά βλέπουμε διοικητικούς πειραματισμούς που προκαλούν σύγχυση, καθυστερήσεις και ανασφάλεια.
Ο κίνδυνος είναι προφανής: τα δύο νοσοκομεία, αντί να ενισχυθούν, να βρεθούν να ανταγωνίζονται για προσωπικό, χρηματοδότηση και εξοπλισμό, εις βάρος της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Η κοινωνία της Πέλλας δεν έχει ανάγκη από περισσότερα γραφεία διοίκησης. Έχει ανάγκη από περισσότερους γιατρούς, νοσηλευτές, διασώστες, εργαστήρια και σύγχρονα μέσα. Η διοικητική αυτονομία δεν έχει νόημα αν δεν συνοδεύεται από ουσιαστική λειτουργική ενίσχυση.
Εδώ τρανό παράδειγμα η έλλειψη ΜΕΘ από το νοσοκομείο της Έδεσσας που θα ήταν για λίγο διάστημα, αλλά τελικά ουδέν μονιμότερο εκ του προσωρινού.
Αντί για «διοικητικό διαχωρισμό», ίσως η συζήτηση θα έπρεπε να στραφεί προς την ενιαία στρατηγική υγειονομικής ανάπτυξης του νομού, στο πώς μπορούν τα δύο νοσοκομεία να λειτουργούν συντονισμένα, με συμπληρωματικές ειδικότητες, κοινό σχεδιασμό και σαφή ρόλο το καθένα μέσα στο σύστημα.
Κανείς δεν διαφωνεί ότι η δημόσια διοίκηση χρειάζεται εκσυγχρονισμό. Όμως ο εκσυγχρονισμός δεν είναι απλώς θέμα διοικητικών χαρτών, αλλά ανθρώπων και ουσίας.
Αν ο διαχωρισμός δεν συνοδευτεί από επαρκή στελέχωση, χρηματοδότηση και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, τότε η απόφαση αυτή κινδυνεύει να αποδειχθεί βήμα προς τα πίσω.
Η υγεία δεν είναι αριθμοί, είναι άνθρωποι. Και αυτοί οι άνθρωποι (γιατροί, νοσηλευτές, ασθενείς) δεν χρειάζονται διαχωρισμούς. Χρειάζονται ενότητα, στήριξη και αξιοπρέπεια στο δικαίωμά τους για ποιοτική περίθαλψη.
Νικόλαος Γκοτζαμάνης
Πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Έδεσσας και Αλμωπίας
0 Σχόλια
Μη διστάσετε να προσθέσετε σχόλια στο δημοσίευμα που σας ενδιαφέρει.
Η εφημερίδα karatzova.com ενθαρρύνει τη δημόσια έκφραση των αναγνωστών της εφόσον τηρούνται οι βασικοί κανόνες δημοσιότητας που ορίζουν οι ελληνικοί νόμοι. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.